De rel rond het FvD heeft de Leidse universiteit in een de facto identiteitscrisis gestort. Zivilcourage lijkt er tegenwoordig te zijn verboden.

Op deze hele kwestie – van de bekendmaking van de vreemde strapatsen van Thierry Baudet tot en met de bijna even vreemde capriolen van de Leidse rector – is het woord Zivilcourage bij uitnemendheid van toepassing.

De klokkenluiders over de misstanden bij het FvD kregen van vrijwel iedereen de strontemmer over zich heen – ze hadden de doodzonde begaan te wijzen op onvergeeflijke misstanden die een erkend sociale afgod had begaan. Niet onvergelijkbaar met de confrontatie tussen een onweerstaanbare kracht en een onverzettelijk rotsblok. De gevolgen waren er dan ook naar: veel mensen reageerden meer op basis van hun reeds lang tevoren gevormde opinie of overtuiging, dan op basis van de gepresenteerde feiten. Aan die feiten had men even geen boodschap, ze werden opgeblazen, gebagatelliseerd of – volkomen onterecht – gereduceerd tot hearsay

Waarop de rector van de Leidse universiteit het wel heel bont maakte door van de gelegenheid gebruik te maken prof. Paul Cliteur – die tijdens deze affaire heel duidelijk evenmin kennis gegeven had van het hebben van Zivilcourage – aan de schandpaal te nagelen na druk vanuit de universitaire gemeenschap. Nog wel door mensen met zelf hoogst dubieuze politieke opvattingen.

Want uitermate dubieus  zo mogen we de BLM-beweging en haar aanhang wel degelijk noemen. Het heeft er derhalve veel van weg dat de Leidse rector zich voor een politiek karretje heeft laten spannen, als we tenminste af mogen gaan op de ietwat hijgerige berichtgeving van de NOS:

Na berichten over antisemitische en racistische uitlatingen die Thierry Baudet zou hebben gedaan, ligt ook Paul Cliteur onder vuur. De Leidse hoogleraar, bij wie de voormalige Forum voor Democratie-leider promoveerde, zou door de jaren heen meerdere malen zijn gewezen op de bedenkelijke uitspraken van Baudet.

De NOS brengt verbijsterend genoeg iemand aan het woord die Cliteur verwijt een politieke enclave binnen de Leidse universiteit te hebben gekoesterd. Herkenbaar vanuit het standpunt van een volledig gelijkgeschakelde UvA, die en bloc – kennelijk verplicht – andere maar evenzeer extreme meningen huldigt als waarvan men Cliteur zonder veel grond beschuldigt.

Een kenmerkend beschamend NOS-artikel derhalve, maar onmisbaar om duidelijk te maken waarom de stap van de Leidse rector zo fout is. Niet alleen ontbreekt het deze academische functionaris op ontstellende wijze aan ZivilCourage – en dat voor een universiteit die het trotse motto Praesidium Libertatis draagt – maar tevens vraag je je af op welke gronden men meent dat Cliteur zich (mede)schuldig zou hebben gemaakt aan antisemitische en racistische uitlatingen. Niemand heeft hem daarvan beschuldigd dan enige leden van de universitaire gemeenschap wier agitprop zelf geen schoonheidsprijs verdient, en zeker geen academische erkenning.

Van een rector verwacht je in zo’n kwestie dat hij de Zivilcourage heeft de agitatoren terug te wijzen en eerst zelf rustig onderzoek te doen naar de feiten alvorens de inherent beschuldigende stap te nemen om een onderzoekscommissie bijeen te roepen. Gewoon het correct uitvoeren van zijn burgerplicht zou al veel hebben geholpen.

Geen van zijn gedragingen kunnen de toets der kritiek hierover echter doorstaan. Je mag voor Cliteur hopen dat de aangezochte commissie haar verstand gebruikt en de Leidse universiteit doet beseffen hoezeer hier werd geblunderd. Men zou pas enig recht van spreken voor deze bemoeienis hebben als de Leidse universiteit in haar arbeidsvoorwaarden had opgenomen dat politieke activiteiten slechts zijn toegestaan onder de vlag van een aantal met name genoemde politieke partijen. Ook dat zou men – volledig terecht – wèl herkennen als onaanvaardbaar. Hoeveel Leidse hoogleraren zitten er in de Eerste Kamer? Zeker een aantal: QED.

Excuses aan Cliteur zouden hier niet misstaan.

---

1. Zivilcourage is geen handelen met gevaar voor lijf en leden, maar in overeenstemming met je overtuiging optreden tegen een gevestigde opinie in.