Wanneer omarmt de Nederlandse overheid haar kerntaken opnieuw, en borgt zij deze ook voor de toekomst?

De wereld om ons heen is volop in verandering. Een varia aan mensen met uiteenlopende belangen ziet kansen door digitalisering, artificiële intelligentie en robotisering om de wereld te vormen zoals zij menen dat die eruit moet zien. Daarbij lijkt niet langer het ‘algemeen belang’ voorop te staan, maar het eigen verdienmodel en/of de eigen ideologie. Deze mensen lijken steeds meer op ondemocratische wijze te menen hun wereldbeeld te mogen opdringen aan de rest van de wereld, de democratische rechtsorde passerend.

Ondertussen lijkt de Nederlandse overheid niet goed te weten hoe te handelen, waardoor zij de bevolking, die Nederland maakt, als criminelen is gaan behandelen en zij die daadwerkelijk een bedreiging vormen voor Nederland juist meer faciliteert. Dit overheidshandelen roept steeds vaker vragen op bij de bevolking, die in een AIVD-jaarverslag gemakshalve lijkt te worden afgedaan als staatsondermijnend, zonder dat de vraag wordt gesteld ‘waarom’ er toenemende onvrede onder de bevolking is richting de Nederlandse overheid. De overheid wijst een deel van de bevolking aan als ‘een probleem’, maar lijkt blind te (willen) zijn voor haar eigen rol en die van haar (institutionele) netwerk van gelijke denkers in het geheel.

Invloedrijke rijken
Onder hen zijn invloedrijke rijken die invloed kopen via eigen bedrijven, bij andere bedrijven, overheden, onderwijsinstituten en door NGO’s op te richten. Ze laten hun invloed ook internationaal gelden en bepalen steeds meer wat mensen volgens de ‘wetenschap’ moeten geloven. Doordat wetenschap wordt misbruikt voor andere doeleinden, verliest zij haar geloofwaardigheid ten koste van wetenschappers die trachten hun beroep naar eer en geweten uit te oefenen. Mensen en hun gedachten worden onder andere wereldwijd gemanipuleerd op het gebied van klimaat, genderdiversiteit, eiwittransitie, elektrisch vervoer, transhumanisme en vaccinatie in het voordeel van een ideologie en/of verdienmodel.

Media en politiek lijken zich, mogelijk onbewust, gewillig voor dat karretje te laten spannen. Zie het als een soort wereldwijde reclamecampagne die continu op u wordt afgevuurd. Zo wordt onder het mom van ‘jezelf mogen zijn’ de maakbare mens aan u verkocht. Maar waarom moeten mensen tussen een beperkt aantal hokjes kiezen, terwijl ze daarvoor zonder enig hokje toegang hadden tot de samenleving? Durft u uw eigen ethisch kompas nog te volgen, als u tevens een discriminerend, racistisch, xenofoob, extremistisch of ander schuldgevoel wordt opgedrongen (ookal weet u diep van binnen dat dat onterecht is), dan wat wereldwijd verkondigd ‘lijkt’ te worden?

Als u erover nadenkt, weet u ook wel dat wat via media uw woonkamer binnenkomt eerder uitzondering is dan regel, want zodra u alle schermen uitzet en de krant opzij gooit ziet de wereld er voor de meeste mensen heel anders uit: u troost uw kind, laat de hond nog even uit, fietst als mantelzorger naar uw ouders toe, haast u van uw werk naar de kinderopvang om daarna vlug alsnog het eten op tafel te krijgen…

