Het geweld in Nederland heeft in toenemende mate een specifiek karakter. Toon Kasdorp ziet een te hoge voorspelbaarheid wat betreft de herkomst.

Toen ik in 1958 ging studeren was in Amsterdam de moord op een prostituee – ik meen dat ze Magere Josje heette- die een jaar eerder had plaats gevonden, nog steeds het gesprek van de dag. Publieke moorden kwamen niet voor in Nederland en dit was een moord geweest op de Amsterdamse wallen. De Wallen waren een broeinest van misdaad, dat wel, maar niet van moorden

Dat geweldsmisdrijven tegenwoordig in Nederland aan de orde van de dag zijn, heeft twee redenen. De eerste is de aanwezigheid van immigranten en hun niet geïntegreerde nakomelingen, die afkomstig zijn uit een veel gewelddadiger cultuur dan de onze. De tweede reden is dat Nederland het centrum is geworden van de Europese drugshandel en drugstransport.

Wanneer contracten in die handel niet worden nageleefd kun je er niet mee naar de rechter stappen. Dus nemen drugscriminelen het recht in eigen hand. De drugshandel is in toenemende mate een zaak voor allochtonen, met name van niet-westerse en Oost Europese allochtonen. Dat is een van de redenen waarom hun criminaliteitscijfers zo hoog zijn.

Vanmiddag was er een discussie in het programma Buitenhof tussen de Rotterdamse lokale politicus Eerdmans en de Erdogan aanhanger en Denk-politicus Kuzu. Kuzu meende dat Turken en andere allochtonen worden gediscrimineerd, met name door werkgevers. Eerdmans drukte zich nogal voorzichtig uit maar meende kennelijk dat werkgevers gelijk hebben als ze liever geen werknemers aannemen bij wie de kans op het plegen van misdrijven twintig keer zo groot is als bij andere mensen.

Mensen van Marokkaanse herkomst werden in 2010 22 keer zo vaak als autochtonen verdacht van ‘vermogensdelicten met geweld’, waaronder overvallen met geweld. Opmerkelijk is dat in Nederland wonende Marokkanen, na een daling tot 2008, daarna weer een groter aandeel gingen uitmaken van de verdachten van een misdrijf. Daarbij moet U er rekening mee houden dat de derde generatie niet meer als zodanig in de statistieken voorkomt. Die geldt intussen als autochtoon en dat verstoort die statistieken, al is het getal van de allochtone opa’s en oma’s een stuk kleiner dan van hun kleinkinderen en van de nieuwere immigranten.

In 2005 was een op de vijf verdachten van Marokkaanse huize, in 2010 was dat weer een op de vier. Meer dan de helft van de mannelijke Marokkanen in Nederland is rond hun 25-ste verdacht geweest van een misdrijf. Alleen Antillianen zijn nog erger, maar daar speelt een rol dat een deel van de bevolking van de overvolle gevangenissen op Aruba en Curaçao door de Antilliaanse overheden op het vliegtuig is gezet richting Nederland, het simpelste middel om de misdaadstatistieken op de Antillen te verbeteren.

Van de in Nederland wonende mannen die als verdachte werden geregistreerd had in 2016 bijna de helft een migratieachtergrond. In 2007 was dit nog 40%. Mannen met een Marokkaanse achtergrond vormen daarbij de grootste groepering.

Dat onze niet westerse allochtonen aanzienlijk veel crimineler zijn dan de autochtone bevolking staat daarom wel vast en dat werkgevers daar rekening mee houden is geen wonder. Ook al hoort naar humanistische maatstaven iedereen individueel te worden beoordeeld en op zijn eigen merites, het zou niemand moeten verbazen dat werkgevers de statistieken mee laten wegen als ze keuzes moeten maken.

In feite is het maken van onderscheid tussen echte en quasi Nederlanders het gevolg van het gemak waarmee de Nederlandse nationaliteit wordt verstrekt aan nieuwkomers. Wanneer een man als de Rotterdamse burgemeester Aboutaleb, het toonbeeld van een goed geïntegreerde Marokkaan, continue bewaking nodig heeft, omdat hij bedreigd wordt door niet geïntegreerde Marokkanen en Turken, dan is één ding duidelijk: allochtonen die niet wensen te integreren horen geen Nederlandse nationaliteit te krijgen en vreemdelingen die zich schuldig maakt aan een geweldsmisdrijf moeten Nederland weer uit.

Dat lijkt de enige manier te zijn waarop goedwillende allochtonen de gelegenheid krijgen om wel te integreren. Houd je aan de andere kant in onze grote steden wijken met een niet-westerse cultuur, dan worden conflicten in de samenleving onvermijdelijk en op den duur ook onoplosbaar.

---

Dit artikel over geweld in Nederland verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.