Het stuntwerk van de regering van Oekraïne wordt qua ongewenstheid niet langer overtroffen door dat van de EU. Wel is een patroon van gezamenlijkheid herkenbaar.

Een patroon waarbij Oekraïne zich via allerlei kronkelingen richting EU beweegt – iets waarvan ons bezworen is dat het niet gebeuren zou. Weliswaar door Mark Rutte cs – gepatenteerde leugenaars als zij zijn – maar toch.

Op weg naar de presidentsverkiezingen heeft het parlement in Kiev op 7 februari een artikel aan de grondwet toegevoegd dat verklaart:

… it included in its Constitution the engagement to enter officially into NATO and the European Union at the same time.

En dat de acceptatie daarvan door de EU dan wel NATO een directe oorlogsverklaring van Rusland zou betekenen schijnt niemand te hebben overwogen? De stilte die volgde op deze papieren verklaring suggereert dat er wel degelijk van enige instemming sprake is. De inleiding vertelt het hele verhaal:

The Introduction pronounces “the irreversible movement of Ukraine towards Euro-Atlantic integration”; articles 85 and 116 state that it is a fundamental duty of the parliament and the government to “obtain Ukraine’s full membership of NATO and the EU”; article 102 stipulates that “the President of Ukraine is the guarantor of the strategic decisions of the State aimed at obtaining full membership of NATO and the EU”.

Door dit in de grondwet op te nemen kunnen politici op dit moment binnen Oekraïne niets anders doen dan dit streven helpen realiseren op straffe van ongrondwettig gedrag – er zijn nu eenmaal landen waar dat meer betekent dan in Nederland. Dat had al directe gevolgen:

..outlaws de facto any party or person who might oppose the “strategic decisions of the state”. Already, the Central Electoral Commission has forbidden Petro Simonenko, director of the Ukrainian Communist Party, to participate in the Presidential elections to be held in March.

Geen groot issue, maar een principieel punt. Dit punt werd nadrukkelijk aangejaagd door de nazi’s in Oekraïne:

The merit for having introduced into the Ukrainian Constitution the engagement to enter officially into NATO goes in particular to Parliamentary President Andriy Parubiy. Co-founder in 1991 of the Ukrainian National-Socialist Party.

Deze ontwikkeling valt niet los te zien van de oplopende spanning tussen Rusland en Oekraïne over De Krim en de Straat van Kerch. Het conflict waarbij in november drie schepen van Oekraïne door de Russen werden overmeesterd. De Amerikaanse vloot houdt sindsdien geregeld oefeningen juist buiten de Russische territoriale wateren, maar de stilte die Rusland hierover in acht neemt is eerder omineus dan geruststellend.

Zeker zo lang de kwestie van De Krim niet via een verdrag definitief is geregeld zal elke toetreding van Oekraïne tot de NATO direct leiden tot een staat van oorlog met Rusland.

Van dat WC-papiertje van Rutte gaan we nog eens ernstig spijt krijgen. Want dat de EU het niet direct openlijk heeft afgewezen zal Rusland alles vertellen dat het weten moet. Opnieuw is een stapje richting oorlog met Rusland gezet.