Dat de werkelijkheid van ‘Brussel’ niet de dagelijkse realiteit betreft werd in 2011 door Zomergast Guy Verhofstadt uitbundig geïllustreerd.

Een paar jaar geleden was Guy Verhofstadt zomergast. Ik heb niet gekeken want ik weet wat Verhofstadt te vertellen heeft en ben niet echt geïnteresseerd. Wat me wel wat doet zijn de opinies die de Volkskrant publiceert. Dat was lang mijn eigen ochtendkrant en als ik er iets in zag waar ik het niet mee eens was, was het mijn gewoonte achter de computer te gaan zitten en dat op te schrijven en het op mijn site te zetten als ik er tevreden over was. Dat doe ik vooral om mijn eigen gedachten helder te krijgen en ook wel in de hoop dat wie het niet met me eens is daar iets tegen in zal schrijven. De kans dat je zinnige kritiek krijgt op je site lijkt me groter dan in het café.

Pieter Hilhorst is iemand met wie ik het vrijwel nooit eens ben en die ik graag eens vaker in de kroeg zou willen tegen komen want het lijkt me wel een aardige kerel. Maar het is echt niet voor niks dat ik het zo vaak met hem oneens ben.

Hoe hij zich nu weer heeft laten inpakken door Guy Verhofstadt, je staat verbaasd. Ik wil er voor de aardigheid eens van alles uit halen wat mij apert onjuist voorkomt, maar dan moet U wel voor U dit leest even de moeite nemen om zijn artikeltje te lezen in de krant of op de site van de Volkskrant. Het heet Een stem die ontbreekt in Nederland.

Hilhorst zou op Verhofstadt willen gaan stemmen bij de volgende verkiezingen voor Europa, maar dat kan natuurlijk niet. Hilhorst woont niet in België en Verhofstadt is in Nederland niet verkiesbaar. De Kieswet zegt er het volgende over:

Lid van het Europees Parlement kunnen zijn:
a. zij die voldoen aan de vereisten die in artikel 56 van de Grondwet voor het lidmaatschap van de Staten-Generaal worden gesteld;
b. de niet-Nederlanders die onderdanen zijn van andere lidstaten van de Europese Unie, mits zij:

1°. hun werkelijke woonplaats hebben in het Europese deel van Nederland,
2°. de leeftijd van achttien jaar hebben bereikt, en
3°. niet zijn uitgesloten van het recht om gekozen te worden, hetzij in Nederland, hetzij in de lidstaat waarvan zij onderdaan zijn.

De multiculturele samenleving is een feit, zegt Verhofstadt. Dat is een kwestie van definitie. Wie onder een multiculturele samenleving verstaat een samenleving waar iedereen zijn bijdrage aan levert en die aan alle individuen die er deel vanuit maken een behoorlijk leven garandeert die kan constateren dat alleen het laatste element aanwezig is maar het eerste niet.

Het allochtone deel van de bevolking profiteert per saldo wel maar draagt niet bij. Dat geldt weliswaar niet voor alle allochtone individuen maar het geldt voor de niet westerse allochtonen als groep. Er zijn allochtonen die deel zijn gaan uitmaken van de Nederlandse samenleving, maar die zijn intussen Nederlander en niet meer multicultureel. Als groep scheiden allochtonen zich af, maken geen deel uit van de werkzame samenleving en profiteren wel van de bestaande sociale voorzieningen.

Het nationalisme heeft in de twintigste eeuw als uitwas het nazisme gehad, het internationalisme had als uitwas het communisme. Tezamen hebben ze van die eeuw iets morbides gemaakt. Zoals de sociaal democratie een aanvaardbare variant is van het internationalisme zo zijn de partijen van Geert Wilders en Bart de Wever aanvaardbaar nationalistisch.

Het essay van Huntington is puur feitelijk en wordt door Verhofstadt normatief beoordeeld. Een dwaalleer is het multiculturalisme van Verhofstadt. Dat is een wensdroom gebleken die zich nergens in Europa heeft verwezenlijkt.

Het nationalisme zou een goed begrip van de Arabische lente hebben verhinderd. Ik zou zeggen dat de linksliberale opvattingen van mensen als Verhofstadt dat goede begrip verhinderd hebben. Wie de Arabische wereld serieus neemt was niet verbaasd toen de opstandelingen in Libië op dezelfde manier bleken te moorden als de aanhanger van Chadaffi. Assad treedt in Syrië even hard op als zijn islamistische tegenstanders. Hij moet wel, willen de niet-soennitische minderheden in het land een kans op overleven hebben. Minderheden hebben het overal in de Arabische wereld slecht als het volk het voor het zeggen krijgt. Dat komt omdat de doordat basisvoorwaarden voor democratie daar niet zijn vervuld. Iedereen heeft het de laatste jaren met eigen ogen kunnen zien.

De etnische slachtpartijen in Srebrenica en Ruanda zijn een gevolg van het op één territoir leven van vijandige nationaliteiten en een gebrek aan moed bij de verantwoordelijke internationale toezichthouders om tijdig in te grijpen. Verhofstadt draait oorzaak en gevolg om. Hij en zijn Europese medestanders hebben erbij staan kijken toen zich in de Europese landen nieuwe etnische groeperingen vestigden.
Wie ogen heeft om te zien en oren om te horen weet dat haat een element is in de samenlevingen uit het Midden Oosten. Die haat is geen Nederlandse uitvinding, zij is hier mee naartoe geïmmigreerd uit de Dar al Islam.

