Om aan het hinderlijk gedrag van Marokkaanse straatjongens een einde te maken en hun integratie  te bevorderen moet justitie stappen zetten.

Stel dat de meerderheid van de Marokkanen goed geïntegreerd is, werk heeft en positief staat tegenover de Nederlandse samenleving. Dat is iets wat men in progressieve kringen vaak hoort beweren. Dan zou het op de weg van die meerderheid liggen om wat te doen aan de criminele elementen in hun midden.

Waarom horen we nooit van een imam die optreedt tegen potenrammers of die ingrijpt als hele schoolklassen antisemitische leuzen roepen? Waarom doen die goedwillende Marokkanen en bloc niets of in elk geval niet waarneembaar iets? Waarom lopen er wel duizenden mee in akelige optochten die steun betuigen aan moordaanslagen en andere misdrijven, zonder dat daar vanwege de goedwillende Marokkanen iets tegenover wordt gesteld?

“Het conflict tussen de ‘Marokkaanse’ straatjongens en de rest van de samenleving moet teruggebracht tot normale proporties: ‘Haal het stempel ‘typisch Marokkaans’ eraf. Tegelijkertijd moeten we focussen op de voorkant van het probleem, niet op de achterkant zoals we nu al jaren doen.’ Aan de voorkant bevinden zich de jongens die zich (nog) niet inlaten met criminaliteit, maar wel rondhangen op straat. Degenen aan de achterkant, die crimineel zijn, krijgen momenteel alle aandacht van hulpverleners, politie en justitie. De criminele jongens moeten” – volgens Jan Dirk de Jong, toen nog promovendus – “steviger worden aangepakt: ‘Je moet ze in de smiezen houden, snel ingrijpen, snel berechten en echt straffen. Dus niet met een lullig taakstrafje. Het moet duidelijk zijn voor de andere jongens: misdaad loont niet.”

Ik zou misschien eerst de dissertatie van De Jong zelf moeten lezen voor ik op de bovenstaande stellingname reageer, maar ik heb al zo veel van dat soort beschouwingen gelezen.

‘Het heeft niets met de Marokkaanse cultuur te maken’, zegt hij, ‘het is een gevolg van de straatcultuur. In Barcelona, Oslo en in de VS heb je dezelfde problemen met Chilenen, Pakistanen en Koreanen, dus om hier over Marokkanen te spreken gaat niet aan.’

Zoiets vind ik vermoeiend. What’s in a name? That which we call a rose by any other name would smell as sweet.

En inderdaad het gaat niet alleen om een cultuur uit het Riftgebergte, of ergens anders uit Marokko. Het is een cultuur die je overal aantreft waar de islam de overhand heeft, dus ook in Pakistan en in de wijken in Leeds of Oslo, waar Pakistanen in de meerderheid zijn.

Van problemen met Koreanen in de VS is maar heel kort sprake geweest. Toen ze net in de VS waren gearriveerd en in de zwarte wijken woonden in de grote steden, omdat dat alles was wat ze zich konden veroorloven. Daar werden ze gediscrimineerd en verdedigden ze zich. Zodra ze konden zijn ze vertrokken en de zwarten hebben in hun eigen getto’s intussen weer het geweldsmonopolie. Om die Koreanen met criminele Marokkaanse jongeren in Amsterdam West of met de Antillianen in de Bijlmer te vergelijken lijkt me, met permissie, onzin.

Dat de Marokkanen waar De Jong het over heeft in Nederland geboren zijn en een Nederlands paspoort hebben zal wel waar zijn maar het is irrelevant. Het is een identificeerbaar soort jongeren dat crimineel groepsgedrag vertoont en of je ze nu Marokkanen noemt of straatjongens van Noord Afrikaanse afkomst, dat maakt niet uit.

Voor het overige heeft hij gelijk dat je dat groepsgedrag moet zien te beïnvloeden op punten waar dat het meeste resultaat belooft. Als daar wetten of verdragen in de weg staan dan is het een kwestie van prioriteiten afwegen. Willen we vrede houden in dit land of zijn we zo gehecht aan onze regelgeving dat ook de vrede daar voor wijken moet? Die afweging zal niet altijd op dezelfde manier uitvallen.

Individuele Marokkanen verschillen helemaal niet zo veel van Nederlanders. Als ze deel uitmaken van de reguliere Nederlandse gemeenschap, hun school afmaken en een baan hebben waar ze met andere Nederlanders leven of als ze je buur zijn in een gewone Nederlandse wijk, is het percentage prettige en minder prettige individuen niet anders dan bij autochtone Nederlanders of onder immigranten uit de buurlanden.

Die mijnheer Van Schijndel uit Utrecht, die vond dat gemeenschappen niet bestaan en we daarom alleen individuen kunnen aankijken op wat ze persoonlijk doen, moet eens even doordenken over wat hij zei. Hij is een racist als hij meent dat het de genetische aanleg is, waardoor de Marokkanen en de Antillianen zich in crimineel opzicht zo onderscheiden van zijn Utrechtse buren.

