Turkije en Europa
De vraag die we ons in Europa gesteld hebben is of de omstandigheid, dat de islam in Turkije de dominante godsdienst is en daar politieke erkenning geniet, een belemmering zou moeten zijn voor toetreding.
De vraag die we ons in Europa gesteld hebben is of de omstandigheid, dat de islam in Turkije de dominante godsdienst is en daar politieke erkenning geniet, een belemmering zou moeten zijn voor toetreding.
Gisteren meldde persbureau Reuters dat Turkije een grote wapendeal met Rusland gesloten had. Daarmee verwijdert het land zich opnieuw verder van het NATO-bondgenootschap, aangezien deze wapens niet in NATO-systemen kunnen worden geïntegreerd.
Dat Duitsland en Turkije steeds heftiger botsen wordt mede veroorzaakt door de komende verkiezingen in de Bondsrepubliek. Maar ook zonder dat had de spanning nu een kookpunt bereikt – alleen was dat dan beter...
Dat de EU en Turkije uit elkaar drijven constateerde ik vrijdag al. Dat politici nu ineens de maatregelen durven nemen die men klaarblijkelijk al langer graag genomen had, is een erkenning van hun onmacht...
Deze week lijkt een nieuw patroon waarneembaar in de houding van zowel Duitsland als Nederland tegenover Turkije, en mogelijk de Turkse minderheden in den lande.
Nu had ik toch al niet zulke kriebels in mijn onderbuik bij de wetenschap dat mijn achter- achter- achterkleinkinderen zich zouden moeten omscholen tot moslim, maar gelukkig maakt Turkije het me ontzettend makkelijk in...
Dat sinds de couppoging (?) vorig jaar in Turkije alle remmen los zijn gegaan is bekend. We zijn nu aangeland in het stadium van showprocessen tegen de niet-meewerkende leden van de elite .