Dubieuze NGO-structuren
Andere bedrijven met een vergelijkbaar winstoogmerk verenigen zich in een NGO die zich bijvoorbeeld verschuilt achter dierenwelzijn om op die wijze de afzetmarkt voor hun vega(n)producten te vergroten en u zo te misleiden. Zo verscheen deze maand het artikel “Vleesheffing beter voor gezondheid: veel gevallen diabetes en darmkanker zijn te vermijden” in de media. De TAPP Coalitie, die gesteund wordt door onder andere Urgenda, Milieudefensie en vega(n)bedrijven, de feitelijke afzender van deze ‘advertorial’, beweert in dit artikel dat de stijgende zorgkosten het gevolg zijn van mensen die vlees eten. Daarbij wordt de mens als ‘alleseter’ ook nog eens door TAPP gestigmatiseerd tot ‘vleeseter’. Dat meer dan de helft van de bevolking overgewicht heeft, met daardoor een hoger risico op chronische ziekten, is niet het gevolg van vleesconsumptie en toch wordt het geplaatst door de media zonder enige kritische noot?!

De inkomsten van milieuorganisaties zoals Milieudefensie bestaan voor meer dan de helft uit overheidssubsidies, blijkt uit het Milieudefensie jaarverslag 2021. Milieudefensie claimt: “74% Europeanen wil CO₂-wet voor bedrijven”. Die claim blijkt echter niet te kloppen, gezien niet Europeanen maar NGO’s zijn ondervraagd die in de kern heel wat activistischer, vaak op basis van ideologische gronden, zijn dan de doorsnee Europeaan. Het ligt ook niet voor de hand dat zoveel Europeanen deze lastenverzwaring zouden ondersteunen in een tijd dat hun levenszekerheid steeds meer onder druk komt te staan door de economische sancties die Europa aan Rusland heeft opgelegd.

NGO’s als het MOB en Urgenda munten hun juridische kennis om rechtszaken te beslechten in eigen voordeel, zogenaamd onder het mom van het ‘algemeen belang’. Dit valt duidelijk op te maken uit een interview met MOB-jurist Valentijn Wösten in Binnenlands Bestuur, waarin hij laat weten dat er een ‘geweldig gebrek is aan expertise’ waarvan hij als jurist dankbaar gebruik maakt. Ook voorvrouw Urgenda, Marjan Minnesma, is opgeleid als jurist.

Vrijbrief voor dubieuze NGO-structuren
Minister Weerwind laat echter in een Kamerbrief als reactie op de aangenomen motie Stoffer over ‘verkennen nadere eisen representativiteit voor ideële belangenorganisaties’ weten, op advies van de minister voor Klimaat en Energie, niets te willen doen tegen dit soort ‘misbruik van algemeen belang’. Mogelijk valt dit te verklaren door het Urgenda 40 puntenplan, dat leest als het staand beleid van de Rijksoverheid dat ze op dit moment over Nederland uitrolt.

Dat dergelijke gerechtelijke uitspraken gunstig uitpakken voor klimaat en biodiversiteit is nog maar de vraag. Terwijl deze NGO’s werkopdrachten en subsidies oogsten waar ze zelf beter van worden, is creatief boekhouden noodzakelijk om onder andere de (in)directe milieuschade van een  energievoorziening van zon en wind weg te poetsen en deze zo groener te laten lijken dan de betrouwbare, goedkope en efficiënte energievoorziening op aardgas, die door de Europese Commissie op de lijst van duurzame activiteiten is gezet.

Daarbovenop vervliegt de klimaatwinst met rasse schreden als energie door de beoogde energietransitie voor de meeste mensen te duur wordt, waardoor steeds meer mensen bijvoorbeeld op hout gaan stoken om in hun primaire levensbehoeften te voorzien: zonder warmte gaan mensen dood!

De staat van de Europese biodiversiteit valt ook niet te borgen noch af te lezen op basis van slechts één parameter als stikstof. Terwijl experts, die in de meeste gevallen allen gelijk hebben vanuit hun eigen invalshoek, over elkaar heen duikelen op social media onder het mom van ‘als ik gelijk heb, heb jij ongelijk’, geeft geen van allen antwoord op de volgende vragen:

Hoe wordt de biodiversiteit het best beschermd en geborgd, zodat de resultaten ervan aantoonbaar zijn in de door Nederland aangewezen natuurgebieden die van belang zijn voor de Europese biodiversiteit? Hoe wordt de bescherming van de biodiversiteit geborgd, terwijl Nederland bestuurbaar blijft?

