De omgang met de volkswil in Nederland heeft een ietwat merkwaardig karakter gekregen constateerde Toon Kasdorp met enig herkenbaar cynisme.

Toen in januari van 2014 het burgerinitiatief besproken werd in de Kamer om een referendum te houden over een verbod op verdere overdracht van soevereiniteit aan Brussel heeft dat merkwaardig weinig aandacht getrokken.

Men vond het daar al heel wat, dat het referendum voorstel überhaupt besproken werd, want iets dergelijks was in de twee jaar ervoor al eens op de agenda geweest en formeel hoefde het dus niet. Maar het debat was naar de mening van de Kamermeerderheid en van de parlementaire pers overbodig. Nederland ging geen referendum meer houden als het aan de politiek lag, dat stond wel vast.

Het eerdere referendum over de Europese grondwet had een twee derden meerderheid tegen dit soort bevoegdheden-overdracht opgeleverd. De Unverfrorenheit waarmee de politiek die volksuitspraak naast zich neer had gelegd, lag iedereen nog vers in het geheugen. Maar Balkenende had moeilijk anders gekund, vond men in de Kamer. Toen hij voor de keuze werd gesteld tussen Brussel en Nederland koos hij uiteraard voor Brussel en loodste het verdrag van Lissabon door het parlement. Een nieuw referendum met waarschijnlijk weer een zelfde uitslag was wel het laatste waar Den Haag op zat te wachten.

Het enige wat werkelijk verrassend was, was het gebrek aan belangstelling voor het gebeuren. Ook op het internet liep het geen storm. De kiezers hebben er zich bij neergelegd dat de politiek zich van hen niets aan trekt en reageren door massaal weg te lopen bij regeringspartijen en zich in afnemende mate te interesseren voor wat er in den Haag gebeurt.

De grondwet schrijft verkiezingen voor en dus gingen we in het voorjaar erna weer naar de stembus. Als het aan Den Haag zou liggen schaften we niet alleen de referenda maar ook de verkiezingen af. Steeds vaker kan de politiek niet anders doen dan de uitslag naast zich neer leggen. Men moet in het land vooral niet denken dat ze dat in Den Haag voor hun genoegen doen. Ze doen dat omdat het land uiteindelijk bestuurd moet worden en als de bevolking het verkeerd ziet, dan tant pis voor de bevolking. Europa is belangrijker dan Nederland! Zo zien we dat in Den Haag en de bevolking heeft andere dingen om zich mee bezig te houden.

---

Dit artikel over de volkswil in Nederland verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp