De EU gaat geen Verenigde Staten van Europa worden. De Amerikanen denken van wel en wat eurofielen in Brussel en een paar andere Europese hoofdsteden denken het ook, maar het gaat niet gebeuren.

Als U een recept wil hoe het op termijn zou kunnen, als U het om een of andere reden per se zou willen, dan zou men de bestaande natiestaten op moeten splitsen in levensvatbare economische regio’s. Die zouden dan liefst over de grenzen van de bestaande staten heen moeten reiken. Nederland bezuiden de rivieren samen met Nederlands sprekend België, Wallonië met Luxemburg en het Duitse Moezelgebied. De Elzas met het Saargebied, Noord-Italië met Oostenrijk en Slovenië, zoiets.

Die regio’s zouden dan de tijd moeten krijgen om zich zelf te organiseren en van de bestaande afhankelijkheden in de natiestaten af te komen. Pas als de herinnering aan Duitsland, Frankrijk, Italië e.t.q. over honderd jaar verflauwd is en de mensen niet meer het gevoel hebben dat ze voor allerlei belangrijke aspecten van hun leven van die staten afhankelijk zijn, komt er ruimte voor een verenigd Europa als nieuwe natiestaat. Eerder niet.

Europa met Brussel als hoofdstad is een bestuurslaag te veel, het heeft geen emotionele band met zijn bewoners en niemand zit er op te wachten eigenlijk. Daarom gaat het niet gebeuren. Maar wat de EU in zijn tegenwoordige vorm wel doet is de Europese samenwerking frustreren en daarom moet het weg.

We zouden veel meer hebben aan goede samenwerkingsinstituten als de ECB en het nieuwe noodfonds, dan aan al die ambtenaren in Brussel. Een Commissie met 27 leden, van wie de helft geen serieuze taak heeft, is een onding. Hetzelfde geldt voor een parlement dat niemand vertegenwoordigt. De Europese samenwerking zou er erg mee gebaat zijn als we Brussel als een soort District Columbia in spe zouden afschaffen.

Dat de Europese ministers en de staatshoofden regelmatig vergaderen en besluiten nemen is OK. Maar dat hoeft niet in Brussel, dat kan wisselend in de deelnemende hoofdsteden. Een secretariaat met een staf van een man of vijftig om die vergaderingen voor te bereiden en de besluiten uit te werken, is een goed idee, maar hoe kleiner hoe beter. Als er mankracht nodig is kan dan geleend worden van de ministeries van Buitenlandse of Europese Zaken van de lidstaten.

Al die Brusselse instituten voegen niets toe, integendeel ze leiden af en ze kosten tijd en geld. De toegevoegde waarde is per saldo negatief en hoe eerder men dat zou beseffen hoe eerder we kunnen beginnen aan een vorm van samenwerking die wel wat oplevert.

---

Dit artikel over Brussel en de EU  verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.

Meer artikelen van Toon Kasdorp vindt u hier.