Strafrecht versus recht voor terroristen
Het strafrecht werkt met bijzondere rituelen die we toepassen ook als die in bijzondere gevallen geen enkele functie hebben.
Een van die rituelen is de verdachte te wijzen op zijn recht om te zwijgen en hem er aan te herinneren dat hij een advocaat kan krijgen als hij dat wil. De Boston terrorist had daar niet veel aan, want dat hij niet alleen maar verdachte is, maar dader stond van te voren vast. Iedereen had het kunnen zien als hij er bij was geweest of naar de TV had gekeken.
Strafrecht dient om de samenleving overeind te houden. Wanneer mensen straffeloos de belangrijkste normen aan hun laars zouden kunnen lappen zou die normen op den duur niet in stand blijven. De behoefte om medeburgers die zich niet aan die regels houden gestraft te zien is waarschijnlijk ouder dan de mensheid.
De manier waarop we vijanden behandelen is een heel andere. Die maakt geen deel uit van onze samenleving. Een vijand heeft pas rechten gekregen sinds de westerse samenleving zich als wereldsamenleving heeft opgeworpen en de conventies van Genève heeft opgesteld plus protocollen.
Als een terrorist niet in dienst is van een vijandelijke mogendheid maar van een niet-statelijke organisatie dan heeft hij nog steeds helemaal geen rechten. Dan kan hij eindeloos op een eiland in de Caraïben gevangen gehouden worden als het belang van de staat die hem gevangen genomen heeft dat vereist.
Nu terrorisme een veel gebruikt strijdmiddel is geworden van moslims wordt het tijd om ook voor terroristen een vorm van recht te creëren. Niet alleen in het belang van de betrokkenen maar ook omdat de rechtsstaat eist dat overheden zich rechtmatig gedragen.
Ook als we wel terroristenrecht zouden hebben, zou je van geval tot geval moeten uitmaken of een terreur daad een vijandelijke daad is of dat een medeburger hem gepleegd heeft, zonder daarvoor opdracht te hebben gekregen van een niet-statelijke organisatie. Dat Obama daarom besloot om de overlevende Boston terrorist strafrechtelijk te behandelen tot we zouden weten voor wie hij handelde en wat de motieven waren voor zijn daad, lijkt me daarom terecht.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Ton Kasdorp
We kunnen criminele en/of terroristische figuren uit culturen die men barbaars mag noemen, mensonterend en nietsontziend, gewoonweg NIET met de rechtsmiddelen van een open samenleving vervolgen.
Daar moeten we m.i. dan ook acuut mee stoppen.
Als deze figuren op criminele/terroristische/islamitische wijze tegen ongelovigen en hun samenlevingen tekeer gaan, hebben de aangevallen samenlevingen niet alleen het recht, maar zelfs de plicht, zich op nietsontziende wijze van deze figuren én hun aanhang te ontdoen. Om hun eigen samenleving te beschermen in een door de islam begonnen hybride oorlog op vele fronten tegen de westerse culturen.
En niet in de laatste plaats om ook goedwillende en meedraaiende moslims/ex-moslims te beschermen.
Herinvoering doodstraf voor jihadi’s en op niet islamitische wijze begraven zodat potentieel navolgende jihadisten er van overtuigt raken dat er geen enkele kans bestaat de ze naar hun houris in het paradijs geraken.
Net als in Nederlands Indië, dat bleek zeer effectief, toen liet je er 1 in leven die de verschrikking in het dorp ging vertellen, nu is dat niet nodig en maak je een YouTube filmpje.
We hebben burgerlijk recht en oorlogsrecht, en geen van beide is, in de huidige vorm, gemaakt om met terroristen die uit naam van niet statelijke organisaties oorlog voeren tegen ongewapende burgers om te gaan.
Het idee hier een nieuwe vorm van recht voor te organiseren is dus een goede zaak.
Maar ik denk dat dit niet echt noodzakelijk is.
Het enige dat noodzakelijk is dat is een aanpassing van het bestaande oorlogsrecht.
