Het Europarlement dreigt de meerjarige EU-begroting weg te stemmen. De EP-ers willen dat er een einde komt aan het steeds grotere verschil tussen inkomsten en uitgaven. Ze eisen meer geld om uit te kunnen geven, en dus: meer inkomsten..

De lachwekkende klucht die de Europarlementariërs – onder regie van voorzitter Martin Schulz – thans opvoeren is de meest overtuigende aanklacht tegen vertegenwoordigende democratie die je maar bedenken kunt. Wie met droge ogen beweert dat directe democratie ongezond, en slecht voor de kwaliteit van besluitvorming is, behoeft zich slechts te wenden tot Schulz cums suis. Ze zullen u graag van voorlichting over wensen en voornemens van het corrupte tuig dat al reizend tussen Brussel en Straatsburg voor zichzelf de illusie in stand probeert te houden van enig belang te zijn voorzien. Wat een immense treurigheid.

Niet alleen is de spreekwoordelijke corruptie van de afgevaardigden reeds tot zulk een omvang gegroeid dat het henzelf niet langer opvalt – nog deprimerender is de evidente incompetentie. Het EP maakt zich graag druk over belangwekkende zaken als vierkante komkommers (vóór) en chocolade sigaretten (tegen). Maar zelfs maar marginaal minder uitgeven in een tijd dat ale lidstaten van de EU moeten bezuinigen doet teveel pijn, en beweegt hen tot opstand.

Normaal gesproken kan elke opstand tegen de EC op mijn sympathie rekenen, maar als het EP dit wint wordt een incompetente roedel van 27 grootverdieners vervangen door een hongerige kudde hyena’s met slechts als enig doel zichzelf te verheffen tot enig belang – en fuck alle andere belangen. Meer en meer demonstreert het EP dat het wordt bevolkt door tuig van de richel, en anders niet of nauwelijks. En ze zijn er trots op.

De strijd tussen parlementen en regeringen om wie de macht heeft is een terugkerend thema in regeringsvormen die werden ontworpen teneinde een evenwicht te creëren tussen uitvoerende en wetgevende macht. Maar je hebt wel heel veel goede wil nodig om de strapatsen van dit EP onder dezelfde noemer te kunnen brengen. In een gezond stelsel kunnen verschillende onderdelen verschillen van mening over de aanpak van beleid – het EP wil slechts meer geld.

Ironisch, aangezien in een gezond stelsel de vertegenwoordiging probeert de spendeerzucht van de uitvoerende macht in te perken. Maar het EP wil zelf belastingen kunnen heffen, zelf bepalen waarvoor de revenuen worden gebruikt, en zo min mogelijk interferentie van andere EU-organen ervaren. En zo doet zich nu dus de onnatuurlijke situatie voor dat het ‘parlement’ meer geld wil ophalen bij degenen die zij zegt te vertegenwoordigen, terwijl de uitvoerende macht beseft dat dit electoraat het al zwaar genoeg heeft.

Aangezien de laffe graaiers waarom her hier gaat zelf ook weten dat ze stout zijn, hebben ze afgelopen weken geprobeerd te regelen dat het wegstemmen van de begroting kan worden gedaan in een geheime stemming. Ach heden toch, onze verzetshelden durfden alleen anoniem dapper te zijn, stel je voor dat hun electoraat er echter kwam. Vandaar dus ook, dat gisteren nog slechts besloten werd, tegen te zullen stemmen, maar technisch is het nog niet gedaan. Wat de farce natuurlijk nog groter maakt.

Afijn dames en heren, volgend jaar zijn er weer verkiezingen. Dus: namen en rugnummers graag. Zodat we er voor kunnen zorgen dat partijen, die hun eigenzinnige vertegenwoordigers in Brussel niet zelf de politieke nek omdraaien, electoraal aan de hoogste boom worden opgeknoopt.

Wat een blamage. Enig besef van wat een parlement en democratie inhouden ontbreekt het EP volledig. De hoogste tijd het af te schaffen.

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.