Diversiteit is in de mode. En als iets in de mode is verliest het per definitie zijn diversiteitskenmerken – hetgeen in het streven van de Nederlandse MSM naar het garanderen van voldoende diversiteit pijnlijk duidelijk worden zal.

Die nagestreefde diversiteit is onderworpen aan een mechanisme waar ik al een tijdje mee worstel en dat ik voor mezelf heb benoemd als het sociale Yin/Yang-principe: een bovenstroom die iets nastreeft genereert een onderstroom die feitelijk het tegengestelde tot gevolg heeft.

Voorbeeld: hipsters die allen pogen uniek te zijn, en daardoor als groep eenvoudig classificeerbaar zijn als zelfingenomen uileballen met een modieus baardje en een zeikerig orerend toontje als ze bij hun soja-latte de toestand in de wereld bespreken aan de hand van hoe vreselijk die Trump nu weer tekeer is gegaan. Amsterdam zit er vol mee. Ze zijn lachwekkend in hun uniformiteit, maar blijven bij hoog en laag vol houden divers en uniek te zijn.
Resultaat: een kudde.

Ander herkenbaar voorbeeld uit uw dagelijks leven. De supermarkt waar u uw boodschappen doet onderscheidt zich in niets nog van de supermarkt een paar kilometer verderop. Zelf beweren de supermarkten dat hun assortiment breder en diverser geworden is, maar tegelijkertijd zijn de verschillen in assortiment tussen supermarkten volledig aan het verdwijnen – uiteindelijk betrekken ze hun waren van slechts een paar inkoopcombinaties, en die bepalen het assortiment meer dan vroeger.

Hoe was het vroeger dan? Verschillende supertjes hadden verschillende leveranciers, en daardoor vaak verschillende merken van hetzelfde soort product. Als je woonde in een groot dorp met vijf supertjes kon je daardoor kiezen uit vijf soorten tomatensoep. Nu zijn er van die vijf supertjes nog twee over, en elk voeren ze dezelfde twee soorten tomatensoep, plus een hippe gazpacho voor de hoofdprijs.
Resultaat: het assortiment mag nu dan groter zijn dan voorheen, maar de diversiteit binnen het aanbod is wel degelijk afgenomen.

Dat nieuwe, gezamenlijke streven door NOS, RTL en Vice (?) met de werktitel Coalitie Beeldvorming in de Media wordt hiervan het volgende voorbeeld.

“Een goede afspiegeling zijn van de diverse Nederlandse samenleving en het tegengaan van stereotypering is een collectieve taak van de media.

Hoe lachwekkend ook in zijn onbenul geeft deze uitspraak precies mijn bezwaren tegen deze campagne weer. Collectieve taken zijn uit de aard van hun karakter uniformerend, en dat is dan ook wat we te zien zullen krijgen. Geneuzel achter de schermen over het al dan niet halen van de procentjes vrouw, kleurling en lichtgekleurd (Hallo, Opsporing Verzocht!) en vervolgens verantwoorden waarom die procentjes niet worden gehaald? De programmamakers zullen bij elkaar afkijken hoe je met de regels het handigste meebuigt, en nog meer uniformiteit zal het gevolg zijn.

Het is te bezopen voor woorden. Want wat gebeurt hier op de achtergrond? Het is de terreur van de statistiek die nu zal heersen. Komt een bepaalde groep binnen een afgebakende periode minder in beeld dan gewenst door het actieplan van de Coalitie Beeldvorming in de Media, dan zal men elders gaan compenseren. Kunt u zich voorstellen wat een ontzettend gereken en gecompenseer dat uiteindelijk noodzakelijk zal maken?

En dat dan uitgevoerd door mensen die herkenbaar geen benul van cijfers hebben, ook dat nog.

Sietske Bergsma suggereerde gisteren op TPO de grafsteen van de MSM te sieren met: ‘wij wensen de rechtse wind die dankzij ons over land en zee gaat waaien veel succes’. Mij lijkt Verzopen in een moeras van eigen maaksel toepasselijker.