Nederland bestuurbaar houden
Wat vooral ontbreekt in de discussie op social media is de rol die de beleidsadviseur moet pakken om op een gewogen onafhankelijke manier de minister te adviseren. Waar deze discussies vooral gaan om ‘gelijk krijgen’, gaat het besturen van een land om het op zo’n objectief mogelijke wijze afwegen van uiteenlopende feiten en belangen om tot een beleidsrichting te komen die zoveel mogelijk recht doet aan alle factoren waar Nederland rekening mee dient te houden om het land ook bestuurbaar te houden.

Het landsbelang staat niet gelijk aan de expertise van een stikstofprofessor als Erisman alleen, omdat dergelijke eenzijdige beleidsbenadering leidt tot de onbestuurbaarheid van een land. Een beleidsadviseur dient alle belangen af te wegen, zodat de verantwoordelijk minister kan voorkomen dat Nederland ‘op slot’ komt te zitten, zoals nu wel is gebeurd.

Hetzelfde zag je ook gebeuren tijdens de coronapandemie. Specialisten werden geplaatst in publieke posities en zo gedwongen tot bepaalde besluitvormingsrichtingen, terwijl ze vanuit hun specialisme daar niet de aangewezen persoon voor zijn: beleidsadvies is een vak apart dat je niet kan overlaten aan specialisten! Dat verklaart mede waarom onder andere werd gestuurd op drang en dwang rond vaccinatie, schadelijke lockdowns, schoolsluitingen en de avondklok en er geen enkele ruimte overbleef voor mensen die bijvoorbeeld om gezondheidsredenen beter ontheven werden van het volgen van de coronamaatregelen.

Ondermijnende overheidsbeslissingen & zelfverheerlijkende intellectuelen
De overheid heeft zelf ook een grote vinger in de ondermijning van Nederland. Het toeslagen- en Groningse gasschandaal raken maar niet opgelost. Op de massale door de mensenhandelindustrie gecreëerde migratie krijgt Nederland maar geen grip. Mensen hebben begrip voor de opvang van échte vluchtelingen, maar niet voor migranten die met behulp van allerlei bureautjes en advocaten misbruik maken van de Nederlandse gastvrijheid, terwijl er ook nog eens een enorme woningnood is ontstaan doordat de overheid jaren onvoldoende woningcontinenten uitgaf onder het mom van vergrijzing, waardoor er te weinig is gebouwd.

Daarbovenop komt nog eens de stikstof- en klimaatcrisis, die het resultaat zijn van juridisch en beleidsfalen door de Nederlandse Staat en niets zegt over de ecologische en/of klimatologische staat van de ruimte om ons heen. Ondertussen vinden zes op de tien Nederlanders dat het de verkeerde kant opgaat met het land. Slechts 41 procent van de mensen vertrouwt de regering nog en 43 procent de Tweede Kamer. Mogelijk is het dan wenselijker dat de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD) de regering en Tweede Kamer adviseert daar wat aan te doen. Wie weet verdwijnen die door haar geschatte ‘kwaadaardige elite’denkers dan weer als sneeuw voor de zon, omdat het merendeel mogelijk bezorgde inwoners van dit land zijn in plaats van extremisten.

Als je weer eens het zoveelste artikel voorbij ziet komen waarin de media mensen als dom tracht weg te zetten door ze bijvoorbeeld tot de hokjes ‘hoog- of laagopgeleid’ te veroordelen en dit soort artikelen ook nog wordt gedeeld door een hoogleraar of op andere momenten een politicus, is het makkelijk voor te stellen dat mensen door al deze polarisatie steeds meer hun vertrouwen verliezen in politiek, media en instituten. Wat een intellectuele leegte en daar moeten wij met zijn ruim 17 miljoen blind achteraan lopen?! Ze voelen zich blijkbaar met hun academische graad verheven boven de rest van Nederland, schijnbaar niet wetende dat hoogopgeleid geheel geen synoniem is voor intelligentie.

