De manier waarop er in Brussel onderhandeld is over de Griekse problemen was duidelijk niet in het belang van Europa.

Niemand kan serieus menen dat de Griekse economie nog te redden zou zijn met nieuwe bezuinigingen. Die is alleen te redden door een autonome opleving en daarvoor moet eerst het vertrouwen worden hersteld, dat met het land zaken kunnen worden gedaan. Dat betekent dus een nieuwe regering en een nieuwe overheid in dat land. Komt die er niet dan kunnen we de Grieken het beste failliet laten gaan en uit de Euro zetten. Dat laatste is, zoals bekend, een te lastig proces, maar gelukkig hebben we nu de Brexit en daarvan kunnen we gebruik maken om de EU in zijn bestaande Brusselse vorm af te schaffen, Griekenland dus incluis.

De bestaande toestand is een soort Gordiaanse knoop, en de beste manier om die te ontwarren, dat is bekend, is doorhakken.

Wat Frankrijk de laatste jaren bezielt is een raadsel. President François Hollande heeft verklaard dat het nodig is dat men tot een akkoord komt over het in de eurozone houden van de Grieken. Je kunt net zo goed verklaren dat het nodig is dat het inkomen van iedere Fransman vanaf morgen wordt verdubbeld. Dat klinkt ook goed en is ook onzin.

Wat Hollande eigenlijk lijkt te willen zeggen is dat, als Griekenland eruit gaat en we houden de euro vast zoals die nu is, dan gaan wij op den duur ook. En daar zit het werkelijke probleem. De EU in zijn bestaande vorm is niet te handhaven. Wat we nu meemaken onder het mom van een Brexit is het einde van het Brusselse project. Het enige verstandige wat we kunnen doen is dat openlijk erkennen en met zijn allen proberen de samenwerking in Europa nieuw en op een gezondere basis vorm te geven.

Drie monetaire zones met een goed georganiseerde samenwerking tussen de zones is wat we nodig hebben en daarbij moeten waarheden onder ogen worden gezien. Een daarvan is dat Frankrijk nog een leidende mogendheid kan zijn in een zuidelijke zone maar niet meer in een noordelijke. Het is zowel in het belang van Frankrijk als van de andere EU landen dat we een betere vorm geven aan onze gezamenlijke toekomst en dat we dit niet aan markten en faillissement curatoren overlaten.

Duitsland zou ons allemaal te hulp kunnen komen door met plannen in deze richting te komen. Merkel moet daarbij duidelijk maken dat die nodig zijn maar tegelijk de verzekering geven dat de eenheid en de solidariteit in Europa niet in gevaar gaat komen. Nederland, Oostenrijk en Finland moeten Duitsland daarin volgen. Ook Engeland en de Scandinavische landen moeten betrokken worden bij de nieuwe vormgeving van de samenwerking en dan hebben de Griekse crisis en de Brexit toch nog nut gehad.

---

Dit artikel verscheen vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp