Wat is een FISA-court en wat is de binding met Russiagate? Dat en enige andere vragen over The Memo worden hier beantwoord.

Het is maandagochtend en anders dan ik vrijdagavond verwachtte zijn er nog geen ontslagaanvragen van betrokkenen gemeld. Er is aangekondigd dat er een Democratisch memo komt uit dezelfde commissie van het Huis als van waaruit The Memo kwam. Er komt dus nog een tweede grote slag om wat de feiten zijn. Dat geeft me de gelegenheid vandaag wat zaken op te helderen en/of te verduidelijken.

De reacties onder mijn stuk over Russiagate en het publiceren van The Memo vrijdag maakten me duidelijk dat ik nog wat moet uitleggen over sommige specifieke kanten van het Amerikaanse (rechts)systeem, en wat er nu zo specifiek schandalig is aan wat The Memo belicht. Voor een Europeaan is dat verschil nèt een stap groter dan voor een Amerikaan.

FISA-court
Een FISA-court is een middel om te voorkomen dat een veiligheidsdienst in de fout gaat bij het toepassen van afluistermiddelen op Amerikaanse burgers. Het is geen reguliere rechtbank in de zin dat zij iemand veroordelen kan, eerder een zwaar opgetuigd (13 rechters!!) juridisch panel dat moet beoordelen of er goede redenen zijn een tap goed te keuren en in te stellen. Om die reden hoeft de aanvragende geheime dienst ook geen uitgebreide aanklacht in te dienen die door de court wordt gecontroleerd. Men ging er van uit dat een goede verantwoording bij zaken die voor een court als dit werden gebracht ook in het belang van die geheime dienst zou zijn, aangezien slordige onderbouwing een uiteindelijke veroordeling in gevaar zou brengen

Daar zat nu juist de grap van dit verhaal: de naam van Trump werd bij de aanvraag van een tap voor campagnemedewerker Page nooit genoemd. Dat het daar in deze kwestie daarom duidelijk niet ging maakt het juist zo vies. Normaal gesproken heeft de FBI er alle belang bij dat netjes te doen. Niemand heeft er kennelijk ooit bij stil gestaan wat met een omweg als deze nog meer gebeuren kon – tot ze werd opgezet.

De FBI meldde slechts dat er een dossier was dat het aannemelijk maakte dat deze Page – een nauw bij de Trump-USA2016-campagne betrokken medewerker – in de gaten gehouden moest worden. Formeel was Trump dus geen betrokkene – men hoopte op ‘bijvangst’. Die FISA-rechters hoefden immers alleen te toetsen of aan de voorwaarden om een burger af te luisteren was voldaan? Dat was meer bedoeld ter bescherming van een goed lopend onderzoek dan als rechtsbescherming. Wellicht was de juiste Nederlandse vertaling van dit FISA-court geweest: Commissie ter beoordeling van het Juiste Pad voor Inlichtingendiensten.

Het belang van deze rel is dan ook het oneigenlijke gebruik van het FISA-court om spionage op de campagne te legaliseren en moeilijk traceerbaar te maken. Dat de Deputy Attorney General (stas justitie) Rosenstein eerder getuigde dat zonder dit dossier geen aanvraag voor een tap zou zijn ingediend is volledig vernietigend – voor hemzelf, voor de FBI of voor het Ministerie van Justitie (DOJ). Maar door hun nauwe samenwerking eigenlijk voor alle drie.

Indictment, en de basis voor The Memo
De House Intelligence Committe (van voorzitter Nunes) kreeg de gegevens waarop The Memo is gebaseerd pas nadat zijn commissie de top van de FBI en de DOJ had gedreigd met een indictment als die data niet werden geleverd. Daar waren op dat moment al maanden overheen gegaan, en dat de dienst en het ministerie ze niet geven wilde was kristalhelder. Zie ook de vrij hersenloze ophef van de afgelopen dagen, die op hetzelfde stramien voortborduurt. Zonder dat The Memo zaken boven tafel bracht die inderdaad geheimhouding om die reden rechtvaardigt – anders dan dat de reputatie van DOJ en FBI aan gort ging.

U begrijpt, dat is nogal wat als een commissie van de volksvertegenwoordiging de top van geheime diensten en een ministerie aan zou klagen. Daartoe bezit zij in het Amerikaanse systeem de juridische mogelijkheden – voor het geval een dienst of ministerie weigert mee te werken.

Een indictment is letterlijk vertaald een in staat van beschuldiging stelling. Maar in het Angelsaksische recht is dat een veel zwaarder middel dan in het continentaal-Europese. Een indictment impliceert dat iemand naar oordeel van de onderzoekende instanties schuldig is, al moeten rechters en/of jury zich daarover nog uitspreken. Voldoende schuldig in ieder geval om een juridische procedure te kunnen opstarten, wat op zich al als straf wordt gevoeld. Een indictment is dus de start van zo’n juridisch traject, en dat verklaart waarom de commissie van Nunes de gegevens uiteindelijk kreeg: ook met een indictment zou de reputatie van DOJ en FBI aan gort gaan.

---

Het memo vindt u HIER, mijn eerste vooruitblik er op vindt u HIER

---

Meer over The Memo, Russiagate, USA2016, de Deep State en Trump lezen vanuit andere bronnen dan de bevooroordeelde verhalen van NOS en RTL??