Eind vorige week werd bekend dat minister Dijsselbloem de hand had in het laag houden van de ramingen van aankloppende asielmigranten die komend jaar verwacht worden. Dat het argument van aanstaand Europees beleid dat invloed zou hebben kletskoek was, begreep iedereen. Maar wat zat er werkelijk achter, en waarom was het belangrijker dan de media deden voorkomen?

Wat de documenten die Nieuwsuur boven tafel kreeg laten zien, is dat de regering wel de uitvoeringsorganisaties liet werken met het aantal van 92.000 verwachte asielmigranten, maar dat niet aan de Tweede Kamer meldde, en dus ook niet opnam in de begroting waaraan nu al wordt gewerkt. En daar zit hem nu de essentie van deze politieke stunt van de minister van Financiën: vóór 30 april wordt de Nederlandse regering geacht zich financieel te verantwoorden in Brussel, zoals elk jaar.

Dat de politieke redacties zich nog steeds focussen op de zomer als de periode waarin op de ministeries wordt gevochten over de wijze waarop de begroting van het komend jaar wordt vastgesteld, is een vorm van achterlopen die enige verbazing wekt. Nochtans is het juist voorafgaand aan een verkiezingsjaar (maart 2017 volgens de officiële plannen zonder eerdere val van het kabinet) zaak de strapatsen van de financiële machthebbers aan het Binnenhof in de gaten te houden. Stunts waarmee de regering in september komen wil moeten in april worden voorbereid. Komende weken worden de borden opgezet en de stellingen betrokken. Afhankelijk daarvan zal de begrotingsdiscussie in september worden gevoerd. Maar die discussie in september zal hoogstens een uitvloeisel zijn van de principiële koers die in april werd uitgezet.

Over welke bedragen gaat het als we het verschil bezien dat werd aangebracht tussen verwachting en raming? Daarvoor zijn drie methodes beschikbaar:

1. 58.000 asielmigranten worden begroot op circa €1,2 miljard. Dat houdt in dat elke asielmigrant ongeveer €20.000 kost, zodat een verschil van 34.000 neerkomt op €680 miljoen.
2. Het ministerie blijkt formeel te rekenen met een kostenpost van €25.000 per asielmigrant. Dat zou een verschil maken van €850 miljoen.
3. Een schatting van 13 september jongstleden kwam uit op €35.000 per asielmigrant. Dat zou neerkomen op een te krappe begroting van €35.000 maal 92.000 minus €1,2 miljard. Dat is dan 3.220 miljoen – 1200 miljoen wordt 2,022 miljard. (Deze €35.000 komt overigens heel aardig in de buurt van de €36.000 die Geert Wilders in juni noemde, maar dergelijke details vallen in de MSM nooit erg goed). Als Wilders in juni gelijk had, zou het saldo zelfs €2,114 miljard zijn.

In het meest vèrgaande geval bespaart Dijsselbloem zich zo dus een gat van iets meer dan €2 miljard in de begroting voor 2017. Een gat dat zou moeten worden gevuld met bezuinigingen, aangezien Nederland anders de grens van de EU-verplichting tot een maximaal begrotingstekort van 3% mist. Kennelijk is een begrotingstekort voor Brussel iets anders dan een gerealiseerd tekort. En bovendien, wie verwacht dat Dijsselbloem volgend jaar nog minister van Financiën zijn zal? Wie dan leeft, die dan zorgt is een bekend motto voor politici. Dat U er als belastingbetaler het meest bekaaid afkomt zal onze leiders echt compleet worst zijn.

Maar volgens de vrolijke voorlichting van het Ministerie van Financiën geeft Nederland volgend jaar maar 11 miljard meer uit dan we binnen krijgen. Dat is dus exclusief die €2 miljard die Dijsselbloem uit de begroting heeft weggewerkt. Dat maakt duidelijk dat het Nederlandse begrotingstekort eerder 4% zal zijn dan de door Brussel geëiste 3%. Zó goed past de VVD op de winkel,  want dat staatssecretaris Dijkhoff hiervan volledig op de hoogte is, en de consequenties begrijpt staat echt vast.

Maar niet meegaan in deze algemene misleiding van Kamer, Brussel en bevolking zou betekenen dat het kabinet voorafgaand aan de verkiezingen geen cadeautjes kan uitdelen, en de peilingen zijn al zo desastreus.

De bekende sigaar uit eigen doos wordt dit jaar gepresenteerd als tegenwicht voor een ‘onverwachte toestroom’ van asielmigranten, om PvdA en VVD een laatste kans te bieden het electoraat voldoende te misleiden om een aanstaande verkiezingsnederlaag draaglijk te maken. Dat die missende €2 miljard daardoor de staatsschuld extra groeien doet, kan deze politieke vandalen zoals gewoonlijk weinig schelen. Eigen huid eerst.

O tempora, o mores.