Er is door de emancipatie in een relatief korte tijd maatschappelijk heel veel veranderd, al lijken weinig mensen dat goed te beseffen.

Toen ik jong was, was het publieke deel van de samenleving nog een mannenwereld. We hadden wel een koningin en er waren, meen ik, ook nog wel een stel vrouwelijke dominees, maar die maakten bij elkaar toch een verwaarloosbaar percentage uit van de publieke figuren.

Op het advocatenkantoor waar ik zat was er precies één vrouwelijk compagnon, de dochter van een jurist van nationale bekendheid. Zij was rond de vijftig en ongetrouwd. Er waren wel vrouwelijke stagiaires en medewerkers – leuke meiden allemaal en competent ook in het algemeen – maar als die trouwden en kinderen kregen, vertrokken ze en ze kwamen pas terug als hun kinderen naar de hogere klassen van de middelbare school of naar de universiteit gingen.

Dat betekende dat ze net de periode misten, waarin op dit soort kantoren bepaald wordt wie er in de maatschap komt en wie niet. Wie in deeltijd werkte, wat nogal wat vrouwen deden, had meestal ook onvoldoende ervaring om door te dringen tot de top van de maatschap.

Dat is nu niet meer helemaal voorstelbaar, maar toen was het, vooral hier in Nederland, nog heel gewoon dat vrouwen in de eerste plaats zorgden voor hun gezin en dat werk ‘buiten de deur’ alleen aan de orde kwam als de gezinsomstandigheden dat toelieten. Ik had een internationale praktijk en merkte wel dat het in het buitenland toen al anders was. In de VS kenden ze geen deeltijd en ook in Frankrijk keken ze met verbazing hoe gemakkelijk die vrouwen het hier in Nederland hadden. Dat wil ik ook wel, was wat je in het buitenland vaak hoorde.

Wij, mijn vrouw en ik hoorden nog tot de oude hap. Zij is met werken gestopt toen ons eerste kind kwam. Dat is nu bijna 52 jaar geleden en al die tijd, tot haar dood 16 maart j.l., heeft ze zich vrijwel uitsluitend met haar gezin en haar familie bezig gehouden. Dat kon ook vrij gemakkelijk omdat ik een baan had waarin ik behoorlijk verdiende en we bovendien niet het soort leven leidden waar veel geld voor nodig was.

Ik kan dus uit eigen ervaring bevestigen dat zo’n ouderwets gezin met een werkende vader en een moeder die voor de rest zorgt voor iedereen in het gezin goed werkt. Wij hebben drie kinderen die alle drie goed zijn terecht gekomen en die goed met elkaar en met ons kunnen opschieten.

Het is misschien een beetje ouderwets allemaal, maar ik kan U verzekeren dat mijn vrouw en ik een reuze prettig leven hebben gehad. Al mis ik haar nu erg, dat is toch mooi om op terug te kunnen kijken.

---

Dit artikel over emancipatie verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp

Meer gedachten over emancipatie vindt u hier.