Ondanks de eerdere protesten tegen diverse opvanglocaties en moeite met asielmigratie van de autochtone bevolking, stellen de gemeenten zelf met zelfgenoegzame tevredenheid vast dat ze dit alles vooral genegeerd hebben. En er mee wegkwamen.

Kort gezegd, de overheid meldt elkaar tevreden dat de burger eenvoudig plat te walsen blijkt, als het er op aan komt. Die tevredenheid doet nog het meest walgen.

‘.. heeft de overgrote meerderheid van de gemeenten voet bij stuk gehouden’ en volgens plan asielzoekers gehuisvest.

(..)

De vele protesten tegen de opvang van vluchtelingen hebben er slechts zelden toe geleid dat de plannen niet doorgingen. Volgens een dinsdag verschenen inventarisatie van EénVandaag heeft ‘de overgrote meerderheid van de gemeenten voet bij stuk gehouden’ en volgens plan asielzoekers gehuisvest.

Wat EenVandaag heeft gevonden aangaande de manier waarop gemeenten met inspraak omgaan interesseert me maar matig: veel illusies daarover had ik al niet meer. Maar het blijft deprimerend hoe men daarover bericht:

.. de periode van augustus 2015 tot mei 2016, toen de toestroom van asielzoekers piekte en op tientallen plaatsen werd geprotesteerd tegen plannen voor opvanglocaties. Tegen 88 van die plannen organiseerden tegenstanders demonstraties. In slechts vier gevallen kregen ze hun zin.

Hetgeen ook nog wordt gevolgd door de bijna spijtige constatering dat het COA wel degelijk opvanglocaties schrapte:

Toen de asielinstroom daalde, schrapte het COA ook zelf geplande opvanglocaties. Op 21 plaatsen ging de opvang om die reden niet door, ook al waren de gemeenten voorstander.

Wat is de teneur hiervan? Gewoon maling hebben aan wat de burger wenst, gemeenten!!

Wat ik graag zou zien is een onderzoek naar de ellende die per opvanglocatie volgde voor de directe omgeving. Afgaande op de algemene berichtgeving in de Nederlandse MSM, die al niet al te ruimhartig was teneinde verdere protesten te ontmoedigen, hadden de tegenstanders veel vaker gelijk dan de voorstanders, en dan heb ik het echt niet over zielige gezinnetjes die hierdoor van opvang zouden zijn uitgesloten.

Met terugwerkende kracht zien we hier dus hoe de elitaire Nederlandse bestuurderen denken over de bevolking van de door haar bestuurde gebieden. Onthoud dat als binnenkort de burgemeester uw hoogbejaarde moeder komt feliciteren met haar 101e verjaardag, en uitspreekt hoe blij hij is dat ze tot twee jaar terug geen opvang van overheidswege nodig had, omdat die toen niet geboden kon worden wegens andere prioriteiten.