Nadat de troepen van Syrië en Turkije de laatste dagen geregeld botsten, zal het dit weekend rustig zijn aan het front tussen Idlib en Aleppo.

Het Syrische offensief van deze week is beëindigd met veel terreinwinst richting Idlib. De volledige ineenstorting van het front van de Syrische rebellen werd verhinderd door de steun die het Turkse leger hen verstrekte. Die aanvoer van troepen gaat nog steeds door overigens

Steeds duidelijker wordt dat Turkije de belangrijkste hinderpaal is voor een vlotte beëindiging van deze oorlog. Terwijl even duidelijk is dat Rusland niet voornemens is Turkije af te (laten) kopen met enige territoriale Syrische concessies, zelfs geen symbolische. De opmars van de laatste maand is significant en wordt op de kaart hieronder het best weergegeven door te zien hoe Turkse observatieposten geïsoleerd in achter het front zijn beland nadat de Syriërs er omheen trokken. De lijn tussen de Donkerblauwe (Turkse) en Rode (Russische) posten geeft ongeveer de lijn weer zoals het front lag nadat een gevechtspauze werd overeengekomen die de Syriërs de pauze verschafte elders opruiming te houden.

Ongeveer een derde van het resterende rebellengebied is recent door de troepen van Assad heroverd. Gisteren viel de stad Saraqib, net ten oosten van Idlib.

Politiek zal er dit weekend echter zoveel te meer gebeuren. De Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov refereerde daar gisteravond al subtiel aan:

Diplomatiek is dit weekend de essentie. President Erdogan verklaarde begin deze week in zijn woede bijna Rusland de oorlog, krabbelde vervolgens terug en heeft zich sindsdien geconcentreerd op mokken over en grommen tegen het Assad-regime. Hij zal voor het moment door de Russen tevreden worden gesteld; vermoedelijk door de Amerikanen een poets te bakken. Die bemoeiden zich deze week weer met een situatie waarover ze weinig te melden zouden moeten hebben, maar desondanks:

Unjustified attacks? Dat de Syrische regering poogt haar gezag over dit deel van Syrië te herstellen kun je noch verrassend, noch ongeprovoceerd noemen. Zoals ik hierboven al opmerkte: het enige dat het staartje van deze burgeroorlog nog gaande houdt is de Turkse aanwezigheid in Syrië. Als het de USA serieus gaat om herstel van de vrede dan is steun voor Turkije op dit moment niet de aangewezen weg.

Maar het biedt Rusland een kans tot een manoeuvre die zowel Turkije enige bevrediging kan schenken als de USA een hak zet.

Waar dit op af gaat behoeft geen uitleg. Rusland eist dat de Amerikanen uit de rest van Syrië vertrekken. Dat de Amerikanen al enige tijd pogen zich voor te doen als het enige dat de Koerdische SDF en het SAA is al langer niet verdedigbaar (en werd na de Turkse invasie van Noord-Syrië een ronduit kluchtig argument). Voor wie de Amerikanen de Syrische oliewinning bezetten? Uit te leggen valt het niet. Zelfs de overweging dat het de Syrische regering op enigerlei wijze hindert bij de herovering van de rest van het land is vervallen.

Turkije zou dit verlossen van de toekijkende Amerikanen die over hun schouder zich blijven bemoeien met de Turkse activiteiten in Syrië.

President Erdogan onderstreepte deze week zijn weigering de observatieposten van het Turkse leger opnieuw te positioneren (iets dat ook de Russen nog steeds hebben uitgesteld). In de Turkse wordt nu beweerd dat de akkoorden van Astana door het Russische gedrag vervallen zijn – ongetwijfeld op aangeven van het Turkse ministerie van Buitenlandse zaken.

Dat is best mogelijk, maar mijn ervaring met de sluwheid van Russische onderhandelaars wijst in een andere richting, en het woordgebruik van het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken ondersteunt dat:

Redrawing the borders of the Idlib de-escalation zone, as determined by the Astana and Sochi agreements (mijn vet, H.), is out of the question, Turkey’s Presidential Spokesman İbrahim Kalın said Thursday.

Een probleem waar Turkije al evenmin gelukkig van wordt is de stroom die nu vanuit Idlib op gang komt richting de Turkse grens.

“Our efforts with NGOs (nongovernment organizations) to prevent further flow of refugees from Idlib will also continue, Turkey’s presidential spokesman said.

Let wel: dit zijn voornamelijk streng-islamitische opstandelingen en/of hun families. Die binnen de Turkse grenzen te laten is weinig aanlokkelijk (we mogen hopen dat zelfs de EU zich dat realiseert!!).

Maar de balanceeract tussen schelden op het Assad-regime en pogen op redelijke voet met Rusland te blijven is niet meer dan beperkt houdbaar.

The Syrian regime and its allies, however, have consistently broken the terms of the cease-fire – including a fresh cease-fire on Jan. 12 – launching frequent attacks inside the zone, killing at least 1,300 civilians since the agreement.

Dat leidt dan tot vrij aparte formuleringen als:

The TSK[1] also bolstered its security on the key M4 and M5 artery highways. Meanwhile, Turkish artillery has been pounding regime[2] targets, with Turkish tanks patrolling the area to prevent any possible threat.

Gecombineerd met:

The attacks by the regime forces, Iran-backed terrorist groups and Russian strikes are the main reasons behind the migration.

Vrije vertaling van dat laatste citaat: de bandieten, het tuig en de Russische militairen.

Het is een wat schizofrene benadering die niet eeuwig zo door kan gaan. Nog steeds zijn Syrië en Turkije onderling niet in oorlog, maar wat het scheelt? Houdbaar is deze situatie voor Erdogan nauwelijks, maar een eervolle weg terug vinden zal geen sinecure zijn. Het ontruimen van al die observatieposten die nu in het luchtledige achter het Syrische front hangen maakt dat niet beter, en het zal onontkoombaar ter sprake komen dit weekend.

En de vluchtelingen, zij stromen door:

Nearly 1.68 million people have been displaced from Idlib and Aleppo since the beginning of last year.

---

1. Turkse leger
2. Het Assad-regime

---

Ons dossier over Syrië (sinds september 2015) staat hier. Vanwege de Turkse invasie van Noord-Syrië hebben we daarover een speciaal dossier gecreëerd, dat u hier terug vindt. Meer nieuws over Turkije (hier) onder Erdogan op Veren of Lood vindt u hier.