Genocide is een mediamode geworden
Als in Nederland de MSM willen laten weten dat een bepaald soort gedrag van een land of regime door hen wordt afgekeurd, hoor je ze al snel over genocide.
Als in Nederland de MSM willen laten weten dat een bepaald soort gedrag van een land of regime door hen wordt afgekeurd, hoor je ze al snel over genocide.
De vraag of de moordpartij op de Armeniërs al dan niet een genocide was waarvoor je Turkije verantwoordelijk moet houden, houdt de gemoederen vaak bezig.
Bij een genocide is onze automatische reactie er een van diepe afkeer. Maar ook genocideplegers kennen hun eigen gelijk. Maar dat gelijk van de genocideplegers blijft altijd buiten beeld.
Diverse landen, waaronder de VS en de EU, beschuldigen China van genocide en onderdrukking van de Oeigoeren, een fundamentalistisch georiënteerd islamitisch volk in de westelijke provincie Xinjiang. Maar er speelt meer.
We beseffen het in ons onzorgvuldige dagelijkse spraakgebruik duidelijk niet, maar een genocide is niet hetzelfde als een massamoord. Toon Kasdorp duidt het verschil.
Als bij de publieke omroep racisme-items van het Journaal worden afgewisseld met programma’s over genocide later op de avond wordt het oppassen.
Zo aan het einde van de week zwabberen mijn gedachten soms alle kanten op. Er staat ‘pigment’ boven dit stukje, maar het had ook ‘genocide’ kunnen zijn.