Veel mensen lijken te denken dat alle argumenten in het Midden Oosten conflict goed zijn als ze maar leiden tot het gewenste doel: vrede.

Andere vinden dat alleen argumenten acceptabel zin die leiden tot een rechtvaardige vrede. Argumenten horen zinnig te zijn en er op gericht om redelijke mensen te overtuigen, ook en met name wanneer die redelijke mensen tot het kamp van de tegenstanders behoren en er vooropgezette ideeën op na houden.

Ik heb zelf een tijd geleden een discussie over het Palestina/conflict gevoerd met ene Egbert Talens, die meen ik uit Zutphen komt. Dat was een hoffelijke en van zijn kant goed beargumenteerde discussie, maar een die geen van ons beiden van mening heeft doen veranderen.

Dat de verwijten van redelijke buitenstaanders als Talens zich tegen de Israëli’s richten vind ik wel verklaarbaar. Dat is niet omdat hij de Palestijnse zelfmoordaanslagen en raketbeschietingen goed kan keuren. Het is vooral omdat hij onder Israëli’s gelijkgezinden aan meende te treffen die voor redelijke argumenten vatbaar zouden zijn. Palestijnen beschouwen het soort mensen als Talens als lieden van een andere planeet.

De verwijten, die aan de onderliggende partij in het Midden Oosten conflict kunnen worden gemaakt, komen – kort samengevat – hier op neer, dat zij in naam van een gedeeltelijk gelijk disproportionele middelen geoorloofd acht. Tegenover de Palestijnen voelen veel mensen zich geremd om aan die opinie uiting te geven. Misschien ook wel omdat de zelfmoordaanslagen religieus geïnspireerd zijn en eerbied voor andermans godsdienst ons van jongs af aan is ingeprent. De Israëliërs zouden, vinden wij, moeten begrijpen dat er geen alternatief is voor het in vrede samenleven met de Palestijnen en hun andere Arabische buren. Het optreden tegen de Palestijnen, zoals muren bouwen op andermans grond, het doodschieten van stenen gooiende demonstranten en het zonder proces liquideren van Palestijnen die verdacht worden van het organiseren van aanslagen, zou een vreedzaam samenleven wel eens voor generaties onmogelijk kunnen maken, denken wij. Het lijkt daarom zo onlogisch en contraproductief wat de Israëli ‘s doen.

Israëli’s horen van dit soort methoden af te zien, vinden veel Europeanen en vooral veel katholieke Nederlanders. Dat wij er zo over denken en de betrokkenen zelf dat anders zien komt vooral omdat wij kort van memorie zijn en over het hoofd zien dat het geweld van vandaag het vervolg is op geweld van honderd jaar geleden. Alles is intussen al geprobeerd, inclusief de zachte hand en het toedraaien van de andere wang. Het heeft allemaal niet geholpen. De beste oplossing zou echt zijn, nu er aan de kant van de Arabieren geen vredelievende sponsoren zijn, om de Arabieren van de westoever en in de vluchtelingkampen naar een ander Arabisch land te verhuizen.

Toen Geert Wilders een paar jaar geleden een artikel schreef over het Joods- Arabische probleem en daarin voorstelde om Palestina te splitsen in een gebied ten oosten van de Jordaan voor de Palestijnse Arabieren en ten westen ervan voor de Joden, wat al een hele vooruitgang zou zijn geweest, was de publiciteit eerst een tijd stil. Die opvatting werd als extreem rechts beschouwd en reageren daarom als overbodig. Later reageerde de journalist Carl Stellweg in de Volkskrant. Tot zijn eer moet gezegd dat hij dat helemaal niet verontwaardigd deed, maar rustig en afgewogen.

De oplossing die Wilders voorstelde kon niet slagen, vond hij, omdat de Jordaanse Koninklijke familie het er niet mee eens zou zijn en omdat de oplossing bovendien te veel op een etnische zuivering zou lijken. Hij vroeg zich af of Wilders zich wel gerealiseerd had dat het hele idee van een Joodse staat eigenlijk in strijd komt met fundamentele Europese waarden.

Dat zijn dus drie argumenten waarvan de laatste twee in elkaars verlengde liggen.

Dat de Jordaanse koning en zijn Bedoeïenen niet zullen instemmen met de Wilders-oplossing ligt voor de hand. Zwarte September zegt U misschien niets meer, maar in Jordanië en Palestina is het nog een levend begrip. Daarom is het verplaatsen van de Palestijnse bevolking naar een plek veel verder weg van de haard van het conflict, waar ze niemand tot last zullen zijn, een veel beter idee.

De onderdanen van de Jordaanse koning vormen nu al een minderheid in eigen land en zouden het na een toestroom van x miljoen extra Palestijnen wel voor gezien kunnen houden. Dat de verhuizing van de Westpalestijnse Arabieren naar Oost Palestina net zo goed een etnische zuivering zou zijn als een verhuizing naar Jeddah valt niet te ontkennen.

Ook de opmerking dat de joodse staat op een etnisch uitgangspunt is gebaseerd is juist. Ik denk dat Stellweg gelijk heeft dat dit in strijd komt met humanistische waarden. Het zou natuurlijk beter zijn geweest wanneer in 1948 in Palestina een land was ontstaan waar Joden en Arabieren vreedzaam hadden kunnen samenleven in een democratische rechtsstaat. Die staat had dan als kern kunnen dienen voor de groei van vrede en democratie in het Midden Oosten.

Dat Midden Oosten was dan misschien wel intussen helemaal geseculariseerd. Godsdiensten die geweld voorstaan tegenover andersdenkenden waren dan misschien verdwenen en de welvaart zou een geweldige impuls hebben gekend. Als, als, as, zei mijn grootvader dan, as is verbrande turf.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp

Meer over het Midden Oosten vindt u hier.