Om een universitaire graad te behalen is slechts een IQ van 110 á 115 nodig. Mensen met de hoogst behaalde universitaire graad hebben gemiddeld slechts een IQ van 125. Pas bij een IQ van 130 en hoger wordt gesproken van mogelijke hoogbegaafdheid en deze laatste groep heeft juist een lagere kans op een universitair diploma omdat hoogbegaafde kinderen al vanaf groep 1 ontmoedigd worden om hun intellect aan te spreken: reproduceren wordt beloond, analyseren afgestraft. Wie dan ook die schermt met hoog- en laagopgeleid moet wel erg zwakke argumenten hebben om zich zo te verlagen tot dergelijke laaghartige schoffering van zijn medemens. De Sire-campagne tegen polarisatie geldt duidelijk niet voor hen. Ze teren liever op de subsidies die hun medemens via hogere belastingen heeft opgebracht om hun eigen hobby’s te bekostigen.

Dat daarmee de primaire levensbehoeften van steeds meer mensen in dit land onder druk komen te staan en de middenklasse daarmee wordt gedecimeerd, boeit hen blijkbaar niet. De houtstook van ‘het plebs’ belasten ze dan wel weer in het licht van hun strijd tegen klimaatverandering. De groep van intellectuelen die elkaar baantjes en subsidies toeschuiven zijn overduidelijk alle schroom voorbij. Als je als ‘elite’ niet als gevangenen wil eindigen in zwaarbewaakte wijken, zou je je juist erg zorgen moeten gaan maken over de toenemende armoede in Nederland, een van de rijkste landen ter wereld.

Overheidsbeslissingen die tevens niet bijdragen aan de bescherming van de democratische rechtsorde en nationale veiligheid is ‘burgerparticipatie’ en het steeds meer leunen van overheidsinstanties op adviesbureaus voor expertise. Burgerparticipatie heeft er vooral toe geleid dat zij die hun weg richting bestuurders al makkelijk wisten te vinden, nu nog makkelijker vanuit de overheid daarin gefaciliteerd worden.

Ook de uitblijvende deregulering die Rutte had beloofd, heeft een overheid laten ontstaan die niet klaar is voor deze 21e eeuw. Het decentraliseren van rijkstaken naar provincie en gemeenten heeft de slagkracht onderin verslechtert en de afhankelijkheid van adviesbureaus vergroot. Het samenvoegen van wetten zoals onder de Omgevingswet, valt niet als deregulering te categoriseren en het is nog af te wachten of het er allemaal makkelijker van zal worden als uiteindelijk deze wet na jaren voorbereiding en uitstellen in werking treedt.

Ook lijken de provinciale en gemeentelijke besturen de ruggengraat te missen om een vuist te maken richting het Rijk om te zeggen ‘tot hier en niet verder’. Vele overheidsorganisaties zuchten en kraken onder de omvangrijke bureaucratie en hun gebrek aan lef om de voorwaarden af te dingen die noodzakelijk zijn om als lagere overheid gezond te kunnen functioneren, waardoor de Nederlandse overheid in alle lagen haar grip lijkt te verliezen op de Nederlandse samenleving en nog steeds als enige antwoord daarop heeft: meer wet- en regelgeving?! En blind achter supranationale organisaties aan lopen als de Verenigde Naties en haar communistische Sustainable Development Goals. Nederland is ondertussen zo ver afgedwaald dat, terwijl elke gewone man en vrouw in Nederland wordt afgeluisterd door Nederlandse veiligheidsdiensten, de echte crimineel Nederland ontglipt, blijkt uit een bijdrage van voormalig AIVD-toezichthouder Bert Hubert tijdens het rondetafelgesprek op 5 april 2023 over de Tijdelijke wet cyberoperaties.

