De MSM en de omgekeerde wereld
Pauw liet vorige week weer eens zien hoe diep het kromdenken bij de MSM geworteld is. Een kudde antivaccinvrouwtjes was uit Zalk (of intellectuele omstreken) afgevaardigd om opiniërend Nederland voor te lichten hoe een onderbuik werkt.
Donderdag zaten er dus drie vrouwtjes te demonstreren hoe je als onderbuikvoelers mensen met verstand van zaken en enig gezag wegblaast. Wat was er nu zo immens deprimerend aan dit spektakel, afgezien van wat GS hierover al inbracht? Dat het idioten waren die zich ongehoord voelden, en waarvan met een vloek en een zucht aantoonbaar is dat het baarlijke nonsens is wat ze uitbraakten.
Er zijn meer idioten die zich ongehoord voelen. Maar ook mensen die zich terecht ongehoord voelen, en waarvan het apert onterecht is dat er niet naar geluisterd wordt. De poging van de Pauwredactie om een aantal ongehoorden donderdag een podium te verlenen draaide op voorspelbare wijze uit op wat verwacht mocht worden: een fiasco.
Geen idee of dit een poging van dit vlaggenschip van de MSM was om eens wat anders te laten zien, iets dat de basis van de programma;s wat verbreden zou, volgens het adagium van juffrouw Shula Ryxman c.s. dan? We mogen niet hopen dat men daar op de Pauw-redactie werkelijk dacht die arme onderbuikers nu eens een plezier te doen – maar dan met een politiek ongevaarlijk onderwerp.
Dat is het probleem juist, stelletje idioten.
Enfin, het onbegrip walmde uw vèrzienapparaat weer uit. Theodor Holman liet zien het wèl precies begrepen te hebben vorige week – het was benijdenswaardig hoe hij de redactie van Pauw niet noemde, maar een exacte beschrijving van het probleem neerzette in een paar prachtige zinnen. Het probleem van de MSM is geworden, dat ze het zichzelf via een autohandicapcursus of iets dergelijks onmogelijk heeft gemaakt te begrijpen wat het probleem is. Geïnstitutionaliseerde cognitieve dissonantie op een adembenemende schaal.
Ooit las ik iets over een onderzoek dat een prima verklaring biedt. Ik heb geen idee of wat ik u hier nu voorschotel echt waar is, maar het is te mooi om niet te vertellen. Het ging over de werkelijkheid en de mate van aanpassingsvermogen van menselijke zintuigen. Als je iemand een bril liet dragen waardoor die de wereld nog slechts op zijn kop kon waarnemen, was het verhaal dat na een paar dagen de wereld zich ondanks die bril weer liet waarnemen zoals zij is volgens de mensen zonder zo’n bril. Alleen als je zo’n bril afzette, bleken je ogen weer een paar dagen nodig te hebben om zich weer aan de realiteit zoals u en ik die waarnemen aan te passen. Tot die tijd zag je haar op haar kop (zonder die draaibril!!).
Dit beschrijft de situatie waarin veel journalisten van de MSM zich bevinden voorbeeldig. Het is alleen jammer dat een verblijf van een paar dagen in de realiteit tot op heden onvoldoende blijkt te zijn als herstellende therapie. Het lijkt dieper te zitten. Misschien moet GeenStijl maar een stagecursus van een paar weken aanbieden. Al krijg je geregeld het gevoel, dat iets wat tientallen jaren is ingeprent niet met een paar weken te herstellen zal zijn. Wat je ook probeert.
De content van de msm is door toedoen van de leugendetector uitgeput, de salarisverplichtingen blijven echter uitputtend draconisch. Dan resteert voor de npo alleen nog de optie van het opvoeren van een clown zoals pauw, de feestdagen komen er nml ook al weer aan.
Zonder subsidies:
– zo’n 8 a 900 miljoen per jaar aan subsidies
– is: verplicht afgedragen bealsting-geld, verplicht abonnement op “NPO”
zouden die “MSM” niet eens bestaan ….
Gelukkig zijn er nog maar weinig mensen die er serieus naar kijken,
en gelukkig gelooft bijna niemand meer wat ze -voor valse manipulaties – uitkramen.
Zonder die gesubsidieerde “MSM”: kranten, bladen, sites, televisie, enz,
zouden we een normaal, niet-verziekt, Westers land gehouden hebben……………………………….
Dat onderzoek met die bril is echt. Ene Stratton is de eerste geweest die er mee ge-expirimenteerd heeft.
Wat betreft de laatste paragraaf.
Je moet niet vergeten dat het hebben van werk voor deze groep afhangt van de mening die ze uiten. Erg moeilijk om er dan iets anders dan wat er door de werkgever verwacht wordt uit te krijgen.
@Who cares
Uhuh. Maar als journalist werd je altijd verondersteld verslag te doen van je bevindingen. Min of meer objectief, of iig reproduceerbaar. Daarop is de persvrijheid gebaseerd, want als je je roman aan de wereld kwijt wilt zijn daarvoor uitgeverijen die zich er in specialiseren. En die redacties worden ook beschermd door redactiestatuten. De journalistiek wordt juridisch uitstekend beschermd. Als dat een probleem worden zou, zouden we dat echt direct horen.
Hetgeen mij tot de conclusie leidt dat er iets anders speelt.