Het federalisme als Europees ideaal is achterhaald. De referenda in 2005 hebben ook de meest verblinde Europa fanaten geleerd hoe de bevolking over hun idealen denkt. Die zijn niet meer van deze eeuw.

Een taboe is iets waar men in het openbaar niet over wil praten. Er wordt over weinig dingen zo druk gediscussieerd als over het overdragen van soevereiniteit. Dat is dus geen taboe, maar het is wel duidelijk dat het alleen hoort te gebeuren waar het nodig is voor het oplossen van dringende problemen die in nationaal verband niet aangepakt kunnen worden.

De idee dat de ECB Frankrijk of Duitsland de wet zou kunnen voorschrijven alleen omdat de bank in staat blijkt obligaties van lidstaten in te kopen zonder dat haar statuten daar de mogelijkheid voor bieden, dat idee is een misvatting. Frankrijk had groot belang bij die inkoop omdat vooral Franse banken in de gevarenzone zitten en de president van de Bank was toen Frans.

Het is achteraf duidelijk dat tegelijk met het invoeren van de euro ook een Europese markt voor schatkistpapier had moeten worden ingevoerd. Maar dan was de hele euro er misschien wel niet gekomen. Ook dat was trouwens een betere uitkomst geweest dan de tegenwoordige crisis. Veel van de z.g. voordelen van de euro hadden we ook al voor die tijd, toen de munten van de Europese landen aan elkaar gekoppeld waren. Het grote extra voordeel dat ons werd beloofd, dat er niet meer tegen de lidstaten gespeculeerd zou kunnen worden blijkt achteraf een illusie te zijn.

Hoe Verhofstadt dat trouwens ziet dat je betrouwbare landen kunt belonen voor hun kredietwaardigheid dat zegt hij niet en dat is ook moeilijk voorstelbaar.

Dat je de crisis had kunnen voorkomen door financiële producten te behandelen als medicijnen, die een vergunning nodig hebben voor ze op de markt mogen komen, is een misvatting. De crisis heeft twee relevante oorzaken: de geldcirculatie is in handen van banken die hun gedrag laten bepalen door hun kwartaalcijfers en die een te ingewikkelde balans hebben om nog toezicht op te houden. De tweede oorzaak is de gebrekkige overheidshuishouding in een aantal landen in het zuiden en oosten van Europa die nooit tot de euro hadden mogen worden toegelaten.

We mogen vaststellen dat het maar goed is dat een stem als die van Verhofstadt in Nederland ontbreekt. Hij zou de verwarring alleen maar vergroten en iets verstandigs lijkt hij op zijn zomeravond niet gezegd te hebben. Een bevlogen Europese idealist, inderdaad. Hij is van het soort dat door het aandragen van verkeerde oplossingen en het vasthouden aan verouderde staatkundige constructies een betere oplossing voor Europese problemen in de weg staat. Het lijkt me duidelijk dat België en Europa meer hebben aan een verstandige realist als Bart de Wever dan aan verblinde idealisten als Guy Verhofstadt.

Nog enige kritische kanttekeningen bij uitspraken van Verhofstadt:

1. Wie pleit er voor om miljoenen (Job Cohen had het over tientallen miljoenen) moslims hier weg te sturen? Wilders weet heel goed dat die grens al lang is gepasseerd en dat daar wetten in de weg staan en praktische bezwaren. Maar wat is erop tegen om criminelen met een dubbele of vreemde nationaliteit hier weg te sturen? Niets eigenlijk, maar Verhofstadt wil er niet aan en Job Cohen ook niet. Dat is een van de redenen waarom in Nederland nog maar zo weinig mensen op dit soort politici stemmen.
2. Het is een misvatting te denken dat met een geglobaliseerde economie de economie van de EU wordt bedoeld of dat de exportoverschotten van Duitsland en Nederland veroorzaakt worden door de importoverschotten van Griekenland en Portugal, wat U een paar dagen eerder in de Volkskrant had kunnen lezen. Samenwerking is een veel te abstract begrip. Samenwerking voor het oplossen van identificeerbare problemen die alleen langs de weg van samenwerking kunnen worden opgelost en niet door ieder van de landen apart. Daar gaat het om. En daarvoor zijn Europese parlementen en commissies totaal overbodig. We zouden veel beter kunnen werken met aparte doelorganisaties voor ieder van die problemen. Dat was helderder en goedkoper en we zouden meteen ook veel minder problemen hebben met de toetreding van nieuwe leden. Dat wordt dan per probleem beslist en dat lijkt veel zinniger.
3. Het versterken van de democratie in Europa door het Europese parlement meer macht te geven is een gotspe. Dat parlement heeft geen enkele legitimiteit en is dus per definitie niet democratisch. Dat Verhofstadt dat niet ziet en Hilhorst hem zonder tegenspraak volgt, bewijst hoe hard we aan een aflossing van de wacht toe zijn. Politici en publieksvoorlichters met ideeën van een eeuw geleden zijn een blok aan het been en een gevaar voor de ontwikkeling van dit werelddeel.

---

Dit essay verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp

Meer van Toon Kasdorp op Veren of Lood vindt u hier.