De verkiezingen in Syrië deze week waren volgens de NOS een provocatie van het vredesproces in Genève, die toevallig diezelfde dag weer waren begonnen. Hoe komisch, dat de NOS er van uit gaat dat de aankondiging van verkiezingen in sommige landen om zes uur ’s ochtends leidt tot lange rijen voor de kieslokalen.

Enfin, dat de NOS denkt dat U en ik gek zijn is geen nieuws, maar de mate waarin zij dat etaleert ervaar ik steeds meer als bijzonder beledigend. Over gek zijn gesproken. Vanzelfsprekend, het is altijd lastig als je eigen leugens steeds meer met de werkelijkheid van inhoud gaan verschillen, maar de NOS wekt de indruk niet eens meer te weten wat ze op een bepaald moment heeft gemeld. Laten we er voor het gemak maar van uit gaan dat precies het omgekeerde het geval was: dat de Syrische ‘gematigde’ oppositie zich door de omstandigheden gedwongen voelde opnieuw aan de onderhandelingstafel te verschijnen om nog enige relevantie te behouden, daartoe ongetwijfeld aangemoedigd door de USA.

Zowel die gematigde oppositie als de USA hebben goede redenen die gesprekken in Genève te hervatten, want het gaat het Syrische leger van Assad te velde beter dan wie dan ook had voorspeld enige maanden terug. Niet alleen is Palmyra een paar weken terug heroverd op IS, maar ook verscheidene andere strategische steden. Tevens is het Syrische leger op weg naar Raqqa, ongegeneerd gesteund door sterke Russische eenheden te land en in de lucht. En de voortgang die het maakt is aanzienlijk. De wapenstilstand met het ‘gematigde’ verzet stelde het Syrische leger niet alleen in staat aanzienlijke detachementen te onttrekken aan zinloze belegeringen, maar tevens zijn de operaties een stuk effectiever geworden doordat een Russische staf de facto het bevel over nam.

Dat het Syrische leger IS zo ongeveer voor zich uit jaagt is belangrijk. Het moreel van IS zakt weg, de troepen der ‘gematigden’ weten nu zeker dat ze zich niet opnieuw in de gevechten zullen mengen en het praktische einde van deze oorlog komt nu snel naderbij.

Maar wacht even, hoor ik U denken. Die Russen, waren die niet naar huis? Deel wel, deels niet. De ratio achter die aankondiging werd eerder deze week prachtig geanalyseerd in de Washington Post. Niet alleen kwam de aankondiging voor iedereen als een complete verrassing die in ieder geval de positie van Rusland in Genève veranderde, maar wat we niet beseften is dat het een voorstelling betrof die vooral voor intern Russisch gebruik was bestemd. Onrust onder de Russische bevolking werd gesmoord voor zij ontkiemen kon, en dat 100.000 medailles voor deelnemers aan de Syrische campagne konden worden uitgedeeld vervulde de Russische natie met trots.

Het Russische leger in Syrië installeerde zich intussen comfortabel voor een langer verblijf. Genietroepen en nieuwe helikopter-eenheden testen nog dagelijks hun kunnen, Spednaz voeren verkenningsmissies uit en de staf test nieuwe ideeën over de bestrijding van terroristen in moeilijk terrein.

Zelfs, zo beschreef de analist van het artikel in de WP, schijnen de Russen plannen te smeden voor een herovering van Aleppo, als de onderhandelingen op niets uit zouden lopen. Niemand weet of het waar is, maar dat dat de onderhandelaars als hazen terug liet komen naar Genève hebben we al gezien. Daarvoor waren ècht geen Syrische parlementsverkiezingen (die al 6 weken geleden waren aangekondigd) voor nodig.