Als het gebruik van zeewier als brandstof efficiënter is dan het bouwen van windmolens, dan is meteen het bewijs geleverd dat we met die windmolens maar liever op moeten houden.

Zeewier kweken, oogsten, transporteren naar energiecentrales en daar verbranden met alle maatregelen tegen luchtvervuiling die daarbij nodig zijn, dat is zo duur, dat je aan iets dat nog duurder is helemaal niet zou moeten denken.

Het rare is dat eigenlijk al lang vaststaat hoe we in de toekomst voor onze energie moeten zorgen. Men is alleen bang dat daar niet voldoende draagvlak voor zal zijn. We gaan naar een energievoorziening toe in twee systemen. Een grootschalig op basis van thorium kernenergie met koppeling van de netten op Europese schaal. In dat verband gaan we de komende decennia veel geld steken in onderzoek naar het efficiënter maken van energietransport en -opslag.

De andere methode is lokaal en kleinschalig en zal gebaseerd zijn op zonnepanelen, een vorm van energieopwekking waar nog vooruitgang in kan worden geboekt.

Misschien dat windenergie ooit weer aan de orde komt als we een eenmaal een goede manier hebben gevonden om energie op te slaan, maar zolang de opbrengst van windmolens zo wisselend blijft als op dit moment, is het als majeure bron van energieopwekking helemaal ongeschikt. Het vereist veel te veel reservecapaciteiten en is dus domweg te duur.

Waarom mensen tegen thorium centrales zijn is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk denkt men dat kernenergie van welke aard dan ook uit den boze is of is men bang voor het uranium dat er bij te pas komt. Dat is dan een vergissing want Thorium centrales zijn juist een goede manier om van uranium afval af te komen. Beter dan het dumpen in oude zoutmijnen in elk geval.

Wel is het waar dat de thoriumcentrales nog niet helemaal uitontwikkeld zijn en dat de VS en Frankrijk er voorlopig niet aan willen omdat ze nog te veel oudere kerncentrales hebben staan waar investeringen moeten worden afgeschreven. Toch is wel duidelijk dat de toekomst daar ligt en niet bij het verbouwen van zeewier.

————————————————————————————————

Dit aertikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp