Dat politieke afleidingsmanoeuvres uiteindelijk de belangrijkste reden waren voor de val van Balkenende-4 was voor Toon Kasdorp zonneklaar.

Die hele Irak-affaire met de commissie Davids was een typische politieke media hype, waar niemand echt in geïnteresseerd was, behalve dan de mensen die goed thuis zijn in het Haagse wereldje. De gewone Nederlander wist niet waar het over ging. Iets dergelijks gebeurde met de affaire-Uruzgan. Het laatste kabinet Balkenende viel er over en het volk nam het de politici niet in dank af. Bos was zo verstandig om uit zich zelf de aftocht te blazen, maar Balkenende bleef nog even zitten. De kiezer had op dat moment waarschijnlijk genoeg van beiden.

Laten die mensen zich nu eens bezig houden met echte problemen denkt men in de bevolking en men heeft gelijk.De discussies die de premier toen bij zijn persconferenties wilde oproepen en Pechtold met zijn spoeddebatten, het sloeg eigenlijk allemaal nergens op.Het was de zoveelste serie non-events in de Haagse politiek. Aan Balkenende kan nog worden toegegeven dat van hem die commissie Davids niet had gehoeven en dat hij de relatie met de belangrijkste bondgenoot van Nederland centraal is blijven stellen, ondanks pogingen van een Haagse clique om zand in de machine te gooien.

Overheersend was het gekissebis tussen de coalitiegenoten en de gewone mensen hebben daar genoeg van. Weg met Bos en weg met Balkenende. Ze lieten ons met de crisis zitten en de echte problemen hebben ze doorgeschoven naar hun opvolgers.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp