Sinds het eerste kabinet-Rutte op 14 oktober 2010 – alweer 12 jaar geleden! – is ons eens zo mooie land weinig ellende bespaard gebleven. Crisis alom! Hoe een voormalige personeelschef van Iglo en Mora de Nederlandse polder met minstens zestien crises plaagt.

De vergelijking met de zeven bijbelse plagen van Egypte dringt zich hierbij op. Zij het dat deskundigen menen dat de Egyptische plagen voortkwamen uit natuurlijke oorzaken, met als belangrijkste aanjager een uitbarsting van de vulkaan Santorini in Griekenland. Overigens herstelde het oude Egypte van de natuurramp(en) en bleef nog ruim duizend jaar een bloeiende en machtige beschaving in het gebied rond de Middellandse Zee. Of Nederland en de EU een vergelijkbare toekomst wacht lijkt heel wat twijfelachtiger.

1. Bestuurscultuurcrisis en afnemend vertrouwen in de politiek. Een feit is wel dat alarmistische belangenclubs, lobby’s en one-issuepartijen graag moord en brand krijsen, doorgaans gevolgd door de welwillende aandacht van de MSM en de omroepen voor hun cry wolf. Het beproefde recept van de Rutte-kartellianen in respons hierop is dan meer regels, meer ingrijpen, meer bureaucratie en nog meer van die gruwelijke, hersendodende reclamespotjes. Helaas weet Nederland uit jarenlange ervaring dat de links-liberale kongsi falend overheidsbeleid vrijwel nooit oplost en kiest voor meer overheidsingrijpen, dwang en drang.
2. Hoewel Farao Rutte de scepter zwaait is een oneervolle vermelding voor Hogepriester De Jonge ook op zijn plaats voor diens Plagen door Corona-beleid – waar vriend Kuipers nu trots het estafettestokje heeft overgenomen – en de wooncrisis. Gemeenten moeten nu van #HugoKanNiks tot 2030 900.000 woningen regelen hoewel het perspectief daarop – niet het minst door stikstof – eigenlijk nul komma nul is. Verwacht binnenkort een foto vol zelfingenomenheid op Twitter van twee bloemschoenen op een hocker met op TV een aanprijzing van Funda ‘er zijn nog héél veel huizen te koop’.
3. Ondertussen wordt belastinggeld uitgegeven als water, met 25 miljard voor de stikstofplaag, eerst onder de bezielende leiding van nu door Carola Schouten (kill de boer, die nu uw pensioen verder aan het vernaggelen is), opgevolgd door de veredelde secretaresse Christianne van der Wal die oliemannetje Remkes inschakelde om de door de overheid gecreëerde stikstofproblemen tot een goed einde te brengen. Gezien haar uitlatingen over stikstof is deze mevrouw eerder een competente tassendrager van Rutte, zoals er wel meer in Den Haag rondlopen. Een fonds van 25 miljard voor stikstof in een land met 17,5 miljoen inwoners, ze zijn gek.
4. Maar het kan nog erger, zie de klimaatplaag die moet worden bestreden. In een ongekend imbroglio van links hobbyïsme en onwetenschappelijke D66- en VVD-fabulaties is het de schone taak van onbenulknul Jetten, die 35 miljard euro over de balk mag smijten in een bijdrage aan een wereldwijde temperatuurdaling van 0,002 graden. Om nog maar te zwijgen over de idioterie dat broeikasgassen globaal kunnen worden verlaagd terwijl de wereld niet zonder fossiele brandstoffen kan en dat flora en fauna er juist op gedijen. Juist ja, op CO2.
5. Als een van de grootste schandalen, die Rutte bovendien weglacht en waaraan hij geen actieve herinnering beweert te hebben, mag wel de toeslagenplaag worden gezien. Het bleek dat de Belastingdienst minstens dertien keer wetten had overtreden. Het kabinet trad af, regeerde vrolijk demissionair verder en de wegens de affaire uit huis gehaalde kinderen zijn nog steeds niet thuis weergekeerd. En in het parlement ontstaat hierover nauwelijks nog enig kabaal, zoals dat gaat in een supergaaf land met prachtige vaasjes.
6. Geregeld lezen we in de MSM alarmerende berichten over een ‘dreigend’ of ‘feitelijk’ tekort aan (drink)water in Nederland. Wat overigens ook voor de scheepvaart en dus de economie een ware plaag kan vormen. Daarbij wordt door alarmisten en lobby’s doorgaans niet vermeld dat de watervoorziening een natuurlijk gegeven is: in de lente komt er (te) veel water door het smelten van sneeuw in bergrijke gebieden die in onze rivieren belandt. Terwijl tijdens een droge zomer er natuurlijk minder water naar de polder stroomt. Bovendien is de waterhuishouding zó ingericht dat veel water uit het buitenland praktisch linea recta de zee instroomt. Dat hebben de competente waterstaten van onze overheid goed geregeld.
7. Corona-crisis hoezo? Je gaat daar niets horen dat we niet al wisten: namelijk dat er nul wetenschappelijke onderbouwing was voor de geadviseerde maatregelen. Kuipers zegt dat de maatregelen effect hebben gehad. Dat klopt! De hele maatschappij is ontwricht, bevolking tegen elkaar opgezet, een deel van de jeugd depressief, er is geïndoctrineerd, gepolariseerd, gediscrimineerd. Is dat het gewilde effect? Het was wel volgens de consensus van het WEF. Zoals uit ook maar liefst 148 OMT-adviezen blijkt: stupiditeit, arrogantie en dedain voor de wetenschap alom.

