Het Amsterdamse stadsbestuur verzaakte zijn plichten door het Museumplein te verwaarlozen, vond Toon Kasdorp.

De Partij van de Arbeid heeft ooit, tegen de zin van de bevolking en van de professionele bestuurders, de deelraden ingevoerd in Amsterdam. Ik denk niet dat ze zich daar helemaal gerealiseerd hebben wat ze daarmee aanrichtten. Een van de gevolgen was in elk geval dat op een van de belangrijkste plekken van de hoofdstad, op het Museumplein, een stel amateurs het voor het zeggen kreeg. Men kon daar ongestraft fouten maken die belangrijke gevolgen hebben gehad voor de rest van Amsterdam en voor Nederland.

Met het Museumplein, dat verantwoordelijk is voor de verwerking van een aanzienlijk deel van de toeristen in de stad en dat met de Dam ooit hoorde tot de fraaiste pleinen van de natie, is het slecht gesteld. De Deense landschapsarchitect, die men had ingehuurd, kende zijn vak niet of hij heeft misschien wel niet de gelegenheid gekregen te doen wat hij wilde. Het resultaat is in elk geval een lelijk en in veel opzichten onbruikbaar plein.

Van het Concertgebouw naar het Rijksmuseum liep vroeger een weg waar een prachtige allee van had kunnen worden gemaakt, alleen toegankelijk voor wandelaars en fietsers. Op een deel van het plein had men een verharde ondergrond kunnen maken zodat het gras niet iedere keer vernieuwd zou hoeven te worden als er een concert of een demonstratie was geweest. Op andere stukken had men het soort bloemperken en wandelpaden kunnen aanleggen die je nu bijvoorbeeld in Artis kunt zien en die kenmerkend zijn voor Nederland bloemenland. In plaats daarvan is er iets chaotisch gecreëerd waar kraak noch smaak aan is en dat de belastingbetaler ieder jaar veel geld kost.

Persoonlijk zou ik er voor zijn, nu de deelraden als politieke instituten zijn afgeschaft, dat de centrale stad wat erfpachtrechten tegen een redelijke prijs laat afkopen en de opbrengst gaat gebruiken om het plein opnieuw in te richten, maar dan goed.

Dan zou iedereen kunnen zien dat de toezegging zin had die zo vaak is gedaan door de stedelijke overheden dat de fietsroute onder het Rijks en over het plein naar het Concertgebouw gehandhaafd zou worden.

Bij de bouw van het museum is aan Pierre Cuypers de eis gesteld dat het gebouw een verbinding moest vormen tussen Zuid en Centrum en geen afscheiding. Aan die opdracht heeft hij indertijd op een fraaie manier vorm gegeven. Intussen is de onderdoorgang ook wel weer hersteld, maar de fietsroute naar Zuid dus niet. Dat dit niet gebeurd is tast het vertrouwen in de overheid aan, dat toch al niet te hoog was de laatste jaren.

Het Museumplein is het middelpunt van de wereld, of in elk geval van Amsterdam en dat is voor een Amsterdammer nu eenmaal praktisch hetzelfde. En wie daar anders over denkt zou beter in de Veenkoloniën kunnen gaan wonen.

---

Dit artikel over het Museumplein in Amsterdam verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.

Meer over en commentaar op Amsterdam leest u hier.

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.