Je zou hert bijna vergeten, maar aan de boerenprotesten ligt een verkeerd beleid ten grondslag van het ministerie van LNV. Maar wat als de wetenschap spreekt?

Het ministerie van LNV wil niet-gehaalde stikstofcriteria in het natuurbeleid compenseren door koeien minder goed voer te geven als onderdeel van het landbouwbeleid. Dergelijke compensaties doen te sterk denken aan het goochelen met appels en ze te presenteren als peren, en moet alleen om die reden al vanuit bestuurlijk oogpunt worden afgekeurd. Dat men dat niet zien wil bij LNV is tekenend voor de ontstane situatie en de ambtelijke hysterie rond het stikstofbeleid.

Maar als de wetenschappelijke basis onder dit beleid uit valt zou je eenvoudig bakzeil moeten halen. Dat dat is wat het ministerie tot nog toe weigert, maakt dit tot een ideologische strijd pur sang. Over de ruggen van de boeren en hun beesten. En aangezien dat niet geheel van gisteren is, kunnen we hier eenvoudig spreken van kwade wil bij een deel van het ministerie, zoals gisteren al bleek bij de weigering binnen het uur van het ultimatum door de FDF-boeren. Het deel van het ministerie dat boerderijen maar lastige obstakels in het landschap vindt, waar ook windmolens hadden kunnen staan lijkt boven te liggen. Want een maand geleden schreven onderzoekers van de Universiteit Utrecht al:

Volgens de minister zal de regeling niet ten koste gaan van de diergezondheid en de productie, maar dat is volgens de wetenschappers nog maar de vraag. “We denken dat het mogelijk is om rantsoenen met een lager eiwitgehalte te maken, het probleem is echter dat de regeling zich, vanwege de handhaafbaarheid, niet richt op het totale rantsoen, maar op het krachtvoer. Onze inschatting is dat het voor de veehouders een enorme uitdaging is om voor alle dieren en lactatiestadia een passend rantsoen te maken. Een deel van de melkveehouders zal daar vast in slagen, maar in die gevallen is het dan wel de vraag in hoeverre de eiwitmaatregel het gewenste effect op het milieu sorteert”, legt Schonewille uit.

Dat zullen dezelfde onderzoekers zijn die de minister nu raadpleegt over de risico’s van haar maatregel. Zal de uitkomst ditmaal anders zijn? We halen Einstein er maar weer eens bij:

Einstein was echter een wetenschapper, geen politicus. Het verschil zit hem in de attitude: een goede wetenschapper wil de waarheid vinden, een politicus wil een waarheid máken. Daarin vindt u ook direct de reden voor de herhaling van zetten die de minister heeft aangekondigd: zij wenst op dezelfde vraag een ander antwoord.

De boeren begrijpen dat, en protesteren daarom nog steeds voluit. Volkomen terecht. Bij het ministerie van LNV zit men te wachten tot de wetenschappers door de pomp gaan. Niet omdat ze denken dat het waar is, maar omdat ze niet anders zullen kunnen. En dat laatste is nu waaraan achter de schermen wordt gewerkt – met het bewerken van de experts of een zoektocht naar nieuwe experts, dat zal moeten blijken.

Een andere verklaring voor het verhaal van Schouten vorige week met haar plotselinge bereidheid er toch nog even naar te kijken is niet realistisch. Om mezelf te citeren, over de late acceptatie van de eis van de boeren de risico’s van het LNV-plan alsnog te laten onderzoeken:

Want: komt ze daar nu pas mee? De minister koopt rust, maar wat de boeren er mee winnen? Andermaal lijken ze zich door de overheid in de luren te laten leggen met een belofte van objectief onderzoek terwijl het besluit al gevallen is.

Hier wordt geen waarheid gezocht, er wordt een nieuwe waarheid gemaakt.

---

Meer over boerenprotesten en wat er mee samenhangt vindt u hier.