Syrië, Turkije en de vluchtende opstandelingen uit Idlib
Er is een wapenstilstand bij Idlib. Vrij plotseling, want Turkije was een oorlogsverklaring aan Rusland en Syrië nabij. Het verstand zegevierde, voorlopig.
Er is een wapenstilstand bij Idlib. Vrij plotseling, want Turkije was een oorlogsverklaring aan Rusland en Syrië nabij. Het verstand zegevierde, voorlopig.
Vanuit Turkije komt steeds oorlogszuchtiger taal, maar president Erdogan zelf zwijgt. Putin (Rusland) zwijgt. Het leger van Assad gaat door.
Nadat de troepen van Syrië en Turkije de laatste dagen geregeld botsten, zal het dit weekend rustig zijn aan het front tussen Idlib en Aleppo.
De strijd in Libië lijkt voor Turkije eventjes minder belangrijk dan het Syrische offensief bij Idlib. Hetgeen toont hoe precair de positie van Erdogan feitelijk is.
Dat Turkije onder het bewind van president Erdogan vastbesloten is op diverse fronten militaire avonturen aan te gaan is wellicht dapper, maar vooral dom.
De Conferentie van Berlijn over de burgeroorlog in Libië was een nog ergere farce dan verwacht. Turkije kreeg de vrije hand, maar van wie? De interne verdeeldheid van de EU-landen werd al evenmin geadresseerd.
De grote gemene deler in alle huidige conflicten die nu in het oosten van de Middellandse Zee plaatsvinden is de betrokkenheid van Turkije. Let ook vooral op de ontwikkelingen in Syrië.