Nu denk ik persoonlijk dat het grotere geweld in zwarte gemeenschappen overal op de wereld te opvallend is om alleen aan culturele factoren toe te schrijven en in die zin ben ik dus ook een racist. Maar het verschil tussen Hindoestanen en Pakistanen, vooral als ze hier in Europa wonen, is veel te groot om aan genetische verschillen te kunnen wijten. Die zijn er domweg niet. Het kan niet anders of hun cultuur en geloof speelt een belangrijke rol. Dat de criminaliteit in Marokko, of je het nu over Rabat hebt of over het Riftgebergte, veel kleiner is dan onder Marokkanen in Nederland, wijst erop dat het niet alleen de Marokkaanse cultuur is, maar ook de manier waarop wij daar hier in Nederland op reageren.

Marokkanen en Pakistanen delen een geloof, dat geweld en criminaliteit veel minder sterk veroordeelt dan het humanisme en het christelijke geloof dat doen. In hun thuislanden is de reactie van de overheid op antisociaal gedrag veel directer en harder dan in Nederland. Daarom zie je in het Midden Oosten ook dat als die overheid het om een of ander reden af laat weten, het oplaaiend geweld meteen in chaos en burgeroorlog ontaardt.

Hier in Nederland en in andere Europese landen hebben we islamitische wijken laten ontstaan waarin de islamitische cultuur kon worden voortgezet met behulp van schotelantennes en moskeeën, maar hebben we niet de sterke repressie die men daar van de overheid gewend is. Het optreden van justitie en van de jeugdzorg h.t.l. wordt met minachting bekeken. De imams stellen in het Vrijdaggebed het morele verval van de westerse samenleving aan de kaak waarmee ze die haat en minachting aanwakkeren.

Er is een opvallend verschil tussen de criminaliteit van Marokkanen en van de bewoners van de Bijlmer, dat weer wat gecamoufleerd wordt door het percentage geregistreerde misdrijven, dat heel vergelijkbaar is. Roof en geweld van de Marokkanen is veel meer tegen Nederlanders gericht en in de Bijlmer treft het veel vaker andere allochtonen. Dat haal ik niet uit de officiële cijfers maar uit mededelingen van politiemensen.

De uitspraak van het OM, dat men de juwelier uit Deurne en zijn vrouw niet ging vervolgen, terwijl de twee rovers die het echtpaar hadden willen beroven hun overval niet hadden overleefd, baarde opzien. Tot dan toe had de pers gezwegen over de etniciteit van de twee boeven. Maar hun maten, die boos waren dat er niet vervolgd werd, hebben duidelijk gemaakt dat het, zoals gewoonlijk, om Noord-Afrikanen ging.

Ik denk dat het OM bang was dat het zijn eigen populariteit in de samenleving geen goed zou doen als het dit echtpaar ging vervolgen of tenminste degene van de twee die de ander verdedigd had tegen de overvallers.

Plasman, de advocaat die de vorige keer dat een juwelier zich gewapenderhand verdedigde er voor gezorgd had dat de man werd vrijgesproken, sprak op het avond journaal zijn verbazing uit over de terughoudendheid van het OM. Dat kan er natuurlijk mee te maken hebben dat hij de meest voor de hand liggende raadsman zou zijn geweest, maar op zich had hij wel gelijk toen hij opmerkte dat er hier sprake is van een duidelijke beleidswijziging bij het OM.

De mensen hebben genoeg van de criminaliteit van de Mocro’s en als je er een doodschiet is dat in de ogen van de gemiddelde Nederlander op voorhand een gerechtvaardigde zelfverdediging. Ik denk dat dit geen gunstige ontwikkeling is, omdat het toch een vorm van eigen richting is en eigenrichting vloekt met het idee van de rechtsstaat.

De politie en het OM moeten methoden vinden om van overheidswege een eind te maken aan de nationale ramp die de aanwezigheid van criminele Marokkanen voor dit land betekent, zowel voor de Nederlandse slachtoffers als voor de andere Marokkanen die er op worden aangesproken.

Wie de strijd wil aangaan met de discriminatie van Marokkanen in Nederland zal moeten beginnen met het gedrag uit te bannen dat de discriminatie veroorzaakt. Ik denk dat de juristen van het departement er goed aan zouden doen te onderzoeken wat er nodig is om de wetgeving zo aan te passen dat er effectief tegen groepscriminaliteit kan worden opgetreden. Ik denk daarbij met name aan het uitschakelen van de directe werking van verdragen. Die directe werking zorgt ervoor dat we de regeling van recht en orde in dit land niet langer in eigen hand hebben, terwijl strafrecht en straftoemeting nog bij uitstek een nationale aangelegenheid is. Dat wringt dus.

We zullen er echt alles aan moeten doen om de mensen uit het Midden Oosten en de Maghreb te integreren en voorkomen dat ze op een soort Ottomaanse manier apart blijven leven.

---

Dit essay over het gedrag van Marokkaanse straatjongens verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp,

Meer over integratie en de problemen er mee vindt u hier.