Trouw-columniste Naema Tahir is deze maand gepromoveerd op het gearrangeerd huwelijk en kreeg van de Persgroep afgelopen weekend alle ruimte om in de Volkskrant en Trouw de positieve kanten van het gearrangeerde huwelijk te belichten (ik citeer uit beide stukken).

Haar portret siert de voorpagina van het Zaterdagkatern van de Volkskrant en daar lezen we onder het kopje ´Klaar met oordelen´ dat ze zich nu schaamt voor haar felle islamkritiek. Na 9-11 (toen, curieus genoeg, volgens haar pas de moslimidentiteit werd geboren) nam ze als fel criticaster van de islam duidelijk stelling en raadde ze moslims aan om los te breken uit de groepscultuur en voor zichzelf te kiezen. Dat had ze zelf ook gedaan door op 27-jarige leeftijd (ze is nu 49) de huwelijkskandidaat af te wijzen die haar in Pakistan geboren ouders in Pakistan voor haar hadden gevonden. Dit uiteraard tot groot verdriet van haar ouders.

In haar geboorteland Groot-Brittannië kiest maar een paar procent van de 1,1 miljoen Pakistaanse Britten zelf zijn huwelijkspartner. Maar de feministische moslima Naema Tahir had weinig op met het ‘achterlijke cultureel bepaalde quasi-religieuze gezever van moslimmannen’ die hier ‘in Pampers’ rondlopen. De volgende zin uit Trouw liegt er ook niet om: “Op Internationale Vrouwendag in 2004 schreef ze in NRC Handelsblad dat het een goede dag was voor moderne moslima’s om aan symbolische zelfontmaagding te doen, en ‘bebloede lakens aan de vlaggenmasten op je balkon te hangen’.”

Maar zie, hoe raar kan het lopen: deze geëmancipeerde, academisch gevormde, vrijgevochten vrouw is onderweg terug naar de tribale moederschoot: ‘Ik wist deep down altijd dat ik hoor bij de groep waaruit ik voortkom.’ Ze zegt zich als Nederlander vaak ontworteld te voelen en zich meer thuis te voelen in de groepscultuur.

Binnen de groepscultuur is er niet, zoals binnen het westerse huwelijk, de drang om kinderen het huis uit te krijgen, maar zijn kinderen ‘onderdeel van een organisch geheel, waarin de belangen van het gezin domineren’ en is er lotsverbondenheid. Kinderen moeten doen wat de ouders zeggen en de ouders moeten het gezin beschermen. ‘Het systeem gaat uit van de wijsheid van ouderen.’ Jongeren kiezen nog steeds voor het gearrangeerde huwelijk omdat ‘ze het fijn vinden dat er een stuk of twintig wijze mensen meebeslissen over hun huwelijk: hun ouders met hun families en vrienden.’ Het is een goed systeem, stelt ze.

Ouders kijken naar objectieve criteria die het huwelijk stabiel maken. ‘Ik denk dat jongeren in die situatie leren hun eigen verwachtingen terug te vinden in de verwachtingen van de familie. Mijn familie houdt van me, dan kan ik hem ook wel aantrekkelijk vinden. Zoiets.’ Zoiets ja, net zoiets als je eigen verwachtingen zien terug te vinden in de verwachtingen van de alwetende partij die bezig is een perfecte samenleving te creëren.

Ga je volledig je eigen gang, zoals mevrouw Tahir zelf heeft gedaan, dan kun je je ouders pijn doen. Ze heeft zo’n spijt van het leed dat ze haar ouders heeft aangedaan, dat ze na twee uren praten met Greta Riemersma van de Volkskrant over het gearrangeerde huwelijk ‘bijna moet huilen’. Uiteraard wil ze voorkomen dat haar eigen dochtertje dezelfde fout maakt. Of die eventueel dichtgenaaid het gearrangeerde huwelijk in moet, wordt in geen van de beide interviews duidelijk.

Het geeft te denken. We zitten opgezadeld met een heersende klasse die ons overspoelt met hordes gehersenspoelde godsdienstwaanzinnigen die vrouwen, Joden, homo’s en ongelovigen minderwaardig vinden, die niets op hebben met de parlementaire democratie en de scheiding tussen kerk en staat en die liever vandaag nog dan morgen de barbaarse praktijken van de sharia-wetgeving in ons land zouden willen invoeren.

Als dan een, mag je toch aannemen, intelligente vrouw die het zoet van de vrijheid heeft geproefd, vrijwillig terugkeert in de tribale moederschoot, dan zakt je de moed in de schoenen.

Frits Bolkestein noemde islamitische terreurdaden ‘wanhoopsdaden’. ‘In alle krachtmetingen tussen het Westen en de wereld van de Islam heeft deze wereld het onderspit gedolven en men is zich in het Midden-Oosten daar zeer wel van bewust.’ (uit een mail van 10-10-2011 aan ondergetekende). Zolang onze elite vooral oog heeft voor onze eigen zwarte bladzijden en blind is voor de gevaren van de islam en er vrouwen zijn als Naema Tahir, geef ik niet veel voor onze kansen.

---

Meer van Ronald Kaatee op Veren of Lood vindt u hier.