Dit oorlogsrecht is namelijk ontstaan in een tijd dat a-symmetrische oorlogsvoering, en dan speciaal terrorisme, nog nauwelijks voorkwam.
De huidige gewijzigde situatie benodigd dus simpelweg een aanpassing van dit oorlogsrecht.
Wat dan aangepast dient te worden is dat ook niet statelijke organisaties in het oorlogsrecht betrokken moeten worden, dat dergelijke organisaties de oorlog verklaard kan worden, en dat de acties van dergelijke organisaties als oorlogsdaden gezien worden.
En vervolgens zijn terroristen dan gewoon ongeüniformeerde soldaten die zonder legitieme reden onschuldige burgers doden.
Het oorlogsrecht is daar vervolgens snel mee klaar; een kort tribunaal, en daarna een executie.
En pas als tijdens dit tribunaal blijkt dat het geen terrorisme maar criminaliteit betreft, dan pas dient de zaak naar een burger rechtbank doorverwezen te worden.
Oorlogsrecht, mensenrechten, beiden zijn relatief nieuwe begrippen en zijn voortgekomen uit de WESTERSE samenleving waarin men op een geciviliseerde manier met elkaar om wenste te gaan, deels omdat men wilde voorkomen dat burgers slachtoffer zouden (blijven) worden van vreemde krijgsmachten (of zelfs door eigen zijde ingehuurde troepen).
Allemaal leuk en aardig, maar deze rechten hebben op geen enkele manier iets te maken met de manieren waarop er in andere culturen wordt aangekeken tegen dergelijke zaken. Het is een manco dat vele mensen niet lijken te beseffen, maar niet alle culturen zijn gelijk en niet alle culturen hebben dezelfde waarden en normen. Door jezelf te binden aan allerlei manieren van manieren van omgaan met anderen terwijl die zichzelf niet aan dezelfe regels houden kun je jezelf dan wel een moreel superioreitsgevoel aanpraten, maar eerlijk gezegd heb je daar maar bar weinig aan als dat -grof gezegd- gevoel jou en je samenleving het graf inwerkt omdat het je belet de maatregelen te nemen die nodig zijn om jezelf en je samenleving te beschermen tegen die barbaarse horden.
@Ravian
Dat is nog niet zo’n gek idee.
Hoewel ik het hele idee van ‘oorlogsrecht’ al problematisch vindt. Wanneer men regels stelt aan oorlog vewordt het tot een soort sport. Net zoals er een verschil is tussen MMA en een gevecht op straat wil je jezelf in een dergelijk geval niet beperken tot ‘fair play’.
@ Johan P
Oorlogsrecht is ontstaan nadat de industriële revolutie voor het eerst in de geschiedenis daadwerkelijke fronten oorlogen mogelijk maakten.
Een direct gevolg daarvan was namelijk dat grote hoeveelheden burgers zich in oorlogsgebied gingen bevinden.
Het voorkomen van grote aantallen slachtoffers onder die burgers maakte dus een afscherming van die burgers van de daadwerkelijke oorlogsvoering noodzakelijk.
Men heeft dat toen gedaan door een duidelijk onderscheid te maken tussen combattanten en burgers.
Vanaf toen was het combattanten verboden om burgers doelgericht op de korrel te nemen.
Maar om te voorkomen dat militairen zich achter burgers konden gaan verschuilen is toen tevens bepaald dat er tijdens het aanvallen van militaire doelwitten eventueel wel burgerslachtoffers mochten vallen, dat was dan toegestane “collateral damage”.
Dit is allemaal redelijk wijd verbreide kennis, wat minder bekend is zijn de regels aangaande combattanten die zich als burgers voordoen.
Zodra hier sprake van is vervalt namelijk de regel dat combattanten geen burgers mogen doden.
En als de zich als burgers voordoende combattanten vervolgens reguliere combattanten doden dan is het deze reguliere combattanten vervolgens toegestaan om een bepaald aantal burgers te doden.
