Bij zaken waarbij MSM & islam samengaan, zie je maar al te vaak een addertje onder het gras zitten. De rel in Hoofddorp is een voorbeeld par excellence.

Zie daarvoor bijvoorbeeld onderstaand Teletext-bericht. Uit de tekst krijg je sterk de indruk dat de interesse van de staatsomroep speciaal werd gewekt door de hoog oplopende discussie over de islam. Dat het dinsdag al snel evolueerde naar een gezagscrisis op een school waar het gezag van de schoolleiding onmiskenbaar extreem zwak is, maakte wel dat uitgangspunt van het aanvankelijk gestarte discours in het water viel. Zodat de discussie sindsdien een heel andere wending nam.

Maar dit was niet de richting die deze rel aanvankelijk leek te krijgen. Bovenstaande zou je zelfs nog als neutraal kunnen beschouwen – tot je het onderliggende artikel op de NOS-site in ogenschouw neemt. Met onder andere deze bizarre mededeling, als onderdeel van de schets hoe het conflict ontstond:

Daarna liep het volgens de instructeur, naar eigen zeggen een overtuigd christen (mijn vet, H.), uit de hand. “Andere leerlingen kwamen na de les verhaal halen. Ze stonden met een groepje om me heen, vrij ‘mondvaardig’. De conciërge heeft de leerlingen weggehaald.” Daarna volgde een gesprek bij de directeur. In dat gesprek vielen onder meer de woorden islam, profeet en pedofilie, zegt de instructeur.

Deze toevoeging is in het kader van waarover het echt gaat – en ook gaan moet – totaal irrelevant. Maar voor onzorgvuldige lezers is de zaak nu duidelijk: een christen met bekeringsdrang werd tegengesproken door mohammedaanse leerlingen en ging uit zijn dak. Geen wonder (pun intended) dat de school hem schorste.

In het vervolg van het artikel lag de focus op het bewaren van de rust onder de leerlingen. Stel je voor dat ze hun ouders activeren, dan is Leiden in last. Dat de schoolleiding er de tijd voor nam – zonder dat de NOS daar ook maar enige voetnoten bij plaatste – geeft precies aan hoe men om gaat met dit type klachten:

“Ik heb januari benut om te zien hoe ernstig het incident was en om te bekijken wat een oplossing was. Na die gesprekken concludeerde ik dat het goed zou zijn om met elkaar in een vertrouwde omgeving te praten. In dat traject zitten we nu.”

De techniekinstructeur, die geen docent is maar werkt onder de verantwoordelijkheid van een reguliere leerkracht, is nu niet aan het werk. “Het leek mij niet vanzelfsprekend om zomaar opnieuw te beginnen”, zegt Rath. “Ook gezien de onrust binnen school. We willen dit eerst met elkaar uitspreken om een basis te leggen. De instructeur wilde zelf graag werken, maar wilde ook een oplossing. En die oplossing komt er ook, wat mij betreft.”

Anders gezegd: de instructeur wilde steun van de schoolleiding, en de schoolleiding was niet van plan die te geven. De instructeur werd voorlopig in de diepvries gezet, en kon verder in zijn sop gaarkoken. Een schoolleiding die twee maanden nodig heeft om een oordeel over een zaak te vormen en dan nog beginnen moet aan werken aan een oplossing heeft er de wil of het vermogen niet toe.

Hoe de staatsomroep daar mee om zou gaan als het examenproblemen betreft die een schoolleiding niet goed aanpakt, hebben we vorig jaar nog gezien met de school in Maastricht waar op dat vlak problemen waren. Uiteindelijk moest daar zelfs de voorzitter van die onderwijsgroep – die geen schuld had aan het ontstaan van het gewraakte probleem – het veld ruimen.

Het is het contrast tussen beide zaken dat het verhaal vertelt hoe de MSM om gaat met problemen waar de islam opduikt en zij meent dat geloof en haar aanhangers te moeten beschermen.