Vanaf nu iedereen crimineel totdat het tegendeel bewezen is? Verschijnen er daarom steeds meer camera’s in het straatbeeld? Nederland lijkt geheel niet klaar voor de snelle veranderingen die in de 21e eeuw plaatsvinden en lijkt dit te trachten te compenseren met ‘controle’ in de hoop dat ze dan met haar logge achterhaalde besluitvormingsprocessen alsnog grip houdt op de werkelijkheid. Ondertussen zijn vele overheidsorganen murw geslagen door de onophoudelijke reorganisaties die elkaar al jaren opvolgen. Deze lijken niet te hebben bijgedragen tot de benodigde toekomstbestendige veranderingen.

Maar ook management en bestuur van lokale overheden laten steken vallen als het gaat om begrotingsdiscipline en het correct besteden van belastinggeld. Een verdorven systeem van verdelen van gemeenschapsgeld van het Rijk naar lagere overheden zorgt ervoor dat resterende gelden op het einde van elk jaar worden besteed aan onderzoeken waarvan de noodzaak niet altijd aanwezig is. Tevens houden overheidsorganisaties veelal stevig vast aan hun organisatiestructuur waardoor adviezen van beleidsambtenaren rond bestaanszekerheid in relatie tot klimaatbeleid worden genegeerd.

De uitspraak van Omtzigt in zijn Hub Cobbenrede van 18 maart 2023, ’de relatie tussen klimaat en bestaanszekerheid wordt niet gelegd’, is niet geheel correct. In sommige overheidsorganisaties is deze vraag wel degelijk al eerder op tafel gelegd, maar werd/wordt dit belang door het hogere management en/of bestuur veelal ontkend. Mogelijk door het teveel aan gedecentraliseerde taken gepaard gaande met onvoldoende budget, waardoor het meenemen van de bestaanszekerheid in klimaatbeleid als een onuitvoerbare opgave wordt ervaren.

Hoe staatsondermijnend kan de Nederlandse overheid dan zelf nog worden? Het is een uiterst trieste constatering over een organisatie die in het ‘algemeen belang’ juist zoveel goeds zou kunnen doen. Wanneer keert het tij weer ten goede van het ‘algemeen belang’? Want ook de meeste politieke partijen van links tot rechts lijken te zijn verzand in een streven naar het behalen van ‘eigenbelang’ boven ‘algemeen belang’ en kibbelen meer in de Tweede Kamer met elkaar op kosten van de belastingbetaler dan dat ze nog enige moeite doen de bevolking te vertegenwoordigen vanuit ‘algemeen belang’. Polariseren op en ten koste van de bevolking, het heeft iets pervers. Alsof tevens de overheid haar Sire-campagne om polarisatie tegen te gaan zelf heeft gemist en/of niet heeft begrepen.

Nederlandse staatsinrichting
Op 14 april 2023 laat Pieter Omtzigt in zijn Thorbeckelezing weten dat de Nederlandse staatsinrichting in de praktijk niet functioneert zoals die behoort te functioneren en dat de Corona-crisis dit niet alleen heeft blootgelegd, maar ook heeft verergerd. Zo worden besluiten buiten de ministerraad om genomen. De regering geeft geld uit vóórdat het parlement heeft ingestemd. Ondanks dat een wet is aangenomen, meent de regering toch nog het recht te hebben deze wel of niet of slechts gedeeltelijk in werking te laten treden.