En dit hoeven dus niet perse de zich als burger voordoende combattanten te zijn, elke burger die dan aan deze zich als burgers voordoende combattanten gerelateerd kan worden is dan een legitiem doelwit.
En hoe onmenselijk dit ook mag overkomen, het doel van deze regel is zuiver om de scheiding tussen combattanten en burgers af te dwingen, en werkelijk kolossale slachtingen onder burgers te voorkomen.
Het hele punt van het oorlogsrecht is dat in een oorlogssituatie het burgerrecht niet meer te handhaven valt.
En om een wegvallen van ALLE recht, en grote aantallen onschuldige slachtoffers, te voorkomen vervalt men dan tot deze aanzienlijk primitievere vorm van rechtspraak, waarbij de mogelijk veel hogere aantallen onterechte “veroordelingen” voor lief genomen worden.
Dat is zuiver een afwegen van twee kwaden, waarbij dan voor het minste kwaad gekozen wordt.
Terrorisme is ook een (illegale) vorm van oorlogsvoering, en ook tegen terrorisme is het burgerrecht niet te handhaven.
Als je effectief tegen terrorisme wilt optreden dan zullen de burgerrechtelijke handschoenen uit moeten.
Door terroristen te classificeren als zich als burgers voordoende combattanten die doelgericht burgers op de korrel nemen, en vervolgens het oorlogsrecht op deze terroristen los te laten, wordt het aanzienlijk gemakkelijker om terrorisme te bestrijden.
En ja, daar zullen dan ook onschuldigen het slachtoffer van worden, maar het alternatief is een inefficiënte terrorisme bestrijding, wat nog veel meer onschuldige slachtoffers oplevert.
Het is opnieuw het reeds eerder vermelde kiezen tussen twee kwaden.
Waarbij je niet moet vergeten dat het een keuze is die wij niet uit vrije wil maken, het is een keuze die ons door de terroristen wordt opgedrongen.
Die onvermijdbare onschuldige slachtoffers van het oorlogsrecht komen dus feitelijk ook gewoon op het conto van die terroristen.
Waar het feitelijk om draait is dat wij in het westen eens moeten accepteren dat de islam ons de oorlog verklaard heeft, en dat we eens moeten stoppen met terug te vechten met onze handen op de rug gebonden.
@Ravian
In grote lijnen zijn we het met elkaar eens.
Vooral wat betreft de oorlog die islam heeft verklaard aan het westen en dat al honderden jaren ook bewijst serieus te nemen.
Daarom ben ik ook voor een, eventueel gedwongen, repatriering van alle moslims naar moslimlanden. Het interesseert me niet of men hier geboren is. Een kat geboren in een koeienstal is ook geen koe. Het gaat niet alleen om de plaats van geboorte, maar om de instelling. En moslims wensen geen seculiere, vrije staat te hebben, ze wensen een dwingend kalifaat. Wat mij betreft dus kiezen: op opzouten, of islam afzweren, maar dan wel op boete van verbeurdverklaring van alle bezittingen indien men wordt betrapt op het alsnog praktiseren.
Ik wens ook niets te horen over de ‘grote meerderheid die niet gewelddadig is’. Dat is onzin. De zakat wordt door vrijwel alle moslims aangehouden als een van de zuilen van islam. Zakat wordt altijd vertaald als ‘liefdadigheid’ maar er zijn wel regels aan verbonden. Zo is het deels bedoeld voor het onderhouden van de families van hen die als martelaar stierven. Oftewel, het onderhouden van de families van terroristen. Deels is het ook bedoeld om moskeeen te bouwen en onderhouden. Niet alleen zijn moskeeen haatpaleizen waar eindeloos gif wordt gepredikt, het zijn traditioneel ook wapenopslagplaatsen en commandocentra. Ieder die daar aan meebetaalt is net zo goed schuldig. Het feit dat je niet zelf iemand de keel afsnijdt maar meebetaalt aan het financieren ervan door iemand anders is geen argument voor onschuld of afkeer van geweld.
@ Johan P
Helemaal mee eens.