Frankrijk – de beelden zijn nog steeds niet prettig
Frankrijk. Iedere zaterdag weer zien we marcherende Gele Hesjes door de straten van de grote steden, een oproerpolitie die in slaat op wat geen oproer is en een hysterische overheid.
Frankrijk. Iedere zaterdag weer zien we marcherende Gele Hesjes door de straten van de grote steden, een oproerpolitie die in slaat op wat geen oproer is en een hysterische overheid.
Bid, vecht en heers is het adagium dat de Islamitische rechtsgeleerde Ibn Taymiyya (1263-1328) de islamitische gelovigen meegaf. Salafisme? Wellicht, maar niet exclusief.
Dat de Provinciale Statenverkiezingen in Nederland een licht schizofreen hybride van democratie zijn wordt met deze PS2019 duidelijker dan ooit.
Het Frankrijk van president Macron begint zoetjesaan sterk te lijken op diverse dystopiën die door de jaren heen door sombere auteurs als Orwell en Huxley beschreven zijn.
In de aanloop naar verkiezingen (PS2019) laat je een kabinet niet vallen. Deze wijsheid garandeerde dat de VVD door de pomp zou gaan, en zo geschiedde inderdaad.
Na drie jaar turen naar het Brexit-proces (inclusief de referendum-periode) ben ik er zeker van dat we op een No-Deal exit af stevenen. Maar het verhaal er achter blijft intrigeren, want veel lijkt onverklaarbaar...
Die doofpotcultuur past ons allemaal, zou je bijna grappen. Maar dit is er te ernstig voor. De top van de politie bagatelliseert de zaak uit zelfbehoud.