Dat geen keten sterker is dan de zwakste schakel is bekend. Evenzo is geen grens beter beveiligd dan de zwakste plek in de  verdediging er van. Daar is Roemenië nu heel begrijpelijk als de dood voor.

De allerzwakste schakel in de grensbewaking van de EU is zonder enige twijfel Frontex, de club die de EU oprichtte om haar grenzen te bewaken. Zoals bekend heeft zij zich vervolgens ontpopt als een veerdienst voor ambitieuze Afrikaanse jongeren zonder perspectieven in het eigen werelddeel, en wie zich maar bij hen wil aansluiten. Formeel heten het vluchtelingen, maar het woord asielmigranten – dat we op VoL bezigen – is de meest vriendelijke term die ook nog voldoende waarheid bevat om adequaat te zijn.

Curieus genoeg jammeren de EU-politici in Brussel voortdurend over hun machteloosheid om die instroom te stoppen. Tja, dat deed men in het uiterste geval vroeger altijd met geweld. Liever niet, maar het was de uiterste consequentie. Die consequentie is intussen afgeschaft, zodat Frontex weinig anders doet dan jammeren en overvaren. Waarbij je je ook eens de vraag had moeten stellen waarom ‘geredden’ per sé naar Italië zouden moeten worden gevaren? Het is allemaal te zot voor woorden.

Maar sinds vorige week houdt de Libische kustwacht plotsklaps de asielmigranten in hun wrakke bootjes tegen en jaagt ze terug naar de Afrikaanse kant van de Middellandse Zee. Dat is nogal onverwacht, en maakt het alleszins waarschijnlijk dat de EU nu een aantal krijgsheren in Libië betaalt om deze taak uit te voeren. Er is geen enkele andere reden denkbaar waarom krijgsheren die in een burgeroorlog van epische proporties zijn verwikkeld zich plotseling zouden bekreunen om het lot van doortrekkende migranten. Waaraan ze vooral verdienen. De enige logische reden is dat de EU meer bood dan de migranten opleveren.

Dat hierover niets bekend is gemaakt is dan wel weer logisch: in het EuroParlement zouden de linkse en ‘gematigde’ fracties helemaal door het dolle raken van een ruimhartige financiering van dergelijke onmenselijke moordenaars (de krigsheren, red). Niet helemaal onterecht ook, mits Frontex zou doen waarvoor het werd opgericht – hetgeen het categorisch weigert.

Wat maakt mijn veronderstelling dat de krijgsheren zijn afgekocht tot een zekerheid? De wijze waarop de EU de deal met Ankara heeft opgezet en in stand houdt. Totale incompetentie van de eigen organisatie afkopen door anderen het vuile werk te laten opknappen. Dat mag dan een paar miljard kosten. Maar als het moord is om zelf asielmigranten tegen te houden dan is anderen afkopen om datzelfde te doen natuurlijk medeplichtigheid aan en aanzetten tot. Maar goed, de morele struisvogels in Brussel (EC & EP) zijn er gelukkig mee, en dat is voor hen het enige dat telt.

Na de overgang via Libië, de bootjes naar de Griekse eilanden en de klassieke bestorming van Ceuta (Spaanse exclave in Marokko) schreef ik vorige week al over Bulgarije dat haar grens met Turkije zo goed mogelijk dicht probeert te timmeren, en nu is de beurt aan Roemenië zich zorgen te maken. De grote zorg van de Roemenen heet de Zwarte Zee. Bootjes vanuit Turkije kunnen eenvoudig dit water oversteken en dan landen in Roemenië, waar ze volgens de vigerende regels asiel kunnen aanvragen, tenzij ze met de lokale autoriteiten overeenkomen aan de andere kant het land te verlaten. De Hongaarse kant, dus, want daar kan men de weg naar Duitsland weer oppakken.

En zo begint het spelletje weer van voren af aan. Het wordt eigenlijk hoog tijd eens bij de EC te informeren wat dat jaarlijks nu kost, die preventie van asielmigratie. En vooral waaraan dat geld wordt besteed.