Ook kan de regering kennelijk amendementen die haar niet bevallen, ondanks deze door de Tweede Kamer zijn aangenomen, negeren. De informatieverstrekking richting Kamer en samenleving schiet ook ernstig tekort. Ondanks de Wet Open Overheid en voorheen de Wet Openbaarheid bestuur meent de regering heel wat te mogen wit en zwart lakken, alsook de informatieverstrekking te frustreren en zelfs achter te houden waardoor dwangsommen betaald worden met belastinggeld.

Artikel 68 van de grondwet, dat een individueel lid van de Staten-Generaal het recht geeft op informatie, wordt door de regering simpelweg aan haar laars gelapt onder het mom van ‘belang van de Staat’. Tevens kan de rechter in Nederland wetten niet toetsen aan de grondwet. Daardoor dient een schending van de grondwet politiek opgelost te worden als een minister strafbaar is volgens het wetboek van strafrecht, omdat een gang naar de rechter onmogelijk is.

De regering stemt in met Europese verordeningen en richtlijnen die rechtstreeks werkend zijn, maar waarop te weinig democratische controle zit vanuit Nederland zelf. Ook Omtzigt haalt aan dat in Nederland niet langer de bevolking de regering controleert, zoals het een democratie betaamt, maar dat het omgekeerde gebeurt zoals in een dictatuur: de regering controleert de bevolking haar telecom-, passagiers- en bankgegevens…

En de alsmaar toenemende digitalisering van de samenleving schept nog veel meer mogelijkheden voor deze overheid om uw leven tot in detail te controleren.

AIVD-jaarverslag 2022
Op 17 april 2023 werd het AIVD-jaarverslag 2022 gepresenteerd. Daarin licht de AIVD de volgens haar belangrijkste dreigingen in 2022 toe voor Nederland.

Nationale dreigingen
Zo wordt in het jaarverslag mondiaal jihadisme door de AIVD als de belangrijkste terroristische dreiging gezien tegen Nederland. De dreiging vanuit de radicale islam voor Nederland zou daarentegen afgenomen zijn.

De groei van links-extremisme zet volgens de AIVD door in Nederland, waarbij de aandacht vooral gaat naar het thema ‘klimaat’. De aanwezigheid van een netwerk met een hogere geweldsbereidheid en de internationalisering van de linkse actiescene met belangstelling voor anarchistische en marxistische ideeën kan volgens de AIVD leiden tot radicalisering.

De grootste rechts-terroristische dreiging zou uitgaan van een nieuwe generatie rechts-extremisten die elkaar vooral online treffen en waarbij antisemitisme centraal zou staan. Daarnaast zouden er niet-gewelddadige rechts-extremistische groepen actief zijn die worden gezien als een mogelijk gevaar voor de democratische rechtsorde van Nederland. Hun gedachtegoed zou zogenaamd kunnen leiden tot radicalisering en staat volgens de AIVD haaks op de manier waarop Nederland is ingericht. De extremistische aanjagers onder hen zouden meeliften op maatschappelijke discussies. Tevens zou een groep van anti-institutionele extremisten een ernstige langetermijndreiging vormen voor Nederland. Deze extremisten zouden de boodschap verkondigen dat er een kwaadaardige elite aan de macht is, die ‘de vijand’ is van de Nederlandse bevolking.

Internationale dreigingen
Op internationaal gebied zou de dreiging voor Nederland volgens de AIVD vooral vanuit Rusland en China komen.

Taakstelling AIVD
De taakstelling van de AIVD is vastgelegd in de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2017. Daarin zijn de volgende zes taken toegekend aan de AIVD: onderzoek doen naar organisaties en personen die een dreiging vormen; veiligheidsonderzoeken doen; veiligheidsmaatregelen bevorderen; inlichtingen over het buitenland inwinnen; dreigings- en risicoanalyses opstellen en naslag doen naar bepaalde personen en organisaties.

