Persoonlijke noot – liever Dijsselbloem dan Rutte
Een persoonlijke noot van Toon Kasdorp was dat hij eerlijkheid stelde boven politieke stellingnames alleen. Is dat naïef of juist verstandig?
Jeroen Dijsselbloem heeft de gewoonte om te zeggen wat hij denkt en dat is nogal uitzonderlijk voor een politicus. Meestal denkt die eerst diep na over wat het effect zou kunnen zijn van wat hij zal gaan zeggen en houdt dan vervolgens zijn mond. Het kan immers altijd verkeerd uitpakken. Of hij zegt iets waar je alle kanten mee uit kunt.
Dat is een van de redenen waarom mensen een hekel hebben aan de politiek. Je kunt niet vertrouwen wat ze zeggen. Neem nu die Rutte, die tijdens een verkiezingscampagne de PvdA voor rotte vis uitmaakte en na de verkiezingen zijn broeder Samsom in de armen sloot. Hij wijst er dan op dat iets anders eigenlijk niet goed mogelijk was. Je gaat de verkiezingen in om die te winnen en als ze achter de rug zijn moet je in het landsbelang een coalitie sluiten in Nederland, zo is het nu eenmaal.
Dat zal wel, denkt het publiek, maar als je dat al voor de verkiezingen weet dan kun je ook tijdens de campagne daar rekening mee houden. Wat Mark Rutte deed was de kluit belazeren en het publiek heeft hem sindsdien nooit meer helemaal vertrouwd. Het grootste deel van de mensen, die op Rutte stemden, deed dat omdat ze de PvdA niet in de regering wilden en omgekeerd stemden de mensen op Samsom en niet op de SP omdat de kans dan groter was dat ze de VVD uit de regering konden houden of in elk geval dat Rutte niet opnieuw minister president zou worden.
Op politici kun je niet aan en dat is een bedreiging van de democratie van binnenuit.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Meer opinies van Toon Kasdorp op Veren of Lood vindt u hier.
In Rutte 2 is de basis gelegd voor de radicale verlinksing van Rutte 3. Voor de jaren 20 geldt nu dat we gedurende het hele decennium met de ellende van Rutte 3 zitten opgescheept en dat de terugbuiging naar ‘normaal’ pas tegen het einde ervan min of meer volledig zal zijn gelukt. Aan Dijsselbloem hebben we ook niets. Het lijkt misschien gek, maa misschien een zakenkabinet Plasterk met SGP, CDA, SP, FvD en PVV en gedoogsteun van de VVD? Met als motto: depolitiserend deltaplan voor herstel van de gulden middenweg op thema’s als migratie, klimaat, EU, islam, milieu, diversiteit, landbouw, woningbouw, onderwijs, zorg, en wetenschap.