Politieke activisten op links blijven onvermoeibaar pogen voor hen ongewenste politici aan Hitler en Mein Kampf te verbinden.

“Er is geen belemmering om het woord fascisme in de mond te nemen; het wegjagen van elites, het weigeren van moslims in de regering en knieschoten voor oproerkraaiers, dat zijn de klassieke foute verlangens naar bloedzuiverheid en soldateneer”.

Dit zijn woorden die de Volkskrant optekende uit de mond van Menno Hurenkamp[1], politicoloog. Erg veel dwazer kan het niet. Wat Wilders met bloedzuiverheid en soldateneer van doen zou hebben? Ik zou het niet weten. Ik denk dat Hurenkamp in zijn opleiding fascisme en nationaal socialisme door elkaar gehusseld heeft en dat de woorden soldateneer en bloedzuiverheid hem bij het lezen van Mein Kampf zijn bijgebleven. Maar ook Hurenkamp bleek tegen het strafrechtelijk vervolgen van Wilders.

Het strafrecht dient om negatieve sancties te stellen op boosaardig handelen of nalaten.. Het is het ultimum remedium van de rechtsorde. Als de belangrijkste normen van de samenleving worden geschonden dan wordt de dader strafrechtelijk aangepakt om aldus in foro publico de geschonden norm te herstellen. Wat het strafrecht met de PVV en Wilders te maken zou hebben is voor de meeste gewone mensen een raadsel. Je kunt wel tegen de politieke lijn van Wilders zijn en tegen zijn openbare uitlatingen, maar het strafrecht! Dat lijkt echt onzin.

Bert Vuijsje zei ooit in het NRC Handelsblad dat de helft van de Nederlanders zich achter Wilders en diens uitlatingen stelt en de andere helft er tegen is en dat de scheidslijn bovendien dwars door veel mensen heen loopt. Nogal wat mensen, zoals Vuijsje zelf kennelijk, zijn vaak 50% voor en 50% tegen. Dat op zich bewijst al dat er geen sprake kan zijn van een de samenleving schokkende normschending, wel van een verschil in opvatting die de samenleving en ook behoorlijk wat leden van die samenleving verscheurt.

Wilders meent dat hij als politicus zich zelf en anderen hoort te beveiligen tegen geweld en dreiging met geweld uit de islamitische hoek. Het Amsterdamse Hof en een groot deel van de Nederlandse elite vindt dat de dreiging tegen Wilders weliswaar reëel is en dat die uit de islamitische hoek komt ook, maar dat Wilders door dat zo te zeggen andere mensen uit dezelfde hoek beledigt. En dat is ook zo. Er zijn vrij veel moslims die even nette staatsburgers zijn als Wilders zelf, die ik persoonlijk zeker niet zou willen beledigen. Ik kan me heel goed voorstellen dat die zich door de uitingen van Wilders unheimisch zijn gaan voelen.

Dat neemt niet weg dat Wilders gelijk heeft met het noemen van de hoek van waaruit hij persoonlijk bedreigd wordt en dat we hier met een wezenlijk politiek probleem te maken hebben. De explosieve toename van de moslimbevolking in dit land kun je heel goed een vloedgolf noemen. Dat is een helder en toepasselijk beeld. Het is waar dat Marokkanen en Turken zich hier voortplanten met voor Nederland ongebruikelijke demografische cijfers. Dat zijn cijfers die in hun thuislanden in het verleden nodig waren voor het handhaven van een bevolking met hoge sterftecijfers.

Te verwachten valt dat die geboortecijfers zullen afnemen als de mensen hier integreren en de toestroom uit de landen van herkomst stokt. Maar voorlopig hebben we hier een groot probleem. Koning Willem III heeft ooit over een soortgelijk probleem soortgelijke dingen gezegd als Wilders nu en is daarvoor nooit strafrechtelijk vervolgd, ook al was hij minder democratisch gelegitimeerd dan Wilders, die immers een gekozen volksvertegenwoordiger is.

Dat de Koran verboden zou moeten worden is in strijd met de vrijheid van godsdienst maar waarom het beledigend zou zijn vermag ik niet in te zien. Het vloeit er in elk geval niet logisch uit voort.

Het Hof was met zijn politieke uitspraak een grotere bedreiging voor onze samenleving dan Wilders en ook een grotere bedreiging dan tegenstanders van Wilders als Alexander Pechtold. Over Pechtold gesproken: als het hier nu Tweede Wereldoorlog was, ik was een jood en ik moest kiezen bij wie ik zou willen onderduiken, dan koos ik niet voor Alexander Pechtold, dat weet ik vrij zeker. Wel misschien voor Dries van Agt, ondanks zijn pro-Palestijnse houding. Dat soort instinctieve keuzes zijn moeilijk te beargumenteren, maar ze kloppen meestal wel.

---

Menno Hurenkamp is politicoloog, publicist en hoofdredacteur van S&D. Hij is als docent verbonden aan de UvA. Hij is daarnaast  verbonden aan de stichting Waterland, een Nederlandse progressieve denktank.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp