In de marge van het gezelschapsspel verkiezingen deed de Nederlandse Regentenpartij gisteravond een sluwe zet. Met de ogen gericht op de val van het kabinet krijgt dat nu niet de aandacht die het verdient.

De val van het kabinet morgenavond zal moeilijk te vermijden zijn. Het lijkt de laatste kans van de PvdA om in de peilingen voldoende momentum te krijgen om nog te worden uitgenodigd voor het Premiersdebat. Maar dat schreef ik gisteren al, zij het wat meer omfloerst. Het is het gebruikelijke politieke gezelschapsspel voor baantjesjagers die elkaar de loef afsteken, met voorbijgaan aan de belangen van de Nederlandse burgerij.

Dat het ook anders kan had gisteren naar voren moeten komen uit de behandeling van het wetsvoorstel waaraan Kees van der Staaij al een jaar of tien werkt. Gisteren in de Eerste Kamer sneuvelde dit wetsvoorstel echter jammerlijk. En waarom? Omdat, kort samengevat, staatsrechtelijke zuiverheid altijd de belangen van gevestigde clubjes in de weg staat. En als je ergens in Nederland een exponent van gevestigde belangen zou moeten aanwijzen, je altijd uitkomt bij de belangrijkste Senaatsfracties van de Regentenpartij (PvdA, CDA, VVD).

Het wetsvoorstel van Van der Staaij (ooit in 2006 samen ingediend met Herben van de LPF) beoogt dat de instemming van ten minste tweederde van de Tweede Kamer zou zijn vereist voor het invoeren van nieuw EU-beleid. Wie hebben het meeste belang bij dat soort nieuw beleid? Regenten van de Regentenpartij.

Het voorstel was in de Tweede Kamer al in september 2015 goedgekeurd, maar gisteren werd het in de Senaat afgewezen met 38 tegen 37. In plaats van de invoering leek het de Senaatsfracties van de Regentenpartij beter het door te verwijzen naar de Staatscommissie Grondwetsherziening. De vorige versie daarvan was een jaar of tien actief, en stopte omdat de opdracht waarmee zij ooit op pad werd gestuurd intussen reeds volkomen achterhaald was. Ik ben daar een paar jaar terug (in 2011) eens in gedoken, en het was de moeite niet om waarmee zij komen zou te gaan bespreken. Intussen blijkt zij stilletjes te zijn opgedoekt, en worden er voorbereidingen getroffen voor een herkansing. Die dus nog niet eens ingesteld is. Dit is niet eens een wassen neus, het is een wegmasseren van een onwelgevallig voorstel:

(..)die inhoudt dat de instemming van twee derde van de Kamer nodig is voor nieuw beleid van de Europese Unie, in plaats van de helft plus één.

Iedereen heeft het nu over het parkeren van een hete aardappel. Dat is het niet. Het is het wegmoffelen van een goed voorstel dat een duidelijk en een effectieve rem zou kunnen zetten op de ongebreidelde reguleringsdrang van de EU. Dat het een wet is die feitelijk in de Grondwet thuis hoort is duidelijk en het meest logisch. Maar dat is dan ook precies de reden waarom het niet gebeurd is en niet gebeuren zal. Zelfs als dit het traject van een Grondwetsherziening in zou gaan, is het uiterst kwestieus of het ooit over de streep gaan zal. Ondertussen gaat het eeuwige proces van voortgaande verdieping van de EU-bemoeienis met lidstaten gewoon door, en blijft Nederlands soevereiniteit wegvloeien naar de Brusselse Eurocraten.