Wat de grote mond van westerse politici waard was als het aankwam op zaken als vrijheid van meningsuiting, democratische principes en wat al niet meer aan hoogstaand geklets, komt deze dagen steeds duidelijker boven tafel: het waren praatjes voor de vaak.

Hoe flauw het mogelijk ook aan doet, als je de Duitse rel rond de beledigingen van en bevriend staatshoofd (Erdogan, haha!) in ogenschouw neemt, kun je weinig anders doen dan de achtergrond van Angela Merkel erbij betrekken. De Duitse bondskanselier, opgegroeid en politiek deels gevormd in de voormalige DDR, valt in de rel met de opgeblazen gek Erdogan wel degelijk door de mand als iemand die haar principes gemakkelijk verloochent als een woedende dictator aan de deur klopt. Erdogan was hoogst beledigd over de spot die hem in Duitsland afgelopen weken ten deel viel, en ging klagen. Hij kreeg nog gehoor ook, en dat is op zijn minst bizar te noemen.

Weliswaar heeft Merkel de man naar verluidt gemeld dat dit soort spot in een democratie maar verdragen moet worden, maar dat ze de hand had in het verwijderen van een gewraakte passage uit de internetregistratie van het Duitse ZDF-programma Neo Magazin Royale staat wel vast.

Als klap op de vuurpijl meende Merkel het te kunnen afdoen met de opmerking dat het gewraakte programmaonderdeel “opzettelijk kwetsend” was. Dat haalt je de koekoek. Het zou getuigen van ontzaglijke onkunde van de makers als het per ongeluk kwetsend was geweest. De domheid Merkel lijkt grenzeloos – als je het beschouwt als een onbedachtzame uitglijder. Maar maakt iemand die al zo’n vijftien jaar bondskanselier is zo’n uitglijdertje? Alleen als ze aan het eind van haar latijn zou blijken te zijn. Natuurlijk is dat niet onmogelijk, ze heeft de afgelopen 10 jaar genoeg te verduren gehad. Maar dat dan juist reflexen als deze bovenkomen is helaas toch veelzeggend.

En het staat niet op zichzelf. Eerder al werd Merkel betrapt op overleg met de tophoncho van Facebook over het censureren van bepaalde ongewenste posts op Facebook. Nu is de reputatie van Facebook op dit vlak de afgelopen jaren al ernstig genoeg achteruit gegaan, maar dat een regeringsleider daarover met de baas van een dergelijk platform losjes keuvelend over overlegt was weer een nieuw feit. Wat is de volgende stap? Het boven de wet verheffen van EU-leiders? Verbazen zou het steeds minder mensen, en die treurige constatering alleen al is voldoende voor grote ongerustheid.