Welnu, dat zijn al zeven plagen. Om er geen eindeloze opsomming van te maken volgen er hieronder nog meer, maar dan kort aangestipt en met een link naar uitgebreidere informatie. Anders wordt dit artikel net zo’n repeterende breuk als de groen-links-liberale doctrine van onze grote leider Rutte.

8. Pensioencrisis en hier meer.
9. Energiecrisis.
10. Koopkrachtcrisis.
11. Zorgcrisis (ook GGZ en ouderen).
12. Aardbevingsschadecrisis, ofwel mensen in een bizar systeem over de kling jagen.
13. Jeugdzorgcrisis.
14. Asielcrisis.
15. Arbeidsmarktcrisis.
16. Onderwijscrisis.

En het wachten is op de zeventiende: de economische crisis c.q. recessie in aantocht. En wanneer komt er eindelijk een echte regeringscrisis?

De ene na de andere crisis verschijnt en telkens lijkt de oplossing: meer overheidsingrijpen. Maar door wie wordt deze oplossing aangedragen? Door de overheid zelf, blijkt telkens het antwoord. Maar is dat niet vreemd? Natuurlijk vindt de overheid dat zij meer macht moet verkrijgen. Maar wat blijkt: meer overheidsingrijpen is helemaal niet de oplossing voor de crises. Sterker nog: de overheid is veelal de veroorzaker geweest van alle crises die er nu zijn.

Want zodra de overheid zelf een probleem veroorzaakt, heeft zij de neiging om meteen een loos fenomeen als boeman aan te wijzen. Versluiering en afleiding zijn daarom tot hoofddoel verheven – de werkelijk verantwoordelijke moet buiten schot blijven. De overheid is niet in de fout gegaan. De schuldige is iets of iemand anders. Op deze manier wordt de overheid nog steeds aangezien voor onschuldig, of op zijn minst niet-kwaadwillend. Vervolgens kan deze overheid zich opwerpen als de barmhartige Samaritaan, de reddende engel die het volk zogenaamd zal verlossen uit crisis nummer zo veel.

Hoe ziet deze boeman eruit? Het liefst kiest de overheid een boeman die zichzelf niet verdedigen kan, enthousiast aangemoedigd door NGO’s en de lobbycratie. De opwarmende aarde of de door stikstof geraakte natuur. Of targetism. Bedenk ‘goede’ doelen waar niemand tegen kan zijn, stel een stip aan de horizon en volplempen maar met onzinnig beleid en miljarden weggegooid geld. Zoals de Sustainable Development Goals (SDG’s) ‘om van de wereld een betere plek te maken in 2030’. Eén van de SDG’s is betaalbare energie. Hoe staat het ermee, Schwabinet? Nooit wordt er gekeken of de resultaten de kosten en consequenties wel waard zijn. Internationale wetgeving en internationale verdragen waarin van alles en nog wat kan worden opgelegd slikt men in Nederland voor zoete koek.

Deze wijze van opereren in Den Haag heeft tot slot een belangrijk bijkomend effect: al die regels, plannen, adviezen, rapporten, instanties, organen en wat dies meer zij trekken een enorme wissel op het productieve arbeidspotentieel in Nederland  – bullshit jobs – en kosten veel te veel miljarden. Om bankier Peter Verhaar te citeren: “We kunnen met gemak 50% van de ambtenaren ontslaan, we beginnen met al die ambtenaren die voortdurend kijken wat er in de media over de verschillende ministers wordt gezegd.” Waarvan gaarne akte.