Het valt niet mee gegevens te vinden over de moordenaars van Heel, waarover Toon Kasdorp in dit artikel schreef.

Dat meervoudig gehandicapte kinderen om het leven werden gebracht in een inrichting in Heel, een plaatsje in de buurt van Roermond, was in de vijftiger jaren een publiek geheim. Iedereen wist wel dat als je gehecht was aan je kind je er voor moest zorgen dat het daar niet terecht kwam.

Toen het bisdom een paar jaar geleden jaar de media verzekerde dat zij er indertijd geen weet van hadden gehad, werd er gelogen. Niet door bisschop Wiertz, denk ik. Dat lijkt me een integere man en hij was toen nog jong en woonde in Kerkrade. Maar in het bisschoppelijk paleis of het groot seminarie moeten er nog mensen rondlopen van mijn leeftijd, die net zo goed wisten als ik, dat het daar indertijd niet pluis was in Heel.

Dat er geen aangifte werd gedaan en dat men de broeder moordenaar in zijn functie liet, ook toen het al ruimschoots bekend was wat er gebeurde, moet het bisdom ernstig aangerekend worden. Dat was in de tijd van bisschop Hanssen, die ook toen hij nog coadjutor was van bisschop Lemmens al jaren lang de scepter zwaaide in het bisdom Limburg. Zijn voorganger was een beminnelijke maar licht demente bejaarde, die inderdaad wel van niets geweten zal hebben. Maar dat Hanssen niet heeft ingegrepen is een van de redenen waarom hij nu, als God bestaat, waarschijnlijk in de hel verblijft.

Als we in de buurt van Heel moesten zijn in de vijftiger jaren, daar aan de overkant van de Maas vanuit Roermond gezien, dan meden we het gesticht als de pest. We reden altijd een endje om. Niemand wilde er langs, het was te luguber.

Wat mij nog steeds verbaast is dat iets wat zo algemeen bekend was toch niet in de openbaarheid kwam. De plaatselijke krant Maas en Roerbode schreef er niet over, een plaatselijke radio of TV hadden we nog niet en het OM, dat net zo goed op de hoogte moet zijn geweest als wij schooljongens, deed ook niets.

Het enige waar ik het mee vergelijken kan is met wat er met de joden gebeurde in de oorlog. Daar werd ook niets over gepubliceerd, niet in Nederland en niet via Radio Oranje. Het werd doodgezwegen, maar iedereen wist dat het niet goed ging met ze. Iedereen huiverde en zweeg.

Je zou toch minimaal verwachten dat er achteraf een verklaring zou zijn gekomen van de maatschappijwetenschappen voor dit opmerkelijke gedrag. Maar die verklaring is er eigenlijk niet. Het was niet omdat het toen ‘andere tijden waren’ zoals je zo vaak hoort. We wisten toen even goed als nu dat het niet deugde wat er gebeurde, maar we wilden het niet weten en we deden niets. Maar waarom in godsnaam?

---

Dit artikel over De moordenaars van Heel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.