EU – de baantjes zijn verdeeld, de bordjes bleven hangen
Het achterkamertjesoverleg over de EU-baantjes is over. Frankrijk en Duitsland hebben hun mensen op gewenste plekken gekregen.
Het achterkamertjesoverleg over de EU-baantjes is over. Frankrijk en Duitsland hebben hun mensen op gewenste plekken gekregen.
Hoe komen beslissingen binnen de top van de ECB tot stand? Beslist Draghi alleen, wordt er gestemd en hoe opereert men?
De situatie met Italië lijkt voorlopig gesust, maar in de loopgraven weet men beter. EU en Italiaanse regering staan lijnrecht tegenover elkaar.
De ECB en euro zijn nauwer met de Amerikaanse FED verbonden dan de meeste mensen beseffen. Dat houdt ook in dat elke renteverandering door de FED directe consequenties voor de euro heeft.
Op de beurs houdt men de bewegingen bij de centrale banken nauwlettend in het hoog. En dat is hard nodig ook, er gebeuren weer gekke dingen.
Hoe je de samenwerking in Europa ook vorm wil geven, het lijkt me onontkoombaar dat die vormgeving niet tegen de wil van de meerderheid van de bevolking van de lidstaten in kan gaan.
Italië heeft gisteren met de ogen geknipperd, zeggen sommige economische analisten opgelucht. Reden voor opluchting is er nog niet, niet van economische analisten, niet van de EC, en niet van de Italiaanse regering.