Nergens zie je zo sterk hoe schizofrene emopolitiek met zichzelf in de knoop raakt als met de kwestie van de IS-kinderen.

VVD-Kamerlid Dilan Yesilgöz haalde er gisteren de MSM mee, dat ze van standpunt veranderde.  Maar is dat werkelijk zo, of werd Pauw hier gefopt?

Niet dat ik me zorgen maak dat Pauw gefopt werd – eerder vrees ik dat hijzelf redeneerde met zijn werk als breekijzer een geslaagde avond te hebben bewerkstelligd.

Voor de VVD is het bespreekbaar om kinderen van IS-strijders terug te halen uit Syrië als hun ouders niet meekomen. Dat zei VVD-Kamerlid Dilan Yesilgöz in Pauw. De partij verandert daarmee van standpunt.

Maar nu de feiten. We hebben al diverse malen gezien dat voormalige IS-kinderen die naar Nederland komen in hun kielzog hun ouders mee kregen. Anders gezegd: de Nederlandse staat slikt het aas en blijkt dan een stevige haak in de keel te hebben. Want de ouderlijke band is heilig – als het gaat om mensen die van buiten het land komen en naar binnen willen. Hoe dat werkt met kinderen die in Nederland door Jeugdzorg aan het ouderlijk gezag weten we intussen, en dat is een schande. Worden de IS-kinderen die alsnog het land binnen mogen aan alle externe ouderlijk gezag onttrokken en onderworpen aan een staatsopvoeding? Het hele idee van een staatsopvoeding is een aberratie waarvan elk precedent er een te veel is, maar zou in een gevalletje als dit overwogen moeten worden met nauwkeurig omschreven parameters. Maar juist dan geven politici niet thuis. Bij hen is de herinnering levendig aan de islamitische gemeenschap die enorm te keer ging toen ooit bleek dat kinderen van islamitische afkomst in Nederland door niet-mohammedanen [1] zouden worden opgevoed.

Desalniettemin zien we ook hier een behoorlijk schizofrene aanpak. De kinderen die eerder dit jaar werden opgehaald werden overgedragen aan de hier te lande woonachtige grootouders – die ook verantwoordelijk waren voor de opvoeding an de naar Syrië vertrokken jihadisten. Zoiets schept weinig vertrouwen in de gedachten over het vervolgtraject bij politici, als ze zich in het openbaar etaleerden met een goedgeefsheid die Zwarte Piet niet zou misstaan. Zou Dilan Yesilgöz desgevraagd hebben geantwoord dat ze eerst zeker wilde weten of die ouders niet ergens enige rechten konden doen gelden, en dat het feest anders niet door zou gaan? Dat was de gewenste weg geweest, maar tevens eentje die bij Pauw op de buis vast niet lekker gevallen was. Dat deed ze, maar niet meer dan een beetje:

De @VVD verandert van standpunt in #Pauw: jonge IS-kinderen kunnen zonder ouders worden teruggehaald naar Nederland pic.twitter.com/xoZ0WK0Wuv

— Pauw (@pauwnl) October 14, 2019

Dit schept het vermoeden dat dit een publiciteitsstunt is, of weinig doordacht gefröbel, dat niet meer was dan een poging lippendienst te bewijzen aan de heersende mantra’s van de schizofrene emopolitiek. Of bedoelde Yesilgöz eigenlijk dat ze zeker weten wil dat die ouders in Syrië worden opgehangen? Want verder is dit niet erg serieus te nemen. Terwijl dit heel serieuze zaken zijn, en als zodanig te behoren te worden behandeld.

---

1. Dat het islamitische geloof erfelijk dient te zijn is een veronachtzaamd element in de discussie over racisme ten aanzien van mohammedanen. Als het aan de imams ligt zijn mohammedanen derhalve wel degelijk een ras – desnoods een ras in wording.