De steeds duurder wordende defensie heeft Nederland genoodzaakt nu ook op vlootgebied samen te werken met België en Luxemburg. De Benelux. Luxemburg en een vloot? Luxemburg heeft een vloot!

De militaire samenwerking met omliggende landen volgt een ietwat grillig patroon. Met België en Luxemburg pakken we weer een logische historische ontwikkeling op, die van de Benelux. Tot 1830 ook wel het Koninkrijk der Nederlanden geheten. Nederland en Luxemburg kochten deze zomer samen tankvliegtuigen. De splitsing had tot gevolg dat België lang de nadruk op het leger legde, terwijl Nederland zich concentreerde op haar vloot. De minister van Marine was in Nederland tot WW2 een zeer belangrijke kabinetspost. In het vroegere Oost-Indië lag een aanzienlijk leger, al was dat behoorlijk versnipperd over de eilanden van de archipel. Maar in Nederland zelf stelde het leger weinig voor. Het was dan ook geen wonder dat het recent als eerste bij het Duitse werd ondergebracht. Dat het Nederlandse leger begin 18e eeuw het grootste en sterkste van Europa was zijn we intussen volledig vergeten.

Nu gaan we dus met de hele Benelux samen schepen bouwen en exploiteren. Het blijft ook een wonderlijk idee, samen met Luxemburg een vloot hebben. Maar dat bleek bij nadere beschouwing logischer dan het mij in eerste instantie in de oren klonk. Een groot deel van de Belgische handelsvloot blijkt namelijk al jaren onder Luxemburgse vlag te varen. Dat is goedkoper, vanwege de belastingen etcetera. Onder Nederlandse vlag varen ook niet veel schepen meer, en om dezelfde reden. Maar dat we die schepen nog steeds willen beschermen vanwege de (geringe) hoeveelheden Nederlandse zeelui die ze aan boord hebben is weer niet onlogisch.

Nederland gaat dus meebetalen aan het belastingvoordeeltje dat Belgische reders hebben door onder de vlag van Luxemburg te varen. Grappig maar weinig intelligent, zou je kunnen zeggen. In Nederland zelf blijft steeds minder strijdkracht over om te bestieren met een heel eigen ministerie. Dat zou je voortaan ook gewoon aan een secretaresse over kunnen laten, al is het misschien onaardig om er zo aan te herinneren dat dat is hoe minister Hennis haar carrière begon.