Toon Kasdorp vertrouwde op zijn oordeel op het eerste gezicht. Dat is een soort ons kent ons methode. Maar bij politiek komt méér kijken.

Ik heb altijd gemeend dat ik bij sollicitaties in een oogopslag kon zien of de kandidaat wat in zijn of haar mars had of niet. Die eerste indruk bleek er in de praktijk wel eens een enkele keer naast te zijn, maar niet erg vaak. Ik ben trouwens niet de enige. Vaak is bij psychologisch onderzoek vastgesteld dat de indrukken van willekeurige bekijkers van foto’s overeenstemden met de uitslagen van psychologische testen.

Kijkt U eens naar het rijtje foto’s van het college van B en W van de stad Amsterdam.

Ik denk dat U het me eens zult zijn dat die er slimmer uit zien dan de mensen op overeenkomstige foto’s van andere steden in Nederland. Dat is geen toeval. Alle kandidaten zijn uitgezocht om tegen elkaar opgewassen te zijn. In Amsterdam werkt er dus een spiraal naar boven, zoals je op andere plaatsen in de politiek een spiraal naar beneden hebt omdat de middelmaat daar domineert.

Persoonlijk begrijp ik daarom wel waarom Pieter Hilhorst werd uitgezocht, want hij is zeker boven gemiddeld intelligent. Maar hij had geen politieke ervaring en ook geen bijbehorende ellebogen, en dat het tegen viel was daarom geen verrassing.

---

Dit artikel over op het eerste gezicht verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.