De verkiezingen in Wit-Rusland blijken  (opnieuw?) doorgestoken kaart, en de EU heeft besloten zich er druk om te maken. Gaat dat helpen, en wat zijn de belangen precies?

Eerst: dat deze verkiezingen doorgestoken kaart zijn was echt niet voor het eerst. Onthoud dat, als u de gespeelde verontwaardiging in ogenschouw neemt.

Oorspronkelijk was de kop T. zit in Litouwen, maar dat klonk blijkbaar niet vluchterig genoeg. Voorts wordt een sfeer gecreëerd alsof het regime-Loekasjenko op vallen staat. Nog meer demonstraties, noteerde ik vannacht:

Met als uitsmijter vanmorgen:

Een dode! Eindelijk, want geen revoluties zonder martelaren. Daar raken ook de peones opgewonden van, en verliezen zo hun eigen veiligheid uit het oog als ze rekenschap eisen van de dictator. Geen revoluties zonder splinters als aanmaakhout.

De vragen van werkelijk belang:
– Is Loekasjenko inderdaad een niets- en niemand ontziende dictator? Ja. Geen twijfel mogelijk.

– Is het de EU waarachtig te doen om het geluk van het volk van Wit-Rusland? Bent u gek geworden? Mogelijk geloven de onderknuppels in het EUP dat, die geloven alles wat hun heilanden en handlers hen influisteren (zie zo’n dwaas hier rechts). Maar wie even kijkt naar het lot van Oekraïne sinds 2013 weet beter. Het gaat om macht, en het verder insnoeren van Russische invloed. Want Rusland is de vijand – het is een wetenschap die van vader op zoon wordt doorgegeven (zouden ze op de Balkan zeggen).

– Gaat de bevolking van Wit-Rusland er op vooruit als ze Loekasjenko de grens over zetten? Dat hangt er sterk van af. Dat hangt onder andere samen met de vraag hoe Rusland zou reageren op een vertrek van de dictator. Een vervanging die vergelijkbaar zal zijn met de Maidan-revolutie zal Rusland ongetwijfeld doen steigeren. Het feit alleen al dat Polen poogt een EU-coalitie bijeen te brengen om het land te steunen tegen Loekasjenko is al een signaal voor Moskou om hoogst alert te zijn.

– Waren de verkiezingen echt oneerlijk? Oordeel zelf:

Er waren geen buitenlandse controleurs toegelaten om erop toe te zien dat de verkiezingen in het land, ook wel ‘de laatste dictatuur van Europa genoemd’, eerlijk verliepen. De oppositieleidster Svetlana Tichanovskaja, die volgens de officiële telling 9,9 procent van de stemmen haalde, weigert de uitslag te erkennen omdat de verkiezingen volgens haar massaal gemanipuleerd waren.

Dat neemt niet weg dat het altijd weer komiek is om hoogst ondemocratische gluiperds politici te zien oreren over democratie: De usual susupects berichten daartoe over andere usual suspects:

Coalitiepartijen D66, CDA en ChristenUnie roepen minister Stef Blok (Buitenlandse Zaken) op om de verkiezingen in Wit-Rusland niet te erkennen “indien de onregelmatigheden erg groot zijn”. Ook moeten er sancties komen tegen het land, en moeten leiders van de veiligheidsdienst een inreisverbod voor de EU krijgen als het geweld tegen de demonstranten langer doorgaat, schrijven de partijen.

Ik zeg niet alleen referendum, ik zeg ook referendum 2005. Het getetter vanuit de EU is ditmaal overigens om veel redenen kansloos. Niet alleen vanwege het feit dat Rusland eenvoudig niet toe zal staan dat de EU Wit-Rusland opkoopt – zoals men in Brussel gewoon is te doen met arme Oost-Europese staten – maar ook omdat Loekasjenko nog niet weg is. De vlucht van zijn tegenstandster van afgelopen weekend is een duidelijk genoeg signaal.

Demonstraties en zo klinken best aardig, maar als het kouder wordt gaan mensen naar huis – sowieso moet over een paar weken de oogst binnen worden gehaald. Voor die tijd zie ik geen ernstiger gevolgen voor de dictator dan een boze EU. Maar niet tè boos, want Rusland is te nabij.

De Europees-politieke klucht
Ondertussen zijn we getuige van de vorming van een volstrekt bespottelijke gelegenheidscoalitie tussen Polen en de liberalen in het EUP de meest luidruchtige ‘democraten’ van de EU. En ja hoor. Zaterdag was het nog::

Benieuwd naar de reacties hierop van @ecrgroup fractiegenoten van de Poolse Law&Justice regeringspartij @fvdemocratie @djeppink @SGPnieuws @de_NVA @Assita_Kanko https://t.co/PAojOwfLfk

— Sophie in 't Veld (@SophieintVeld) August 8, 2020

Maar sinds zaterdagavond is Sophietje een paar dagen stil. Voor een andere ‘goede’ zaak? Van dit soort dingen dus. Vandaag is alle aandacht elders, want men heeft Polen keihard nodig:

The voices of hope and change in Belarus cannot be silenced by a deaf and dying regime. EU must apply sanctions and put pressure on those responsiblehttps://t.co/vVwB35BA7B

— Guy Verhofstadt (@guyverhofstadt) August 11, 2020

Herkent u de ironie van de stem van zijn vicefractievoorzitster die hierdoor zwijgen moet? Want Polen is het enige EU-land dat bereid lijkt harde woorden tegen Wit-Rusland te gebruiken – overigens vooral omdat men in Polen graag tegen Rusland ageert:

“De autoriteiten hebben geweld gebruikt tegen hun burgers, die verandering in het land eisen. We moeten het Wit-Russische volk steunen in hun zoektocht naar vrijheid”, zei de Poolse premier Mateusz Morawiecki in een verklaring.

Ter concretisering van de situatie voor wie het hierboven geschrevene te tendentieus vindt:

De Russische president Vladimir Poetin daarentegen feliciteerde maandag zijn ambtgenoot in Wit-Rusland met zijn herverkiezing.

Putin heeft van de Maidan-revolutie geleerd dat de bedoelingen van de EU nooit zuiver zijn, als zij luidruchtig spreekt over democratie. Alleen een meerderheid van de Nederlanders lijkt daar keer op keer in te willen trappen.

Vanwaar dan al dit plotselinge misbaar? Dat is snel gezegd: de EU staat op uiteenvallen, zo wordt internationaal door velen (ook door EUrocraten) geanalyseerd. Een buitenlandse vijand of misstand om je druk om te maken creëert een verbazingwekkend gevoel van eenheid, en verder is het gratis als het niet tot oorlog leidt. U vindt dit hypocriet? Dat is het. Het is ook een normaal politiek proces dat je altijd onder ogen moet zien bij dergelijke oprispingen. We komen er later deze week hopelijk nog op terug met de focus op de EU en haar problemen.