DE WERELD NU

Divide et impera

Bedreigingen, eenheid van prijs, een land van deugers, Academisch tuig, Stalinisme, Duitsland, Applestore overval, Olympische Spelen, Rechters, wereldregering, Oekraïne, Therapeutenangst, Qatar, Cultuur en politiek, Onveilig, basis, Politiek, Zwart, Overlast, Vrouwen en kinderen

De hoeveelheid aanslagen van grotere en kleinere mohammedanen IS’ers is niet meer bij te houden. Je raakt de tel kwijt. Dat lijkt teveel op een strategie om er gerust op te zijn.

Het grootste probleem van een strategie van mensen die je niet goed begrijpt, is te kunnen voorspellen wat er volgen gaat. En wie, bij de inlichtingendiensten, zou op dit moment durven beweren dat ze de islamitische aanslagplegers begrijpt? Niet voor niets wordt al een tijdje rondgebazuind dat het gaat om verwarde mannen – dat gekken onvoorspelbaar zijn is eenvoudiger uit te leggen dan te verklaren wat ze doen gaan. En waarom.

Desalniettemin lijkt het niet ingewikkeld. Er wordt hard gewerkt aan een tegenstelling tussen de geïmmigreerde moslimbevolking en de autochtone Europeanen. Daarbij maakt het weinig uit of de door IS gewenste burgeroorlog uitbreekt of niet. Als die Europese burgeroorlog uitbreekt, zullen de IS’ers hun diepste verlangen hebben vervuld, en als ze niet winnen dan heeft Allah dat zo voorbeschikt en heeft een latere generatie het goede voorbeeld gekregen. Inshallah!

Die burgeroorlog voorkomen lijkt nu de belangrijkste doelstelling van de Europese overheden. En dan komt er een tweede punt om de hoek kijken wat de strategie van IS en consorten op termijn gewenste resultaten geven zal: er zal verdeeldheid zijn ontstaan tussen die Europese overheden en de autochtone bevolkingen. De moslims in Europa zullen nog steeds met wantrouwen worden bezien – dat houdt óók de kudde bijeen – maar de verdeeldheid zal de Europeanen ernstig verzwakken. Als die aanpak van de Europese overheden slaagt, zal hoe dan ook op termijn een bijeenblijvende moslimkudde altijd een bron van verdeeldheid blijven. Het relatief groeiende aandeel van de moslims van de totale bevolking doet dan de rest. Divide et impera. Het is een spelletje dat IS niet verliezen kan. Zelfs als zij niet wint, is de toekomst aan hen, mits de Europese overheden hun politiek van gezapigheid in stand houden. In die zin is het zelfs niet eens zo’n goed idee om nu te winnen, maar dat is niet hoe men er nu naar kijkt. Ook moslimstrategen kennen ongeduld.

Het grootste probleem met de westerse overheden is hun lamlendigheid, en hun angst om als daadkrachtig gekenmerkt te worden, aangezien hen dat altijd etiketten op kan leveren waarmee ze niet begraven willen worden. Zonder te beseffen dat de laatsten die ondergaan niet begraven zullen worden met een tekst op hun grafsteen. Die laatsten eindigen in een grote kuil die wordt afgedekt met de grafstenen waarop alle zalvende teksten staan van de voorafgaande generaties die zichzelf in slaap lieten sussen. Een toepasselijk, maar geen waardig grafmonument.

Dat besef is er niet in te rammen bij mensen van wie de horizon nooit verder weg is geweest dan circa vier jaar. Wat dat betreft is democratie geen goede regeringsvorm om je te verzetten tegen een verovering van binnenuit.

3 reacties

  1. Bob Fleumer schreef:

    Als agnost zeg ik toch “amen”

  2. Marcel schreef:

    Ik raad u aan om eens wat meer boeken te lezen. Er is natuurlijk heel wat pulp op de markt, maar het 3000 jaar oude “de kunst van het oorlogvoeren” van de Chinese wijsgeer Sun Tzu is een leuke om mee te beginnen. Als u dat heeft verteerd kunt u doorgaan met “over oorlog” geschreven door de pruisische von Clausewitz.

    U kunt er bijvoorbeeld het verschil tussen een strategie en een tactiek uit leren, zodat u een gebrek aan kennis hier niet zo opzichtig hoeft te etaleren. Verder zal dat u leren wat er nodig is om het tij te keren.

    Mij heeft het geleerd dat ik daar eigenlijk niet dapper genoeg voor ben. Nou, rest me nog om u een prettige ondergang toe te wensen.

  3. - schreef:

    Segregatie toestaan is inderdaad de beste optie als je geen conflict wil. Het is makkelijk om daar de overheid de schuld van te geven, maar uiteindelijk zijn ze gekozen door de kiezers, die willen vooralsnog geen harde lijn, niet in meerderheid.