Deze week is in de USA een boek uitgekomen van de voorzitster van de Democratische verkiezingscommissie tijdens USA2016. In Hacks doet Donna Brazile onthullingen die eigenlijk erger dan pijnlijk zijn. Niet dat de Nederlandse pers er over berichten zal, die is te druk met kijken naar de pogingen Trump beentje te lichten.

Donna Brazile nam in juli het stokje als voorzitter van het Democratische verkiezingsplatform over van Clinton-vertrouwelinge Debbie Wasserman-Schulz, die diende op te stappen naar aanleiding van een publicatie door WikiLeaks. Die publicatie toonde onomstotelijk aan dat Wasserman-Schulz de Democratische primaries zo had gemanipuleerd, dat Hillary Clinton de nominatie wel winnen moest. Ook al iets waar de Nederlandse MSM luchtig om heen dansten ten tijde van het losbreken van het schandaal. Clinton ging immers presidente worden? Don’t mess with the boss.

Het boek van Brazile doet diverse voor Clinton zeer pijnlijke onthullingen. Zo zou ze hebben overwogen Clinton als kandidaat te vervangen door vicepresident Joe Biden vanwege Clintons onwel worden op de herinneringsdag voor de gestorvenen op 9/11 in New York.

Dit en diverse andere smakelijke verhalen zijn terug te vinden bij de Washington Post, een krant die het verstand lijkt te hebben over te willen gaan naar een post-Clinton tijdperk.

Als gevolg van de onthullingen van Brazile in Hacks overwegen diverse Democratische senatoren dat de controle over het partijapparaat beter moet worden beschermd tegen al te gretige kandidaten van het partijestablishment, nu bewezen lijkt dat de enige reden dat Clinton won van Bernie Sanders is, dat ze de partijorganisatie in haar zak had.

Dat laat verder buiten beschouwing of Clinton voor haar pogingen van Russische bronnen informatie los te krijgen die beschadigend was voor Trump zou moeten worden vervolgd. In feite is dat immers precies wat de Democraten nu eisen van Trump – waarvoor overigens nog geen spatje bewijs gevonden is.

Minstens zo pijnlijk: Brazile (van Afro-Amerikaanse afkomst) schrijft dat ze zich van tijd tot tijd door Clinton behandeld voelde als Patsy the slave.

Maar het meest schokkende (en wellicht het meest beschadigende denkbaar) is dat Brazile schrijft dat ze zich bij tijden letterlijk haar leven niet zeker waande. Dit hangt ze op aan het verhaal over de moord op Democratisch vrijwilliger Seth Rich, dat ook vorig jaar tijdens de verkiezingen al de kop op stak. Het was een te onzeker verhaal om veel invloed uit te oefenen op de verkiezingen, ook omdat het politierapport heel stellig was in haar conclusie dat Rich stierf tijdens een ‘normale’ roofmoord. Maar Brazile heeft meer ingangen dan de politie normaal heeft, en de moord op Rich had wel degelijk een aantal zeer bijzondere kanten. Waaronder dat hij het lek voor WikiLeaks was waarmee Wasserman-Schulz te val kwam.

Het jachtseizoen op Hillary Rodham Clinton lijkt nu definitief geopend, en het lijkt een kwestie van tijd eer diverse potentiële schandalen zich verder zullen ontwikkelen tot een razende storm die de Clintons en hun Clinton Foundation zou kunnen wegvagen.

---

Indien u de paywall betalen wilt of al een abonnement op Elsevier heeft kunt u het verslag van DJ Eppink lezen. Maar als uw Engels goed genoeg is is het volgen van de links in bovenstaand artikel voldoende om alles duidelijk te krijgen.