Hoe advocaten functioneren verschilt soms sterk van land tot land, illustreerde Toon Kasdorp in het artikel vandaag.

In Engeland worden rechters geselecteerd uit barristers die eerst tot King ’s Counsel of KC zijn benoemd. KC is een eretitel, waar verder geen rechten of verplichtingen aan verbonden zijn, voor zover ik weet, maar het is een titel die je pas krijgt na een flinke tijd ‘outstanding’ te hebben gefunctioneerd als barrister. Tegenwoordig zijn de beroepen van sollicitor en barrister gefuseerd en ik weet niet of dat voor de benoemingen van KC ’s en rechters iets uitmaakt, maar ik vermoed van niet.

Engelse rechters werden in mijn tijd veel beter gesalarieerd dan ministers, maar ze verdienden in het algemeen minder dan een KC. De eer om rechter te worden gold als voldoende compensatie. Er is in Engeland in elk geval nooit gebrek aan competente rechters geweest.

Vrouwelijk rechters ben ik er nooit tegen gekomen, maar de tijd dat ik veel Engelse zaken deed ligt intussen ver achter mij. Dat was voor het einde van de tachtiger jaren en toen waren vrouwelijke rechters in Nederland ook nog een uitzondering. Ze waren er wel. Ik zat in het bestuur van het KWF samen met een Mevrouw Van den Brink, die toen lid was van de Hoge Raad, maar bij mijn weten was zij daar toen de enige vrouwelijke raadsheer. Tegenwoordig zijn er meen ik wel vier of vijf. Dat is nog steeds een kleine minderheid, zeker als je dat vergelijkt met het aantal vrouwelijke rechters bij de lagere instanties.

Ik denk dat de toename te maken heeft met het gegeven dat het beroep van rechter zo toegesneden is op de dubbele rol die de meest bekwame vrouwen vervullen in de samenleving. Die van moeder en bestuurder van een huishouden aan de ene kant en kostwinner aan de andere. Buiten de zittingsdagen kan een rechter haar tijd naar eigen believen indelen en dat past vrouwen in het algemeen goed.

---

Dit artikel over advocaten in Nederland en het UK verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.