Samenwerking maar dan beter
Toon Kasdorp is niet tegen Europese samenwerking. Wel tegen de vorm die de EU er aan gegeven heeft en die hij als funest voor echte samenwerking beschouwt.
Ik zou wel voor een Europees belastingsysteem zijn, als gegarandeerd kon worden dat het overal op dezelfde manier zou worden uitgevoerd. Maar als er een ding vast staat dan is het dat belastingen in Roemenië en Griekenland anders worden geheven dan in West Europa en dat je aan een gemeenschappelijk systeem dus niet moet beginnen. Kon het wel dan zou zo’n systeem zeker voordelen hebben en met name ook de gemeenschappelijke markt bevorderen, daar is geen twijfel over.
De EU heeft vanouds alleen zeggenschap over de omzetbelasting, accijnzen en invoerrechten. Het heeft zich via de achterdeur van het Hof EG en langs de weg van de vrijheid van verkeer een inbreukrecht verzekerd bij de andere belastingen Het resultaat daarvan is een onoverzichtelijke brij met onvoorspelbare gevolgen voor de burgers en de ministers van financiën.
Het is een goed voorbeeld van wat ik tegen de EU in zijn huidige vorm heb en waarom ik in 2005 nee heb gestemd tegen de nieuwe grondwet, net als twee derden van de andere Nederlandse kiezers.
Als iedereen zich zou concentreren op de gebieden waarop samenwerking nodig en mogelijk is en de rest vooral met rust zou laten dan hadden we het soort malligheid niet als we nu op het Europese fiscale toneel kunnen waarnemen.
Voor sommige terreinen is het essentieel dat alle landen die tot de Unie horen samenwerken en voor andere is het dat helemaal niet. Een gezamenlijke buitenlandse politiek zou pas nodig zijn wanneer het essentieel zou worden dat Europa macht uit ging uitoefenen in de wereld. Dat is nu niet essentieel voor wie dan ook en zo lang dat niet het geval is kunnen we zonder een gemeenschappelijk minister van BZ.
Voor een gemeenschappelijke markt is een gemeenschappelijk wegennet bevorderlijk. Wat moeilijker, maar toch ook wel te begrijpen, is dat je een gemeenschappelijke financieel-juridische infrastructuur nodig hebt. Voor de bewaking van de kwaliteit van het water in de Donau hebben we Italië en Spanje niet nodig. Maar een identieke vorm grensbewaking waaraan alle lidstaten meedoen die aan de buitengrens gelegen zijn is wel noodzakelijk, anders stroomt alles door het gat van de lidstaat die in de praktijk de lichtste toelatingseisen heeft. Het ligt eigenlijk voor de hand dat de samenwerking niet globaal en op alle punten dezelfde is, maar juist specifiek en per probleem georganiseerd.
Het Verdrag van Lissabon voorziet niet in dat soort samenwerking en was om die reden dan ook geen vooruitgang. Dat de eerdere verdragen nog slechter waren is geen argument. Ondanks die mislukking moeten we niet bij de pakken blijven neerzitten. Dat de samenwerking met haar 28 commissieleden op dood spoor zit, wil niet zeggen dat die samenwerking onmogelijk zou zijn.
Wat veel mensen niet schijnen willen te begrijpen is dat Brussel in zijn tegenwoordige vorm de samenwerking meer in de weg zit dan helpt.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Samenwerken prima. Een gezamenlijke ruif, waarvan iedereen eet ligt al moeilijker. Als iedere Europeaan evenveel meebetaalt okay. Waarom zijn er maar 6 betalende landen en 22 ontvangende landen? Waarom betalen wij het meest per hoofd van de bevolking (met nog geen 4%, NOG GEEN VIER PROCENT zeggenschap? De invloed van Nederland is nagenoeg nihil. Alle neuzen staan alle kanten uit. Dit komt nooit goed. Het is een ware EUtopie. Een onbewezen verzinsel van politici om alles maar op een grote hoop te gooien, dan wordt het vast beter. Ik wil niet bij een groot Europees rijk horen! Bij de Franse spoorwegen gaan ze op 57 resp. 52 (!) jaar met pensioen. En wij maar betalen. Strak gaat ons pensioengeld ook nog naar een Europese pot, met dank aan Dijsselbloem en consorten. Wat is het voordeel voor ons van een groot Europa?
De wens van politici om een verenigde staten van Europa te vormen gaat voorbij aan de wens van de bevolking. Het zou ook absoluut niet mijn voorkeur hebben, maar ik zou er in mee kunnen gaan wanneer er aan de bevolking was gevraagd of men de eigen cultuur en het zelfbestuur zou willen opgeven en men ‘ja’ had gestemd. De VS zijn ook zo gevormd, het werd aan de bevolking van de verschillendecstaten voorgelegd of men zich wilde aansluiten. Dat is hier nooit gebeurd. En waar er wel referenda werden gehouden waren die negatief maar werd de uitslag terzijde geschoven.
Een samenwerkingsverband waarbij er open binnengrenzen zijn voor goederen en diensten? Prima. Personen? Al wat minder want dat gaat direct invloed hebben op uitkeringen en het sociale vangnet, dus daar zullen regels voor moeten zijn.
Een gezamenlijke bewaking van de buitengrens is uiteraard een vereiste.
Evenals een gezamenlijke aanleg en onderhoud van infrastructuur op de grote doorvoerlijnen. En dat men dan de heffingen op handel gelijk wil trekken kan ik ook nog inkomen.
Een gezamenlijke troepenmacht? Nee, dat betekent namelijk directe opheffing van de souvereiniteit. Daarentegen zou ik niet tegen een gezamenlijk onderdeel zijn dat snel kan worden ingezet bij rampen als overstromingen of terreuraanslagen, maar dan alleen als aanvulling op de eigen defensie van ieder land.
SAMENWERKEN is niet hetzelfde als samensmelten.
Dit zeg ik al jaren, maar zolang de salarissen zo hoog zijn in de Brusselse EU zijn alle leden in principe omgekocht, je moet wel een heilige zijn om zo’n salaris af te wijzen, want als ergens tegen bent kun je vertrekken, reken maar!