Onderzoek naar organisaties en personen die een dreiging vormen
“Het verrichten van onderzoek met betrekking tot organisaties en personen die door de doelen die zij nastreven, dan wel door hun activiteiten aanleiding geven tot het ernstige vermoeden dat zij een gevaar vormen voor het voortbestaan van de democratische rechtsorde, dan wel voor de nationale veiligheid of voor andere gewichtige belangen van de Staat,” is de formele omschrijving van de eerste aan de AIVD toegewezen taak.

Deze onderzoeken zijn voornamelijk gericht op terroristen, extremisten en landen die in Nederland spioneren of (politieke) besluitvorming heimelijk willen beïnvloeden. Om te weten wie hiertoe worden gerekend zoomen wij dieper in op deze taakomschrijving:

Er is sprake van een ‘vermoeden’ indien het vermoeden een objectieve grondslag heeft. Van een ‘ernstig vermoeden’ is sprake wanneer de vermoedens dusdanig sterk zijn dat kan geconcludeerd worden dat er een ernstig gevaar bestaat.

Onder Nederland als democratische rechtsstaat wordt verstaan dat zij democratisch is omdat stemgerechtigden kiezen wie het land regeert en daarbij iedereen, dus ook de overheid, zich dient te houden aan het Nederlandse recht.

Wat onder nationale veiligheid wordt verstaan, is aan veranderingen onderhevig en daarmee heel wat minder transparant. De nationale veiligheid wordt onder meer geschonden indien sprake is van terroristisch geweld; verspreiding van massavernietigingswapens en spionageactiviteiten die gericht zijn tegen de Nederlandse Staat. Zowel de AIVD als de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD) verrichten hun taken in het belang van die nationale veiligheid. De waarden, regels en wetten die nu in Nederland van belang worden gevonden, kunnen jaarlijks wijzigen. In de AIVD-jaarverslagen worden de bedreigingen vermeld die dat jaar als nationale dreiging werden gezien. Jaarverslagen worden echter achteraf uitgegeven, dus hoe moet de bevolking vooraf weten welke ‘waarden’ dat jaar gelden, zodat zij niet de AIVD onwetend op haar hals haalt?

Jurisprudentie laat heel wat ruimte over rond wat te verstaan onder ‘staatsbelangen’. Deze kunnen onder andere in het spel zijn in relatie tot het Koninklijk Huis, de krijgsmacht, de openbare orde, non-proliferatie, de bestrijding van zware criminaliteit en het werk van inlichtingen- en veiligheidsdiensten.

Aangezien de taakomschrijving heel wat ruimte overlaat over wat als dreiging kan worden gezien voor Nederland, kan de vraag worden gesteld in hoeverre mensen er op kunnen vertrouwen dat ze niet onrechtmatig als crimineel worden gecontroleerd en behandeld? In een realiteit waarin onder Rutte de regering steeds meer lak lijkt te hebben aan de rechten van de bevolking, maar zelf de staatsinrichting keer op keer verder uitholt, is het niet vreemd om de vraag te stellen in hoeverre de bevolking er nog op mag vertrouwen dat de Nederlandse overheid haar grondrechten respecteert.

Het Nederlandse wereldbeeld
Ook het wereldbeeld van de Nederlandse overheid en oud-intellectuelen blijkt flink achterhaald, als ze zich enkel blindstaren op Russisch of Chinees gevaar. Zo is de Verenigde Staten namelijk lang niet zo vriendschappelijk met Europa als ze mogelijk pretendeert te zijn, als ze dat überhaupt ooit geweest is. Wie het Marshallplan en de onderliggende stukken erop naleest, komt algauw tot de conclusie dat de Amerikaanse steun aan Europa voornamelijk bedoeld was om de Amerikaanse belangen in de wereld veilig te stellen.

Een legitieme vraag lijkt dan ook of het niet hoog tijd wordt dat Europa na meer dan 75 jaar op eigen benen gaat staan en onafhankelijk wil opereren binnen het geopolitieke landschap, waarbij ze het Europese continent met haar bevolking niet langer destabiliseert met haar beleid, maar haar positie in de wereld juist versterkt door meer te investeren in de eigen bevolking en haar eigen zelfredzaamheid. Alsook met dezelfde kritische blik naar álle landen om Europa heen te kijken.

