Zachte heelmeesters
De Volkskrant meldde een jaar geleden het halfjaarlijkse aantal geweldsincidenten in asielzoekerscentra en dat was indrukwekkend. Even eerder hadden we bij het TV-nieuws kunnen horen dat asielzoekers, die eindelijk een huis hadden gekregen, het leven in het AZC zo misten, en dat ze het op zich zelf wonen in een eigen huis maar saai vonden.
Allemaal begrijpelijk. De meeste van die asielzoekers komen uit landen met een cultuur die tegelijk gewelddadig en sociaal is. Wanneer je die mensen in centra bij elkaar zet, dan zetten ze daar voort wat ze thuis gewend waren.
Asielzoekers en andere immigranten uit Afrikaanse en Arabische landen[1] zijn een Europees probleem en ze zouden ergens buiten de grenzen van Europa moeten worden gehuisvest tot ze in een lidstaat toegelaten worden of uitgeprocedeerd zijn. Dat ligt zo voor de hand dat je je af kunt vragen waarom dat niet al lang zo geregeld is. We kunnen schepen laten patrouilleren op de Middellandse Zee, zoals de Italianen dat nu al doen. Maar in plaats van de asielzoekers op het grondgebied van de EU aan land te zetten kunnen ze veel beter meteen doorgestuurd worden. Bij voorkeur naar een centrum aan de kust van de Sahara in gebied dat we van Marokko of Mauritanië zouden kunnen pachten. Soortgelijke maar aparte centra kunnen gecreëerd worden voor de opvang van beroepscriminelen van allochtone herkomst, waar niet alleen Frankrijk en Nederland maar vrijwel alle West Europese landen last lijken te hebben.
Gezinsherenigingen zouden beter plaats kunnen vinden in de landen waar de gezinnen vandaan komen tenzij het gaat om landen waar oorlog wordt gevoerd.
Allochtone wijken zouden moeten worden ontruimd en de legale bewoners ervan verspreid over Nederland. Voorlopige verblijfsvergunningen voor vluchtelingen zouden een duur van niet meer dan twee jaar moeten hebben waarna een examen Europese[2] taal en cultuur zou moeten worden afgenomen. Wie slaagt en geen strafblad heeft krijgt een permanente vergunning, wie zakt kan naar het opvangcentrum in de Sahara.
Een moskee waarin haat wordt gepreekt wordt afgebroken. Onder haat preken is onder meer te verstaan iedere uiting van antisemitisme.
Omdat het hier om maatregelen gaat met verstrekkende gevolgen moet de termen die worden gehanteerd zo helder mogelijk worden gedefinieerd. Omdat het in het begin om grote aantallen procedures zou kunnen gaan lijkt het verstandig om voor de geschillen aparte rechters te benoemen en er een apart procesrecht voor op te tuigen, waarbinnen geen beroep mogelijk is. Dat laatste staat op gespannen voet met sommige verdragen, dus daar zal in Europees verband ook iets aan moeten gebeuren.
Onder antisemitisme hoort onder meer te worden begrepen antizionistische kritiek op Israël, wanneer het land zich verdedigt tegen aanvallen van terroristen zoals in de Gaza oorlogen. Aanzetten tot haat kan bewezen worden geacht jegens ouders, wanneer hun kinderen op school zich negatief uiten over joden of andere etniciteiten die in Nederland woonachtig zijn. Straffen horen initieel te bestaan uit boetes die op alle vormen van inkomen, inclusief uitkeringen, verhaalbaar zijn. Bij recidive moeten ook andere vormen van straf mogelijk worden, waaronder gevangenisstraf en uitzetting.
Alleen wanneer het allochtonen probleem met dit soort maatregelen wordt aangepakt kunnen we verwachten dat de toestroom stokken zal en dat er integratie van de hier aanwezige allochtonen mogelijk zal blijken. Dan zal het begrip allochtoon misschien in een paar generaties uit ons idioom verdwenen zijn. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden en dat is exact wat we in dit land met het allochtonenprobleem aan het doen zijn. Daar zou snel verandering in horen te komen.
- Je zou de probleem landen ook kunnen definiëren als de landen waaruit plegers van geweldincidenten komen en met het oog daarop van het plegen van geweldsdelicten in Europa een register kunnen bijhouden
- Liefst Nederlands, maar de beheersing van een van de andere talen in de EU zou mee horen te tellen.
Dit artikel verscheen van daag eveneens op het Blog van Toon Kasdorp
Islamieten zijn onintegreerbaar en je weet nooit wanneer ze last krijgen van het Sudden Jihad Syndrome.
Wanneer de jihadis op de stoep staan radicaliseren de gematigden razend snel tot gematigde koppensnellers, ook al had je jarenlang een goede relatie met deze buren.