De staatsomroep liet zich in de kaart kijken met een tamelijk bizar berichtje op Teletext. En het hoofd van de nationale politie trapte er in en ging al meehuilen eer hij degelijk geïnfomeerd had kunnen zijn.

De staatsomroep speelt een vuil spel waarbij de effectiviteit va de politie wordt ondermijnd. Het berichtje van vrijdag waarmee het begon vindt u hier onder. Dat werd die dag in alle vroegte gepubliceerd (2:47 am).

Al om 10:08 meldde Teletext in een aangepast bericht (onder) dat “Akerboom zegt geschrokken te zijn. Hij erkent dat de werkcultuur niet overal veilig genoeg is, maar spreekt tegen dat ontoelaatbaar gedrag gemeengoed is” Inclusief de tijd die de wonderkinderen van de NOS gemeenlijk nodig hebben eerdere onzin aan te passen, houdt dat eenvoudig in dat het eerste dat Akerboom deed toen hij op kantoor kwam vrijdag, was de staatsomroep van de door haar verlangde quotes voorzien. Het is inderdaad een brij algemeenheden die niemand bij de staatsomroep tegen de haren in kunnen strijken, en het impliceert bovendien de bereidheid tot toekomstige Mea culpa’s.

Pure vakmatige prostitutie.

In een blogje op de politiesite heeft hij dan ook nog het lef zichzelf te afficheren als iemand die “staat voor zijn mensen”. Gelul. Dat doet hij nu juist niet. De tijdlijn laat zien dat hij zonder verdere achtergrondcheck de pers te woord stond om de schade te beperken. Zonder te beseffen dat daarmee juist de grootste schade wordt aangericht. Dit is managersgedrag, dat toont dat negatieve berichtgeving over ‘zijn product’ voor hem ernstiger voelt dan het nastreven van de waarheid en die te verdedigen. Ik noem dat vakmatige prostitutie, en het zal me geen moeite kosten dat in geval van een smaadaanklacht overeind te houden.

GeenStijl liet zaterdag zien dat het niet erg moeilijk was de werkelijke gronden achter dit gedoe te achterhalen, en Van Rossem maakte Akerboom en NRC (de bron van deze hysterie) vervolgens terecht met de grond gelijk. Sleutelzin (na een bevredigend welgemikt vuurwerk van woorden) De Nationale Politie is geen werkplek voor watjes. Zo zou het moeten zijn, maar wie het reilen en zeilen met deze schipperende managerial nitwits op de voet volgt weet beter (zie links onder zit artikel).

De onbetrouwbaarheid van de staatsomroep in deze werd fraai geïllustreerd door hoe men er over schreef en wie het eerst in beeld kwamen. Dat begon door de toon te zetten met de zoveelste managerial nitwit die zijn interne toko mocht promoten:

De portefeuillehouder diversiteit bij de Nationale Politie herkent zich “zeer goed” in de kritiek dat vrouwen, homo’s en agenten met een niet-westerse achtergrond zich binnen de eigen politieorganisatie niet altijd veilig voelen.

Ooit waren dit de marginale baantjes waarheen mislukte politiemensen werden weggepromoveerd als je ze nog niet met pensioen kon sturen. Maar het een-tweetje met het NRC (misselijkmakende poging dit te verkopen als journalistieke activiteit, in plaats van het te benoemen als ingaan op roddels van een klikker – dit is geen klokkenluider maar een matennaaier) maakte dat de focus van dit relletje werd gelegd op het diverser maken van het korps:

Politiecoach Carel Boers zei vandaag in NRC Handelsblad dat de korpsleiding meldingen over misstanden als seksuele intimidatie en aanrandingen consequent negeert. “De norm wordt gesteld door blanke, oudere heteromannen”, zei hij. Dat leidt ertoe dat agenten “zich op het politiebureau vaak veel onveiliger voelen dan bij de uitoefening van hun taak op straat”.

Het is tegenwoordig derhalve belangrijker dat het korps diverser wordt dan dan het eenheid van doelen en acties nastreeft? Zoals het handhaven van de wet en het opsporen van dieven en ander tuig, om maar eens wat moderne marginaliteiten te benoemen? Vandaar dat groot nieuws was dat men iemand had teruggekocht die elders carrière was gaan maken. Alsof het de voetbaltransfermarkt betrof:

Waarbij je je dan ook in gemoede afvraagt wat er is afgesproken over Sitalsings salaris, aangezien bestuursvoorzitters van GGZ-instellingen vaak een stuk beter worden betaald dan de politietop. Dat diversiteit iets mag kosten weten we intussen nu wel.

Dat GeenStijl vanmorgen al weer groot uitpakt met

Rapport: Mocromaffia vuistdiep in corrupte politie

is vanzelfsprekend vooral ongelukkig. Maar van Erik Akerboom hoeven we ditmaal beslist geen mea culpa te verwachten, dat het diversiteitsbeleid zoveel vervelende ontsporingen en vertrouwensverlies in de politie veroorzaakt. Ook de staatsomroep zwijgt vooralsnog. Terwijl voor berichtgeving hierover veel meer aanleiding is.

“Bronnen rond de politie vertellen dat de Rijksrecherche nog een groot aantal onderzoeken op de plank heeft liggen, maar vanwege capaciteitsproblemen niet alle meldingen kan onderzoeken.” De

Er is maar één conclusie mogelijk. De hervormingen die de politie de afgelopen veertig jaar heeft moeten verduren heeft geresulteerd in een compleet fiasco en een organisatie die alleen nog trots is op het aantal bonnen voor verkeersovertredingen waarmee men jaarlijks de schatkist spekt. Laten we dat dan op de logische wijze oplossen, door een korps handhaving, een korps opsporing en een korps interne controle op te richten zonder te pogen de huidige situatie te hervormen. De staat van onderhoud is dusdanig dat afbreken of inzetten op de kracht van de club de enig mogelijke oplossing zijn. Het huidige korps zal zich moeten omvormen tot verkeerspolitie – iets waarop Akerboom en zijn managerial cronies mogelijk berekend zijn. De nieuw op te richten eenheden kunnen dan hopelijk de kern vormen voor een effectieve politiemacht die weet waarvoor ze bedoeld is.

---

Ouder nieuws en onze opinies over de politie en haar werk vindt  u hier.