De rol van de overheid
Het is heel makkelijk om als overheid en AIVD de schuld van huidige onvrede die onder de bevolking leeft bij bepaalde bevolkingsgroepen neer te leggen, maar het extremistische klimaatdenken dat steeds meer bij links te zien is, is wel mede gevoed door op scholen ongefundeerde klimaatangst te onderwijzen, alsook te verkondigen via media en politiek. Zo ook zijn afgelopen drie jaar grondrechten op grote schaal geschonden, waarover de Nederlandse overheid tot op de dag van vandaag verantwoording richting de bevolking weigert af te leggen.

Heden kunnen zelfs nog steeds grondrechten geschonden worden, zelfs zonder dat mensen hierover geïnformeerd zijn, gezien de vergaande bevoegdheden aan inlichtingen- en veiligheidsdiensten, die men nog verder wil oprekken met de Tijdelijke wet cyberoperaties. Maar ook de reikwijdte van de Wet publieke gezondheid lijkt de regering tot het uiterste te willen vergroten, waardoor verregaand aan de grondrechten van de bevolking wordt getoornd.

Als een minderheid in een land crimineel is, maar de niet-criminele meerderheid als crimineel wordt behandeld, terwijl de kans juist groter wordt dat de werkelijke criminelen vrijuit gaan, is het niet vreemd dat de onrust in Nederland nog steeds toeneemt. Is het ook niet raar dat het wantrouwen naar de overheid onder de bevolking nog steeds groeit als deze overheid nog steeds haar taak verzaakt om hierin rust en duidelijkheid te scheppen.

Het handelen van de Nederlandse overheid richting de meerderheid van de bevolking voldoet al een tijd niet meer aan de algemene rechtsbeginselen, waaronder de algemene beginselen van behoorlijk bestuur. Wanneer gooit de overheid het roer om en maakt haar wijze van besturen 21e eeuw proof waardoor de bevolking er weer op kan rekenen dat haar grondrechten gerespecteerd worden en dat ze beschermd wordt tegen de kleine groep die wel crimineel is?

Algemeen belang
De meeste mensen die nu mogelijk ongefundeerd worden weggezet als dreiging voor Nederland, zitten helemaal niet te wachten op een Nederland dat uit elkaar valt. De meeste mensen proberen vanuit wanhoop de overheid weer tot de orde te roepen. Niet zodat ‘hun belang’, maar juist het ‘algemeen belang’ weer door de overheid voorop wordt gezet.

Mensen dragen primair de eigen verantwoordelijkheid over hun leven en dus is het niet een overheidstaak om elk ‘gevoel’ van onvrede bij iedereen weg te nemen, maar om de ruimte te creëren waarin mensen worden gestimuleerd om zelfredzaam te zijn, zodat ze zoveel mogelijk zelf voorzien in hun bestaanszekerheid. Het is een onmogelijke en onbetaalbare opgave voor de overheid om alles wat in iemands leven volgens het individu niet naar wens is op te lossen. Het slaat het fundament weg onder het wederkerige principe van solidariteit tussen mensen die het daadwerkelijk niet alleen redden en de ‘sterk(st)e schouders’, alsook schept een peperdure overhead, die in niemands belang meer is.

De overheid dient te dereguleren tot haar kerntaken en haar taakomvang te borgen in een nieuwe structuur die bij de tijd is, zodat in ieder geval de bevolking er weer op mag vertrouwen dat haar grondrechten zo goed als mogelijk geborgd zijn.

---

Dit artikel verscheen eerder op de Groningerkrant.nl

Meer artikelen van Vicki Van Lommel vindt u hier.

U kunt Vicki Van Lommel financieel steunen via Free People Media.