Wanneer grote mogendheden hun samenlevingen de kans willen geven op een welvarend leven dan moeten ze er voor zorgen dat binnen- en buitenlandse dreigingen worden afgeweerd.

Dat is de eerste taak van een overheid en voor bijna al het andere kan ook gezorgd worden vanuit de samenleving zelf. Kleinere landen zoals Nederland moeten er daarnaast voor zorgen dat hun buren bondgenoten blijven en dat ze langs deze weg hun externe veiligheid verzekeren. Eerst komt die veiligheid en dan komt de rest.

Angela Merkel is begaan met het lot van Syriërs en andere vreemden die uit de moslimlanden naar Duitsland komen, omdat de eigen overheden van de vluchtelingen te kort schieten. Merkel heeft ze tot nu toe allemaal welkom geheten en tegen haar eigen bevolking gezegd ‘wir schaffen das’, maar de Duitse samenleving schafft het in werkelijkheid niet.

De gebeurtenissen op oudejaarsnacht zijn het topje van een ijsberg. Net als bij ons doen overheid en media hun uiterste best om incidenten uit de publiciteit te houden, maar overal in West Europa groeien de tegenstellingen tussen de autochtone bevolking en de nieuwe vestigingen van de moslims.

Als mens lijkt Merkel mij een van de betere regeringsleiders die we in Europa hebben, maar zorg voor vreemden is niet de belangrijkste taak voor een Bundeskanzler van Duitsland. Veiligheid, intern en extern, staat hoger op de prioriteitenlijst. De zorg voor vluchtelingen hoort überhaupt niet tot de taak van overheden, dat is iets voor de particulieren. De verdragsverplichtingen die onze overheid in dit opzicht heeft hebben alleen betrekking op Duitse en Belgische vluchtelingen die vanuit hun eigen land hierheen komen. Niet op Syriërs of Afghanen.

Wat Merkel en andere Europese regeringsleiders over het hoofd zien, is dat er een fundamenteel verschil bestaat tussen een miljoen individuen die een land binnen komen en gestructureerde groepen die zich hier komen vestigen.

Moslims hebben een cultuur die met het hier levende humanisme niet in overeenstemming te brengen blijkt. Die zelfde cultuur heeft in de landen waar ze vandaan komen tot reeksen opstanden en oorlogen geleid en ze zullen, als het hun wordt toegestaan hun levenswijze hier voort te zetten, ook het geweld en de asocialiteit hier importeren die ze in hun eigen landen gewoon waren. Dat is wat we voor onze ogen zien gebeuren.
En terwijl men ginder een overheid had die als regel met de uitwassen van de moslimcultuur weet om te gaan, al is dat met methoden die we hier ongepast vinden, staan onze overheden met lege handen.

We zijn hier blind voor de verschillen tussen individuen en de samenlevingen waar ze deel van uit maken. Dezelfde moslims die als groep tot allerlei criminaliteit en geweld in staat zijn, blijken als individuen vaak weinig anders dan autochtonen of dan allochtonen met een andere achtergrond. Het zit hem niet in de individuen. Wij hebben in de Nederlandse samenleving net zulke jongens als El Bakraoui, Abdeslam en Abdelhamid Abaaoud. Maar bij ons zorgt de sociale controle ervoor dat ze niet tot criminelen uitgroeien, of dat ze, als dat nodig is, tijdig in het gevang terecht komen. Het is de moslim samenleving die dit soort jongens de verkeerde richting in duwt.

Er zijn grootschalige burgeroorlogen geweest in Algerije en in twee verschillende delen van Soedan. Er zijn nu burgeroorlogen aan de gang in Jemen en in Syrië. Er zijn kleinere conflicten geweest in Egypte en in Libanon. In Duitsland zijn het vooral Turken die de problemen opleveren en in Engeland zijn het Pakistani en moslim Afrikanen, maar overal zijn het moslims. In Zweden hebben ze last van moslims uit Turkije, Bosnië, Iran, Pakistan, Saoedi-Arabië en andere Afrikaanse, Aziatische en Europese landen.

Iedereen lijkt het te zijn vergeten maar een van de aanleidingen voor de Amerikanen om een oorlog tegen Saddam Hoessein te beginnen was de manier waarop hij, onder andere met gifgas, had huisgehouden onder zijn eigen Koerdische bevolking. Na het vertrek van de Amerikanen brak in Irak meteen een burgeroorlog uit tussen sjiieten en soennieten, die nog steeds voortduurt.

Wie moslimgemeenschappen toelaat in Europa vraagt op termijn om geweld en afbraak van de samenleving.
Merkel, als regeringsleider van de machtigste staat in Europa zou het voortouw moeten nemen voor een groot meerjarenplan om aan moslim samenlevingen in Europa een einde te maken.

Moslims moeten òf integreren en dan houden ze op om in culturele zin moslims te zijn, òf ze moeten hier weg. Dat zijn twee manieren om het zelfde resultaat te bereiken: het verdwijnen van hun enclaves in Europa.

Zo ’n meerjarenplan heeft veel aspecten, waar ik op andere plaatsen op dit blog wel eens op in ben gegaan. Het zal tot op zekere hoogte tot een revolutie leiden in ons recht en in onze normen en waarden. Het gevaar is dat men bang zal zijn dat het middel erger kan blijken dan de kwaal en er de voorkeur aan zal geven dan maar liever niets te doen. Dat is een recept voor chaos.

Om chaos te voorkomen moet het project met de grootste zorgvuldigheid en onderling overleg tussen de Europese landen worden voorbereid. Wie zijn ogen sluit en de moslim invasie op zijn beloop laat, zal dat tegenover onze kleinkinderen niet kunnen verantwoorden.

——————————————————————————–

Dit artikel verscheen vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp