Er zijn momenten dat je de slappe lach krijgt van de Nederlandse EU-politiek. Onze leugenpremier liet weten tegen de onderonsjes van Merkel en Macron te zijn. Alsof niet de hele EU van gesmiespel in donkere hoekjes aaneen hangt.

Rutte zegt dat echter als voorman van een nieuwe club donkere-hoekjes-smiespelaars:

Na de Visegrad, Club Med en de Duits-Franse as kent de Europese Unie sinds dinsdag een nieuwe club. Met zeven andere Noord-Europese landen vormt Nederland nu een alliantie tegen al te wilde plannen van Berlijn en Parijs.
De Noordelijke Alliantie wil vooral voorkomen dat de eurozone nog meer dan nu al het geval is, een transferunie wordt en hamert erop dat landen zelf verantwoordelijk zijn voor een succesvolle economie. De alliantie is daarmee een nuttig tegenwicht tegen de tandem Merkel-Macron.

De vraag is niet of dit de zaak niet juist overzichtelijker maakt, maar at de verwachtingen zijn van deze groep landen. Wil men eerder gekend worden in wat Mercron onder;ing regelt? Een zinloze exercitie. Wil men dat dingen ‘eerlijker gaan”? Nog bespottelijker.

Formeel is het tegen de federaliserende dadendrang van Duitsland en Frankrijk, maar wie het daarmee ernst is, moet de EU verlaten, ingewikkelde ris het echt niet.

Aardig voorbeeld is het schandaaltje waarvan men in Nederland denkt dat het de Commissie-Juncker in gevaar zou kunnen brengen. Juncker had met de Nederlandse topambtenaar van de EC de afspraak dat die vervroegd vertrekken zou opdat deze kon worden opgevolgd door de Duitse oogappel van Juncker. Zo geschiedde, en nu is de tent te klein. Volgens de Nederlandse EP’ers (van de reguliere partijen, de PVV werd niets gevraagd) is het een schande. En zou als alles bewezen werd de commissie dienen op te stappen.

Daar gaat niets van terecht komen, want a) er is niets gebeurd dat niet al sinds minimaal 1980 normaal is, en b) Duitsland en Frankrijk garanderen zo blijvende directe invloed op wat er binnen de EC gebeurt.

Vergelijk het maar met de manier waarop de we door het voetvolk van D66 worden bedot. Ze roepen van alles, maar aan het eind van het verhaal krijgt Brussel altijd meer geld, wordt er weer verder samengaan gepredikt, en mag de belastingbetaler daarvoor ophoesten wat hem nog restte.

Het enige echt schandalige is dat van ons wordt verwacht dat we het ook nog geloven, allemaal.